Tadeusz Wittlin

---

Życiorys

Po ukończeniu matury w 1928 roku w gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie, Tadeusz Wittlin podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w ciągu dwóch lat uzyskał magisteria z zakresu prawa oraz sztuki. Jego debiut literacki przypada na rok 1929, kiedy to opublikował tomik poezji zatytułowany „Trasa na Parnas”. Już w 1931 roku, będąc jeszcze studentem, zaczął współpracować z tygodnikiem satyrycznym Cyrulik Warszawski, gdzie pełnił rolę zastępcy redaktora naczelnego, a swoje teksty publikował pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Tadzio – Tadzio” czy „Teddy”. Wittlin był także autorem wielu piosenek.

W 1940 roku, 6 stycznia, został aresztowany przez Sowietów i deportowany do obozu pracy w Workucie. Po zwolnieniu z łagru, które miało miejsce pod koniec 1941 roku, dołączył do armii Władysława Andersa. Tam pełnił rolę animatora kultury i dotarł z armią do Ziemi Świętej. Współpracował z wojskowym teatrem oraz redagował publikacje i czasopisma, takie jak „Orłem Białym”, „Paradą” i „Zewem”, a także cywilną prasę polską, która powstawała w Jerozolimie oraz Rzymie, w tym „W drodze”.

Po zakończeniu działań wojennych, Wittlin przeniósł się do Londynu, a następnie w latach 1950–1951 mieszkał w Paryżu, gdzie pracował w polskiej sekcji Radio France Internationale. W 1952 roku zdecydował się na emigrację do Stanów Zjednoczonych, a od 1958 roku osiedlił się na stałe w Waszyngtonie. Tam przygotowywał audycje literackie dla Głosu Ameryki oraz Radia Wolna Europa. W 1959 roku rozpoczął pracę jako redaktor miesięcznika „Ameryka”, który był wydawany przez Ambasadę USA w Polsce. Dodatkowo, prowadził zajęcia z literatury polskiej na uniwersytecie w Waszyngtonie, a także był członkiem angielskiego i amerykańskiego PEN Clubu.

W 1961 roku w Waszyngtonie ożenił się z Geną (Eugenią) (1914–2012), swoją przedwojenną narzeczoną, która była córką Józefa Galewskiego, uznanego scenografa. Podpisał także protestujący list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzując się z osobami sprzeciwiającymi się zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, znanym jako List 59. Tadeusz Wittlin zmarł w 1998 roku, pozostając na emigracji przez cały okres swojego życia po wojnie.

Twórczość

Twórczość Tadeusza Wittlina obejmuje wiele istotnych dzieł, które odzwierciedlają jego literacką wrażliwość i zainteresowania. Poniżej znajduje się lista jego najważniejszych publikacji:

• Tadeusz Wittlin: „Radosne dni”, Rzym 1945,
• Tadeusz Wittlin: „Modigliani – prince of Montparnasse”, Wyd. Bobbs-Merrill, Nowy Jork 1964,
• Tadeusz Wittlin: „Time stopped at 6:30 – The Katyn forest massacre”, Wyd. Bobbs-Merrill, Nowy Jork 1965,
• Tadeusz Wittlin: „Commissar – The life and death of Lavrenty Pavlovich Beria”, Wyd. Macmillan, Nowy Jork 1972,
• Tadeusz Wittlin: „Ostatnia cyganeria”, Wyd. Czytelnik, Warszawa 1989,
• Tadeusz Wittlin: „Nad szarej Wisły brzegiem…”, Wyd. Polska Fundacja Kulturalna, Londyn 1990,
• Tadeusz Wittlin: „Diabeł w raju”, Wyd. Polonia, Warszawa 1990,
• Tadeusz Wittlin: „Szabla i koń. Opowieść o Wieniawie”, Wyd. LTW, 2003,
• Tadeusz Wittlin: „Pieśniarka Warszawy Hanka Ordonówna i jej świat”, Wydawnictwo LWT, Łomianki 2006.

---

Oceń: Tadeusz Wittlin

---