Emilian Deryng

---

Życiorys

Emilian Deryng był jednym z istotnych przedstawicieli polskiego teatru, którego życie pełne było pasji i zaangażowania w sztukę aktorską. Urodził się w rodzinie związanej z edukacją; jego ojcem był nauczyciel Jan Deryng, a matką Teresa z domu Putz. Już w roku 1838 rozpoczął kształcenie w warszawskiej Szkole Dramatycznej, której prowadzącym był Bonawentura Kudlicz.

Na początku swojej kariery Emilian występował w teatrach prowincjonalnych, jednak w 1844 roku przeniósł się do Warszawy. W 1845 roku postanowił wziąć półroczny urlop w celu poznania sztuki teatralnej za granicą. Po powrocie w 1846 roku na stałe osiedlił się w Wilnie, gdzie zdobył uznanie i odniósł sukcesy sceniczne aż do 1864 roku, kiedy to rosyjskie władze zamknęły polski teatr. Po tym wydarzeniu kontynuował karierę, najpierw w teatrach lwowskich, a potem znów w Warszawie.

W stolicy, w latach 1876–1878, pełnił funkcję reżysera, zastępując Władysława Bogusławskiego. W ciągu trzynastu miesięcy jego pracy udało mu się zrealizować 25 premier. Niestety, w 1879 roku został zdymisjonowany z powodu swojej zbytnej uległości wobec aktorów i pracowników teatru.

Rok 1879 przyniósł mu jednak nową inicjatywę; założył prywatną szkołę dramatyczną przy ulicy Danielewiczowskiej w Warszawie, w miejscu dawnej bóżnicy, zwanej gmach Granzowa. W tej szkole wykształcił wielu znakomitych aktorów, w tym: Marię Wisnowską, Klementynę Czosnowską, Antoniego Siemaszkę, Mieczysława Frenkiela, Edmunda Rygiera oraz Józefa Chmielińskiego.

Po pewnym czasie Deryng powrócił na prowincję, tworząc własny teatr, podróżując po Polsce, organizując różnorodne imprezy i widowiska. Z czasem jednak popadł w zapomnienie, a jego życie zakończyło się w niedostatku we Lwowie. Emilian Deryng był również ojcem Marii Walewskiej z domu Deryng, znanej aktorki.

Ostatnie chwile swojego życia spędził w Lwowie, gdzie został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim.

Twórczość

Emilian Deryng był utalentowanym twórcą, który pozostawił po sobie bogaty dorobek literacki.

• „Córka żołnierza” (powieść w 2 tomach, Wilno, 1845),
• „Bracia Morawczycy” (dramat, 1849),
• „Hrabia i listy” (komedia, 1849),
• „Szatan ziemi i anioł” (powieść w 3 tomach, Wilno, 1851),
• „Pojata córka Lizdejki” (dramat, 1854),
• „Bogumił Duda” (dramat, 1856),
• „Duch Hamleta” (komedia dla młodzieży, 1873),
• „Z życia artysty” (mała forma dramatyczna, 1877),
• „Na złość światu” (komedioopera, 1882),
• „Krasomówstwo, deklamacja i scenika polska” (poradnik dla teatrów amatorskich, Kraków, 1885),
• i in.

---

Oceń: Emilian Deryng

---