Izabela Lubomirska

---

Życiorys

Izabela Lubomirska, żona marszałka wielkiego koronnego – Stanisława Lubomirskiego, była matką Julii Potockiej, Konstancji Rzewuskiej, Izabeli Potockiej oraz Aleksandry Potockiej.

W skład jej majętności wchodziły między innymi pałac w Wilanowie, pałac w Ursynowie, znany wtedy jako Rozkosz, oraz pałacyk Mon Coteau znajdujący się na Mokotowie i Pałac Szustra. Kładła kamień węgielny pod nową siedzibę Teatru Narodowego w Warszawie i była pomysłodawczynią monumentalnej przebudowy zamku w Łańcucie w stylu rokoko, co miało miejsce na przełomie XVIII i XIX wieku.

Izabela była jedną z najbardziej znaczących postaci w Polsce XVIII wieku. Aktywnie angażowała się w życie polityczne, starając się jednocześnie zdobyć poparcie obcych dworów oraz mas szlacheckich. Początkowo była zwolenniczką Stanisława August Poniatowskiego, jednak z czasem stała się jego zagorzałą przeciwniczką. Po niepowodzeniach w działaniach politycznych, przeniosła się do Paryża, a po wybuchu rewolucji osiedliła się w Wiedniu. Poza działalnością polityczną wyróżniała się jako postępowa opiekunka włościan.

W 1783 roku została członkinią loży adopcyjnej Dobroczynność. Działała również na rzecz edukacji, inicjując przeniesienie Gimnazjum z Zbaraża do Brzeżan i przekazując na ten cel pięć pomieszczeń w tamtejszym ratuszu.

Izabela Lubomirska zmarła 25 listopada 1816 roku w Wiedniu i została pochowana na cmentarzu w Währing. W 1885 roku, w związku z likwidacją cmentarza, jej trumna została przewieziona do kościoła parafialnego w Łańcucie, gdzie spoczęła na wieki. Został tam również wzniesiony pomnik jej ku czci, wykonany z białego kararyjskiego marmuru, finansowany przez hr. Alfreda Potockiego.

---

Oceń: Izabela Lubomirska

---