Józef Galewski (scenograf)

---

Życiorys

Józef Galewski, syn Wawrzyńca Galewskiego, który był obywatela ziemskim i Zofii z rodziny Górskich, poświęcił swoje życie sztuce. W Warszawie ukończył 6 klas szkoły realnej, co stanowiło solidną podstawę dla jego późniejszej kariery artystycznej. W latach 1897–1904 rozwijał swoje umiejętności w dekoratorni Warszawskich Teatrów Rządowych, gdzie pod okiem Karola Klopfera zgłębiał rzemiosło malarskie.

Od 1898 roku swoją edukację kontynuował na wieczorowej szkole rysunku oraz perspektywy przy Muzeum Przemysłu i Rolnictwa, a od 1901 roku uczestniczył w zajęciach Warszawskiej Szkoły Rysunkowej. Jego talent i zaangażowanie zaowocowały także nauką na wieczorowych kursach architektury przy Instytucie Politechnicznym. Z całą pewnością można stwierdzić, że te lata kształcenia przygotowały go do przyszłych wyzwań w karierze.

Od 1905 roku Galewski pracował jako samodzielny scenograf teatralny. Zaledwie kilka lat później, w Warszawie, zaczął tworzyć scenografie dla powstających wytwórni filmowych, zwłaszcza dla wytwórni „Sfinks”, gdzie jego prace obejmowały m.in. film o Księciu Józefie Poniatowskim. W latach 1935–1937 oraz 1946–1947 miał okazję współpracować z Baletem Polskim F. Parnella, projektując kostiumy oraz dekoracje do wieczorów baletowych.

W czasach okupacji niemieckiej Galewski był aktywny w Warszawie, gdzie zajmował się dekoracją teatru jawnego, współpracując z miejscami takimi jak Nowości, Kometa, Figaro oraz Rozmaitości Jar, między 1941 a 1944 rokiem.

Po zakończeniu II wojny światowej, przeniósł się do Łodzi, gdzie kontynuował działalność jako scenograf w teatrach takich jak Miniatur Syrena, Komedii Muzycznej Lutnia, Osa, Żydowskim oraz Muzycznym. W okresie od 1946 do 1955 roku był także współautorem scenografii do wielu polskich filmów, w tym m.in. do „Zakazane piosenki” Leonarda Buczkowskiego z 1946 roku oraz „Pokolenie” Andrzeja Wajdy z 1955 roku.

Po 1958 roku osiedlił się w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie, gdzie spędził resztę swojego życia. W 1912 roku ożenił się z Marią Kryłowską, z którą miał córkę Genę (Eugenię), mężatkę Wittlin, która urodziła się w 1914 roku i zmarła w 2012 roku jako uznany scenograf oraz kostiumolog. Jego dorobek artystyczny obejmuje również tom wspomnień zatytułowany „Warszawa zapamiętana”, który został opublikowany w 1961 roku.

Ordery i odznaczenia

Józef Galewski, znany polski scenograf, otrzymał wiele wyróżnień za swoje zasługi w dziedzinie sztuki. Wśród najważniejszych nagród, które mu przyznano, znajdują się:

• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 22 lipca 1952 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany 22 stycznia 1946 roku.

---

Oceń: Józef Galewski (scenograf)

---