Edward Hoffmann

Wywodził się z rodziny o naukowych tradycjach, gdyż był najstarszym synem Jakuba Fryderyka, lekarza oraz farmaceuty i profesora Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego, a jego matką była Henrietta z Thiempondtów (1770–1838). Po ukończeniu Liceum Warszawskiego na początku lat 10-tych XIX wieku, Hoffmann podjął studia prawnicze na tym samym uczelni. Niestety, maskuje ona wiele wątków z jego wczesnej kariery, które pozostają w dużej mierze nieznane.

Warto zaznaczyć, że w roku wybuchu powstania listopadowego w 1830 roku Hoffmann otrzymał nominację na prokuratora przy Trybunale Cywilnym Mazowieckim. W trakcie tego zrywu narodowego wziął udział jako kapitan sztabu Gwardii Narodowej. Po zakończeniu powstania jego kariera zawodowa kontynuowała się w roli prokuratora przy Sądzie Apelacyjnym.

W jego życiu można także odnaleźć wątek wolnomularski; Hoffmann w młodości był aktywnym członkiem loży Rycerze Gwiazdy. Od 1830 roku pełnił funkcję radcy prawnego parafii ewangelicko-augsburskiej w Warszawie, będąc pierwszym prawnikiem w jej historii, a w 1854 roku dołączył do Konsystorza.

Hoffmann był mężem Adeliny Wandy Barbary Zawadzkiej, urodzonej 3 marca 1814 roku w Warszawie, zmarłej w 1896 roku i pochowanej na Powązkach. Była ona córką Rocha Zawadzkiego oraz Teresy z Wołowskich. Edward Hoffmann został także pochowany na cmentarzu ewangelickim w Warszawie, w alei 58, grób 45.