Stanisław Szymborski, urodzony 25 kwietnia 1906 roku w Warszawie, to postać, która odgrywała kluczową rolę w dziedzinie badań nad środowiskiem wodnym. Jego pasja do nauki i eksploracji przyczyniła się do rozwoju polskiej oceanologii.
W ciągu swojego życia, Szymborski założył Stację Morską w Sopocie, która stała się centralnym punktem dla licznych badań morskich w Polsce. Jako wiodący organizator, nie tylko przyczynił się do rozwoju tej dyscypliny, ale również inspirował młodsze pokolenia badaczy.
Jego działalność nie ograniczała się jedynie do badań naukowych, jako harcmistrz promował wartości związane z przygodą i miłością do natury. Zmarł 13 marca 1983 roku w Sopocie, pozostawiając po sobie znaczące dziedzictwo w polskiej nauce o morzu.
Biografia
Stanisław Szymborski to wybitny propagator turystyki kajakowej oraz autor licznych przewodników przeznaczonych dla wodniaków. Był również działaczem harcerskim, który został odznaczony złotym krzyżem „Za zasługi dla harcerstwa”. Szymborski był współzałożycielem i członkiem pierwszego Zarządu Akademickiego Związku Morskiego, który powstał we Lwowie w 1933 roku.
Uczestniczył w pierwszym rejsie na „Zawiszy Czarnym” do Londynu, gdzie pełnił funkcję oficera pod dowództwem Generała Mariusza Zaruskiego. Po zakończeniu II wojny światowej, w roku 1947, brał udział w rejsie do Szwecji. Swoje wykształcenie zdobył na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej na Politechnice Lwowskiej, gdzie w 1938 roku uzyskał tytuł mgr inż. hydrotechniki, a następnie pracował tam jako wykładowca oraz asystent prof. Kazimierza Bartla.
W czasie okupacji, Szymborski działał w Armii Krajowej. W kwietniu 1945 roku przyjechał do Sopotu wspólnie z Eugeniuszem Kwiatkowskim jako członek Delegatury Rządu do spraw Wybrzeża. Na początku zajął się pracą organizacyjno-administracyjną, a następnie powrócił do działalności naukowej na Politechnice Gdańskiej.
Był opiekunem Naukowego Koła Badań Podwodnych na Politechnice Gdańskiej, które później przekształcono w Gdański Klub Płetwonurków „Rekin”. Szymborski był także założycielem i w latach 1953-1976 kierownikiem Stacji Morskiej w Sopocie, której sukcesorem jest obecnie Instytut Oceanologii Polskiej Akademii Nauk w Sopocie. W latach 1961–1983 pełnił funkcję sekretarza naukowego Komitetu Badań Morza Polskiej Akademii Nauk.
Szymborski był inicjatorem i współorganizatorem naukowego czasopisma „Oceanologia”, które zaczęło się ukazywać w 1971 roku; obecnie jest to kwartalnik rejestrowany przez Listę Filadelfijską. Był autorem wielu prac naukowych i książek popularnonaukowych, poruszających tematykę morską oraz turystyczną.
Odebrał pełne zasługi na polu nauki i edukacji, a po swojej śmierci spoczął na cmentarzu katolickim w Sopocie (kwatera G4-4-19). Pozostawił po sobie również syna, Krzysztofa Szymborskiego, który jest polskim fizykiem.
Wybrane publikacje
Stanisław Szymborski był autorem wielu ważnych publikacji, wśród których na szczególną uwagę zasługują:
- Wisła. Przewodnik dla turystów wodnych, Książnica-Atlas, Lwów Warszawa 1935,
- Dniestr z dopływami, Prut i Czeremosz, Książnica-Atlas, Lwów Warszawa 1937,
- Port morski, Wydawnictwo Komunikacyjne, 1955.
Odznaczenia
Stanisław Szymborski otrzymał wiele znaczących wyróżnień, które uznają jego wkład w rozwój Polski oraz działalność społeczną. Wśród nich wyróżniają się:
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Krzyż Kawalerski Order Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Marta Sękulska-Wrońska | Wiktor Mencel | Kazimierz Rodowicz | Paweł Hoser (architekt) | Gustaw Landau-Gutenteger | Stanisław Weiss | Maciej Gintowt | Wanda Janicka | Jerzy Drzewiecki | Roman Stefański | Zbigniew Wasiutyński | Jakub Heilpern | Piotr Tatjewski | Konrad Szabelewski | Szczepan Grzeszczyk | Zbigniew Wacławek | Jerzy Pustoła | Wacław Kłyszewski | Leszek Kazimierz Klajnert | Henryk Jerzy MarconiOceń: Stanisław Szymborski