Jakub Heilpern to postać, której życie i osiągnięcia znacząco wpłynęły na dziedzinę inżynierii oraz propagowanie techniki w Polsce. Urodził się 3 lutego 1850 roku w Warszawie, gdzie spędził znaczną część swojego życia. Jego działalność jako inżyniera mechanika przyniosła mu uznanie w środowiskach naukowych oraz technicznych.
Heilpern był również autorem wielu publikacji dotyczących różnorodnych aspektów techniki, co czyni go ważnym punktem odniesienia dla przyszłych pokoleń inżynierów. Jako redaktor „Przeglądu Technicznego” miał możliwość wpływania na rozwój wiedzy technicznej w kraju.
Ponadto Heilpern był czołowym szachistą amatorskim w Warszawie, uczestnicząc w licznych rozgrywkach, co świadczy o jego wszechstronnych zainteresowaniach i umiejętnościach intelektualnych. Zmarł 28 listopada 1910 roku w Gardone Riviera, pozostawiając po sobie istotne osiągnięcia w różnych dziedzinach życia.
Życiorys
Jakub Heilpern, po ukończeniu III Gimnazjum Klasycznego w Warszawie w 1869 roku, postanowił zgłębić swoje zainteresowania w dziedzinie nauk technicznych. Jego pasja do tej tematyki rozbudziła się pod wpływem niemieckiego inżyniera Karla Culmanna, co doprowadziło go do wyboru studiów politechnicznych. Heilpern rozpoczął je w Zurychu w latach 1870-1872, gdzie Culmann był profesorem. Następnie kontynuował edukację w Monachium, gdzie w 1874 roku uzyskał dyplom inżyniera.
Po ukończeniu studiów, przez pewien czas pracował w Bawarii w różnych instytucjach, w tym w urzędzie budowlanym w Ambergu do 1875 roku, oraz na kolejach bawarskich. W Süddeutsche Brückenbau A.G. miał możliwość współpracy z inżynierem Heinrichem Gerberem, który był pionierem w zakresie zastosowania dźwigarów w budowie mostów, które później nazwano dźwigarami Gerbera. W 1879 roku Heilpern zaczął pracować w sosnowieckim oddziale kolei warszawsko-wiedeńskiej. W styczniu 1881 osiedlił się na stałe w Warszawie, gdzie kontynuował pracę w tej samej kolei, osiągając stanowiska od referenta, poprzez inżyniera, aż do starszego inżyniera biura wydziału drogowego, które objął w 1895 roku.
Równolegle z pracą zawodową, Heilpern aktywnie angażował się w piśmiennictwo techniczne. Był autorem wielu prac dotyczących techniki oraz przyrody, które publikował głównie w „Inżynierii i Budownictwie” oraz „Przeglądzie Technicznym”. W latach 1886-1888 pełnił rolę zastępcy redaktora „Przeglądu Technicznego”, a od października 1900 do 1908 roku sprawował funkcję redaktora naczelnego tego czasopisma. Wśród jego istotnych osiągnięć literackich można wymienić teksty broniące poglądów Darwina, które opublikował m.in. w artykule pt. Teoria Darwina i jej stanowisko wobec religii i moralności w „Gazecie Polskiej” w 1869 roku.
Wśród jego cennych prac należy wyróżnić m.in. Własności stali, służącej do wyrobu szyn (1886), a także dwutomowy podręcznik Nauka mularstwa, w skład którego wchodzą część I – Wiadomości z nauk zasadniczych (1894) oraz część II – Materiały mularskie (1896). Dodatkowo, Heilpern wykonał artykuł dotyczący terminologii technicznej pt. W sprawie ujednostajnienia znakowania w naukach matematycznych i technicznych (1885) oraz wiele innych publikacji w czasopismach takich jak „Inżynieria i Budownictwo”. Jego artykuły, dotyczące m.in. nowoczesnych systemów parowozów i konstrukcji mostów, znacznie wzbogacały wiedzę techniczną w Polsce.
Od lat 80. XIX wieku Heilpern stał się stałym bywalcem warszawskich kawiarni szachowych, co mogło być efektem jego wcześniejszych studiów w Niemczech. W mistrzostwach Warszawy w latach 1883-1884 zajął przełomowe V-VI miejsce, uzyskując 13,5 pkt w 22 partiach. Jego talent poświadczony został w 1887 roku, kiedy to zagrał mecz z Janem Taubenhausem, uznawanym za jednego z najlepszych szachistów w Europie. Oczekiwano, że Heilpern przegra, tymczasem zaskoczył publiczność, odnosząc niespodziewane zwycięstwo.
Był także aktywny w konkursach szachowych organizowanych przez „Kurier Warszawski”, pisząc pod pseudonimem K. Zob. Od drugiej połowy lat 90. jego obecność w życiu szachowym zmniejszyła się, co mogło być spowodowane rosnącą ilością obowiązków zawodowych oraz problemami zdrowotnymi, które towarzyszyły mu od młodości, w formie głuchoty. Po długotrwałej chorobie, którą próbował leczyć najpierw w Wiedniu, a później we Włoszech, Jakub Heilpern zmarł w listopadzie 1910 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Zbigniew Wasiutyński | Stanisław Szymborski | Marta Sękulska-Wrońska | Wiktor Mencel | Kazimierz Rodowicz | Paweł Hoser (architekt) | Gustaw Landau-Gutenteger | Stanisław Weiss | Maciej Gintowt | Wanda Janicka | Piotr Tatjewski | Konrad Szabelewski | Szczepan Grzeszczyk | Zbigniew Wacławek | Jerzy Pustoła | Wacław Kłyszewski | Leszek Kazimierz Klajnert | Henryk Jerzy Marconi | Aleksander Jan Woyde | Marek MalarskiOceń: Jakub Heilpern