Sławomir Celiński

---

Życiorys

W 1868 roku Sławomir Celiński podjął naukę w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie uczył się pod okiem wybitnych artystów, takich jak Władysław Łuszczkiewicz, Walery Gadomski oraz Jan Matejko. Po pomyślnym ukończeniu tej instytucji w 1874 roku, otrzymał stypendium rządowe, co umożliwiło mu dalsze studia na Akademii Sztuk w Wiedniu. Tam zdobywał cenne doświadczenie w pracowni Kaspara Zumbuscha oraz odbywał podróże artystyczne do Włoch.

Swoje ścieżki artystyczne, Celiński związał z Warszawą, do której wrócił w 1877 roku. Pracując tam, miał okazję zdobywać doświadczenie w różnych dziedzinach, w tym w fabryce fajansów w Nieborowie, a także jako kierownik artystyczny w zakładzie terakoty i majoliki, który należał do Pawła Puzyny w Grużach na Litwie. W 1889 roku podjął pracę jako modelator w Cesarskiej Fabryce Porcelany w Petersburgu, gdzie brał aktywny udział w wystawach organizowanych przez lokalną Akademię Sztuk Pięknych, między innymi w latach 1892, 1894 i 1898.

W swoim bogatym dorobku artystycznym miał wiele znaczących dzieł. W 1890 roku wykonał płaskorzeźbę z popiersiem doktora S. Botkina, którą można zobaczyć na gmachu szpitala im. Botkina w Moskwie. Rok później, zrealizował popiersie chirurga Je. Bogdanowskiego, które umieszczono w westybulu petersburskiej Akademii Wojskowo-Medycznej. W Muzeum Rosyjskim w Petersburgu znajduje się także jego biust portretowy malarza i profesora Fiodora Sołncewa (1892). W 1893 roku zdjął maskę pośmiertną z Piotra Czajkowskiego, a w 1899 roku udał się do Mandżurii, gdzie uczestniczył w budowie Kolei Chińsko-Wschodniej. Można przypisać mu autorstwo pomnika, który upamiętnia zakończenie budowy tej ważnej linii, postawionego w Harbinie.

Celiński odbył również podróż do Ameryki Północnej, gdzie zrealizował różne projekty architektoniczne. Po 1902 roku na stałe osiedlił się w Warszawie. Na początku swojej kariery twórczej preferował styl akademicko-klasycystyczny, tworząc popiersia, medialony oraz rzeźby figuralne i nagrobkowe. W jego późniejszych dziełach po 1900 roku widoczny jest wpływ secesji. Niestety, do czasów współczesnych zachowało się niewiele jego prac, jednakże jedną z nich jest grupa rzeźbiarska Świst i Poświst, która znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie. To dzieło przedstawia dwa bóstwa słowiańskie, a Celiński planował nawet stworzenie modelu tej rzeźby w nadnaturalnych rozmiarach, aby wyeksponować go w plenerze Warszawy.

Jednakże mniej znaną rzeźbą przypisywaną Celińskiemu jest praca nawiązująca stylem do dzieł Donatella, znana jako rzeźba Dawid, która majestatycznie stoi przed Pałacem Sobańskich w Warszawie.

Literatura dodatkowa

Helena d’Abancourt w swojej pracy zatytułowanej Celiński Sławomir podaje cenne informacje biograficzne. Znalazła się ona w Polskim Słowniku Biograficznym, tom 3, który ukazał się w Krakowie w 1937 roku, na stronie 224. Tekst ten został opublikowany przez Polską Akademię Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa.

Reprint tej istotnej pracy został wydany przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich w Krakowie w roku 1989. Publikacja ta została opatrzona numerem ISBN 83-04-03291-0.

---

Oceń: Sławomir Celiński

---