Seweryn Pollak to postać, która znacząco wpisała się w historię polskiej literatury oraz kultury. Urodził się 10 stycznia 1907 roku w Warszawie, a zmarł 23 grudnia 1987 roku w Sopocie.
Był nie tylko utalentowanym filologiem, ale również uznawanym poetą, eseistą oraz tłumaczem. Jednym z jego największych osiągnięć jest zdobycie Nagrody Polskiego PEN Clubu w 1966 roku za wyjątkowe przekłady poezji rosyjskiej na język polski.
Życiorys
Seweryn Pollak przyszedł na świat w rodzinie o artystycznych tradycjach. Jego ojcem był Grzegorz, malarz, który zmarł w 1943 roku, a matką Maria z Sobolów. W młodości uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie, gdzie stawiał pierwsze kroki w swojej edukacji. W 1934 roku, z sukcesem zakończył studia z zakresu polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim.
Podczas swoich lat w gimnazjum oraz na studiach aktywnie działał w Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej, a później w Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Życie”. Po rozpoczęciu pisania wierszy w 1930 roku, w 1936 roku zadebiutował tomem przekładów zatytułowanym „Z nowej poezji rosyjskiej”. Również w tym roku objął stanowisko kierownika działu kulturalnego w redakcji „Dziennika Popularnego”.
W okresie niemieckiej okupacji, Seweryn Pollak aktywnie uczestniczył w podziemnym życiu kulturalnym warszawskiej społeczności. Jego wiersze były publikowane pod pseudonimem „Andrzej Poleski”, a także w „Poradniku Oświatowym”. Odważnie walczył w powstaniu warszawskim na Mokotowie, co uwiecznił w swoim wierszu „Mokotów”, opublikowanym w prasie powstańczej 24 września 1944 roku. Był również uznawanym tłumaczem, który specjalizował się w literaturze rosyjskiej, w tym utworach takich autorów jak Puszkin, Majakowski, Gorki, Babel czy M. Sałtykow-Szczedrin.
Po zakończeniu wojny, osiedlił się w Łodzi, gdzie rozpoczął pracę w dziale kulturalnym „Głosu Robotniczego”. Następnie objął kierownictwo działu przekładów w Wydawnictwie „Czytelnik” i współtworzył tygodnik „Kuźnica”. W latach 1950–1952 był częścią zespołu redakcyjnego „Kultury”, natomiast w 1957 roku powierzono mu funkcję redaktora naczelnego czasopisma „Opinie”.
W 1955 roku Seweryn Pollak został nagrodzony wyróżnieniem Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej za swoje wybitne przekłady poezji rosyjskiej zarówno klasycznej jak i współczesnej. W uznaniu za całą twórczość przekładową, przyznano mu również Nagrodę Państwową III stopnia.
W styczniu 1976 roku podpisał list protestacyjny do Komisji Nadzwyczajnej Sejmu PRL, sprzeciwiając się wprowadzanym zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Dwa lata później został jednym z założycieli Towarzystwa Kursów Naukowych, a także członkiem rady programowej tej organizacji.
Seweryn Pollak był dwukrotnie żonaty. Pierwszą wybranką jego serca była poetka Wanda Grodzieńska, z którą miał córkę, Joannę Pollakównę. Jego drugą żoną została pisarka Eugenia Siemaszkiewicz.
Zmarł w Sopocie, a jego ciało spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 96-6-13).
Poezja
Lista dzieł Seweryna Pollaka, które miały istotny wpływ na polską poezję, obejmuje następujące tytuły:
- Godzina życia (1946),
- Oka sieci (1960),
- Przenikanie (1965),
- Próba oddalenia (2008).
Krytyka literacka
W dorobku Seweryna Pollaka można wyróżnić kilka istotnych publikacji, które wskazują na jego głębokie zrozumienie literatury. Wśród najbardziej znanych dzieł znajdują się:
- wyprawy za trzy morza (1962),
- srebrny wiek i później (1971),
- niepokoje poetów (1972).
Ordery i odznaczenia
Seweryn Pollak został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które reflektują jego zasługi dla kraju. Poniżej przedstawiono listę najważniejszych odznaczeń, które otrzymał w trakcie swojej kariery:
- krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1974 roku,
- złoty krzyż zasługi, nadany 22 lipca 1952 roku,
- medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 19 stycznia 1955 roku.
Literatura
W literaturze polskiej Seweryn Pollak zyskał uznanie dzięki różnorodnym badaniom i artykułom, które stanowią cenny wkład w analizę jego twórczości oraz postaci. Wśród znaczących publikacji dotyczących tego wybitnego autora wyróżniają się:
- Leszek Engelking, Seweryn Pollak 1907–1987, „Literatura na Świecie” 1988, nr 3, s. 359–361,
- Adam Pomorski, Sewerynie Pollaku (1906–1988) w dziesiątą rocznicę śmierci, „Zeszyty Literackie” 1998, nr 64, s. 140–148,
- Zbigniew Dmitroca, O Sewerynie Pollaku i jego kręgu, „Kresy” 2008, nr 1–2, s. 182–186,
- Monika Bednarczyk, Antropologiczne ścieżki Seweryna Pollaka, „Teologia Młodych” 2012, nr 1, s. 85–95,
- Agata Szulc-Woźniak, Wydobywając (żydowskość) Seweryna Pollaka, „Narracje o Zagładzie” 2019, nr 5, s. 199–217.
Powyższe teksty ukazują różne aspekty twórczości Pollaka oraz kontekst jego działalności twórczej. Dzięki nim możemy lepiej zrozumieć wpływ, jaki wywarł na polską literaturę i kulturę.
Przypisy
- Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 5, 22.07.1955 r. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 01.07.2024 r.]
- Agata Szulc-Woźniak. Wydobywając (żydowskość) Seweryna Pollaka. „Narracje o Zagładzie”. 5, s. 205, 2019 r. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. ISSN 2451-2133.
- Cmentarz Stare Powązki: SEWERYN POLLAK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 24.02.2020 r.]
- Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 30.
- Dziennik Polski, rok XXX, nr 175 (9456), s. 2.
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Lucjan Kintopf | Adam Nasielski | Franciszek Brzeziński | Jakub Szamałek | Rafał Maserak | Andrzej Wawrzyniak | Stanisław Malanowicz | Witold Horwath | Janina Stefanowicz-Schmidt | Tekla Teresa Łubieńska | Michał Bukowski | Józef Franciszek Bliziński | Teofil Jerzy Karoli | Maria Fijewska-Dobrzyńska | Ward (raper) | Józef Zejdowski | Stefan Witas | Jan Piechociński | Adam Kruszewski | Danuta Binder-PanasiukOceń: Seweryn Pollak