Adam Pomorski, urodzony 16 maja 1956 roku w Warszawie, to postać wybitna w polskim świecie nauki oraz literatury. Jest on socjologiem oraz historykiem idei, a jego wiedza wyróżnia się na tle wielu innych specjalistów w tej dziedzinie.
W 2011 roku uzyskał tytuł doktora nauk humanistycznych, co potwierdza jego głęboką wiedzę oraz zaawansowane umiejętności badawcze. Pomorski jest także utalentowanym tłumaczem literatury pięknej, co czyni go osobą wszechstronną – tłumaczył dzieła z języka rosyjskiego, niemieckiego, angielskiego, białoruskiego oraz ukraińskiego.
W ciągu swojej kariery literackiej zdobył trzykrotnie Nagrodę „Literatury na Świecie”, co miało miejsce w latach 1983, 1985 oraz 2008. To świadczy o jego niezwykle wysokiej jakości pracy oraz wpływie na polską literaturę współczesną.
Pomorski jest również uznawanym eseistą oraz krytykiem literackim. W latach 2010-2022 pełnił funkcję prezesa Polskiego PEN Clubu, gdzie angażował się w promowanie literatury i wspieranie twórców w Polsce.
Życiorys
Adam Pomorski to wybitna postać polskiej kultury, który ukończył studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Swoją karierę tłumacza rozpoczął w latach 70., początkowo specjalizując się w przekładach z języka rosyjskiego. W 1983 roku zadebiutował jako poeta, wprowadzając do polskiej literatury nowe inspiracje. Po roku 1989 związał się zawodowo z Instytutem Studiów Politycznych PAN, gdzie jego praca przyczyniła się do rozwoju dyskursu kulturowego w Polsce.
Od 1999 roku pełnił funkcję wiceprezesa polskiego PEN Clubu, a od 2010 do 2022 roku był jego prezesem. W 2008 roku dołączył do jury prestiżowej Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie literatury pięknej COGITO, co podkreśla jego wpływ na promocję literatury w Polsce. W 2011 roku obronił pracę doktorską na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując tytuł doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na podstawie monografii poświęconej Annie Achmatowej zatytułowanej „Drogą wszystkiej ziemi”.
Pozostawał aktywnym członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich aż do sierpnia 2020 roku, a jego wkład w świat literacki został doceniony poprzez liczne odznaczenia. W 2012 roku otrzymał Odznakę Honorową „Bene Merito”, a w 2020 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu „Za zasługi dla Litwy”.
Nagrody i nominacje
Adam Pomorski, uznany tłumacz i poeta, zdobył wiele nagród i wyróżnień w ciągu swojej kariery literackiej. Poniżej wymienione są niektóre z najważniejszych osiągnięć artysty:
- Nagroda „Literatury na Świecie” w roku 1983, przyznana za „Poezje wybrane” W. Chlebnikowa, oraz w 1985 roku za „Szalej i inne wiersze” I. Bunina,
- Nagroda Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich w 1994 roku, za całokształt dorobku, oraz w 1999 roku za „Fausta” J.W. Goethego,
- Nagroda Polskiego PEN Club w 1995 roku, również za całokształt dorobku,
- Nagroda Ministra Kultury w 2006 roku,
- Literacka Nagroda Europy Środkowej Angelus w 2015 roku, za przekład „Mezopotamii” Serhija Żadana, wspólnie z Michałem Petrykiem,
- Nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia w 2018 roku, za przekład książki „Dół” Andrieja Płatonowa.
Książki
Autor Adam Pomorski zyskał uznanie dzięki swoim różnorodnym dziełom literackim, które obejmują zarówno poezję, jak i eseistykę. Poniżej przedstawiamy najważniejsze pozycje w jego dorobku:
- Sąd kapturowy (1983) – debiut poetycki, który wprowadził autora na literacką scenę,
- Duchowy proletariusz: przyczynek do dziejów lamarkizmu społecznego i rosyjskiego kosmizmu XIX-XX wieku (na marginesie antyutopii Andrieja Płatonowa) (1996) – analiza głębokich idei społecznych,
- Imperialna baba (2003) – praca, która bada kulturowe aspekty społeczeństwa,
- Sceptyk w piekle. Z dziejów ideowych literatury rosyjskiej (2004) – krytyczna refleksja nad ideologią w literaturze.
Tłumaczenia
W bogatej bibliografii Adama Pomorskiego znajdują się liczne tłumaczenia, które pokazują jego wszechstronność i głęboką znajomość literatury. Oto niektóre z kluczowych dzieł, które zostały przetłumaczone przez Pomorskiego:
- Rustam Ibrahimbekow „Miasteczko na południu i inne opowiadania” (1979),
- Wielimir Chlebnikow „Poezje wybrane” (1982),
- Ilgiz Kaszafutdinow „Szlachetna krew” (1982),
- Konstantin Szczerbakow „Wiek męski: szkice krytyczne i publicystyczne” (1982),
- Siergiej Jesienin „Inonia i inne wiersze” (1984),
- Jewgienij Zamiatin „My” (1985) – pod pseudonimem Barbara Sentencja,
- Aleksander Kuzniecow „Na północ od Moskwy” (1985),
- Iwan Bunin „Szalej i inne wiersze” (1985),
- Aleksy Riemizow „Siostry krzyżowe” (1985),
- Asar Èppel „Sztorm” (1985),
- Benedikt Liwszyc „Półtoraoki strzelec” (1995),
- Nikołaj Gumilow „Zatruta tunika i inne wiersze” (1997),
- Johann Wolfgang von Goethe „Faust: tragedia” (1999),
- Rainer Maria Rilke „Liryki najpiękniejsze” (2000),
- Konstantin Waginow „Harpagoniada” (2001),
- Georg Trakl „Sebastian we śnie i inne wiersze” (2001),
- Fiodor Dostojewski „Bracia Karamazow” (2004),
- Wielimir Chlebnikow „Rybak nad morzem śmierci: wiersze i teksty 1917-1922”,
- Rainer Maria Rilke „Osamotniony na szczytach serca” (2006),
- Annie Achmatowej „Drogą wszystkiej ziemi. Poezja. Proza. Dramat”,
- Thomas Stearns Eliot „W moim początku jest mój kres” (2007),
- Suplement poetycki ze współczesnej liryki białoruskiej (2008) – z Jerzym Litwiniukiem,
- Uładzimier Arłoŭ „Prom przez kanał La Manche: wiersze” (2009),
- Fiodor Dostojewski „Biesy” (2010),
- Siergiej Jesienin „Kamieniem strącam księżyc” (2010),
- Osip Mandelsztam „Nieograbiony i nierozgromiony. Wiersze i szkice” (2011),
- Uładzimir Niaklajeu „Poczta gołębia” (2011),
- Andriej Płatonow „Dół” (2017).
Te przekłady świadczą o erudycji tłumacza, który z powodzeniem łączy literackie osiągnięcia różnych epok i kultur.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Bogdan Zawadzki | Jerzy Lipka (profesor) | Ludwik Sawicki (archeolog) | Barbara Engelking | Alfred Tarski | Włodzimierz Gruszczyński (filolog) | Kazimierz Goebel | Ewa Kowalska | Inka Słodkowska | Tomasz Sulej | Ewa Nowak (antropolog) | Stanisław Mrówka | Rafał Molski | Beata Kuziemska | Ryszard Szołwiński | Marek Szapiro | Irena Totwen-Nowakowska | Włodzimierz Zawadzki (fizyk) | Jolanta Borysiuk | Andrzej Stanisław KowalczykOceń: Adam Pomorski