Ryszard Stryjecki

---

Życiorys

Ryszard Stryjecki to znany artysta, który swoją artystyczną ścieżkę rozpoczął na wydziale rzeźbywarszawskiej ASP, gdzie uzyskał dyplom w 1964 roku w pracowni profesora Mariana Wnuka. Jego działalność artystyczna jest szeroko zakrojona i obejmuje nie tylko rzeźbę, ale także medalierstwo oraz pedagogikę w tych dziedzinach.

Stryjecki brał udział w wielu renomowanych wydarzeniach takich jak światowe Biennale Medalierstwa FIDEM, a także prezentował sztukę polską na wystawach zagranicznych. Jego dorobek artystyczny nie ogranicza się jedynie do tworzenia dzieł, ale również do dzielenia się wiedzą z młodszymi pokoleniami artystów.

W latach 2000–2002 prowadził pracownię rzeźby w kamieniu na warszawskiej ASP. W 2000 roku zorganizował również warsztaty medalierskie dla studentów tego samego wydziału na Akademii Sztuki w Helsinkach. Dodatkowo, Stryjecki jest pomysłodawcą międzynarodowych warsztatów rzeźby w kamieniu „Integrart”, które przyciągają rzeźbiarzy z całej Europy.

Twórczość

Ryszard Stryjecki, znany polski artysta, ma swoje prace w wielu prestiżowych miejscach, w tym w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Poznaniu, oraz Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Poza tym jego dzieła znajdują się w Płocku, a nawet w renomowanych zbiorach British Museum w Londynie, w Watykanie, Muzeum im. Puszkina w Moskwie, oraz w muzeach w Niemczech, takich jak te w Stuttgarcie, Marbach i Ludwigsburgu. Warto dodać, że część jego dzieł znajduje się także w zbiorach prywatnych zarówno w Europie, jak i Ameryce.

Już po ukończeniu studiów, gdy nie mógł tworzyć wielkich rzeźb, artysta skupił się na medalach, które budziły się z dziewiętnastowiecznego zapomnienia. Stryjecki postanowił eksperymentować z formą medalu, jednak zawsze pozostając wiernym jednemu surowcowi – brązowi.

W 1979 roku zorganizował plener rzeźbiarski dla nowo budowanego osiedla Ursynów. Jego najbardziej znana rzeźba zatytułowana „Rodzina” przedstawia trzyosobową rodzinę i mierzy około 1,5 metra. Powstała w wapieniu podczas pleneru w 1977 roku, który był koordynowany przez samego Stryjeckiego. Ten projekt był jednym z wielu wysiłków władz, by pozyskać artystów oraz inteligencję po głośnych strajkach w 1976 roku. W tamtych czasach dostęp do materiałów budowlanych był bardzo ograniczony, a wapień wydawał się być najłatwiej dostępnym surowcem. W efekcie pleneru stworzono dziesięć rzeźb, które rozstawiono w dzisiejszym Ursynowie Północnym. Wśród autorów tych dzieł byli również Edmund Majkowski, Nina Mirecka, Władysław Trojan, Stanisław Sieklucki, Stefan Wierzbicki oraz Marek Moszyński.

W latach 1980–1989 artysta stworzył cykl 24 medali zatytułowanych „Sukcesja”, które stanowią komentarz do historii PRL i były prezentowane na licznych wystawach sztuki niezależnej w muzeach diecezjalnych.

Stryjecki jest autorem pomnika Zamordowanych Podczas Powstania Warszawskiego Mieszkańców Woli, który powstał w latach 2002–2004 oraz współautorem pomnika założyciela Instytutu Głuchoniemych w Warszawie, Jakuba Falkowskiego. Jego cykl dużych rzeźb kamiennych był eksponowany we wnętrzach Sądu Najwyższego w Warszawie, a także w przestrzeni parkowej oraz we wnętrzach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie.

Działalność z osobami głuchoniewidomymi

Ryszard Stryjecki angażuje się w organizację różnorodnych zajęć oraz plenerów dedykowanych osobom głuchoniewidomym. Jego pierwsza propozycja wyszła od Polskiego Związku Niewidomych w 1988 roku. Artysta na początku miał wątpliwości dotyczące rzeźbienia bez dostępu do wzroku, jednak ostatecznie postanowił przezwyciężyć tę barierę.

Gdy do formowania kształtów używamy narzędzi, to one właśnie stanowią dystans, który pokonujemy wzrokiem. Jeśli wzroku nie ma, wystarczy odłożyć narzędzia, by móc poczuć się samodzielnym w tworzeniu i ocenie bryły dotykiem. Obróbka kamienia, drewna, metalu czy gipsu są tu więc niecelowe. Na szczęście pozostaje najbardziej pierwotny, elementarny materiał – glina. Oblepione nią palce, usiłając kształtować miękkie i małe formy były by dosyć bezradne. Poczucie pewności wzrośnie wraz ze skalą. Rzeźby dużych rozmiarów zazwyczaj robimy w glinie jedną z dwóch znanych metod: na konstrukcji drewnianej czy metalowej, (czego głuchoniewidomy polecać nie ma sensu) albo metodą tzw. ceramiczną – formując tylko zewnętrzną skorupę grubości kilku czy kilkudziesięciu milimetrów. Wówczas cały proces tworzenia jest jednocześnie nadawaniem i wymyślaniem kształtu, kontrolowaniem i korygowaniem tego, co jest w zamyśle autora.

Od 1990 roku Stryjecki organizuje coroczne warsztaty ceramiczne dla osób głuchoniewidomych w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Działania te mają na celu nie tylko rozwijanie umiejętności artystycznych, ale także wzmacnianie poczucia sprawczości i samodzielności uczestników.

Ordery i odznaczenia

Ryszard Stryjecki, jako uznany artysta, otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które potwierdzają jego wkład w polską kulturę i sztukę.

• Złoty Krzyż Zasługi za zasługi w działalności na rzecz Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, przyznany w 2001 roku,
• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, przyznany w 2011 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 2016 roku za wybitne zasługi w pracy artystycznej oraz za pielęgnowanie pamięci o najnowszej historii Polski.

---

Oceń: Ryszard Stryjecki

---