Bożena Brun-Barańska

---

Życiorys

Bożena Brun-Barańska, córka Władysława, była utalentowaną artystką, która swoje umiejętności wokalne szlifowała pod okiem Wiktora Brégy’ego oraz Franciszki Platówny. Jej debiut miał miejsce 26 kwietnia 1947 roku, kiedy to zadebiutowała w roli Pani Reich w operetce „Wesołe kumoszki z Windsoru” autorstwa Otto Nicolaia, występując na Scenie Muzyczno-Operowej Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie.

W 1948 roku związała się z Operą Wrocławską, gdzie spędziła dwa lata swojego artystycznego życia. Od 1951 do 1954 roku jej kariera rozwijała się w Operze Poznańskiej. Po powrocie do Warszawy, związała się jako solistka z Teatrem Wielkim, gdzie występowała nieprzerwanie od 1954 do 1980 roku. Po przejściu na emeryturę, występowała gościnnie na różnych scenach warszawskich teatrów.

Karierę artystyczną zakończyła w Teatrze Rampie na Targówku, a jej działalność nie ograniczała się jedynie do występów operowych i teatralnych; Bożena występowała również w filmach oraz w Teatrze Telewizji.

Była pierwszą żoną znanego aktora Tadeusza Plucińskiego. Artystka zmarła 7 września 1993 roku w Warszawie i została pochowana 13 września 1993 roku na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 16R-4-2).

Role

Teatralne

Bożena Brun-Barańska przez wiele lat angażowała się w działalność teatralną, prezentując swoje umiejętności na scenie w różnorodnych rolach. W 1947 roku zadebiutowała jako pani Page w przedstawieniu „Wesołe kumoszki z Windsoru”. W kolejnych latach występowała w takich produkcjach jak:

• 1948 – Straszny dwór – Jadwiga,
• 1949 – Carmen – Carmen,
• 1949 – Cyrulik sewilski – Berta,
• 1949 – Rycerskość wieśniacza – Lola,
• 1950 – Złoty kogucik – Klucznica Amelfa,
• 1951 – Carmen – Carmen,
• 1953 – Carmen – Carmen,
• 1954 – Czterech gburów – Małgorzata,
• 1955 – Jolanta – Marta,
• 1955 – Wieczór prządek – sąsiadka,
• 1955 – Dama pikowa – hrabina,
• 1956 – Faust – Marta Schwertlein,
• 1957 – Cyrulik sewilski – Berta,
• 1957 – Madame Butterfly – Suzuki,
• 1957 – Carmen – Carmen,
• 1960 – Borys Godunow – karczmarka,
• 1961 – Andre Chenier – Mulatka Bersi,
• 1962 – Opowieści Hoffmanna – głos Matki,
• 1963 – Rozkwit i upadek miasta… – Leokadia Begbick,
• 1965 – Straszny dwór – Cześnikowa,
• 1966 – Faust – Marta,
• 1967 – Bunt żaków – Katarzyna,
• 1967 – Eugeniusz Oniegin – Łarina; Filipiewna,
• 1968 – Eugeniusz Oniegin (wznowienie) – Łarina,
• 1969 – Otello – Emilia,
• 1970 – Wesele Figara – Marcelina,
• 1971 – Cyrulik sewilski – Berta,
• 1971 – Konsul – Wera Boronel,
• 1974 – Chłopi – Dominikowa,
• 1974 – Bardzo śpiąca królewna – Królowa,
• 1979 – Awantura w Recco – Dowódca Barbaresków,
• 1982 – Romek i Julka – Florianowa,
• 1984 – Romek i Julka – Florianowa.

Jej talent oraz zdolności aktorskie zostały docenione przez publiczność i krytyków, co sprawiło, że zdobyła uznanie w świecie teatru.

Telewizyjne

Oprócz działalności teatralnej, Bożena Brun-Barańska również skoncentrowała się na aktorstwie telewizyjnym. Jej osiągnięcia w tej dziedzinie obejmują wiele niezapomnianych ról. W 1963 roku wystąpiła w produkcji pt. „Miłość Don Perlimplina do Belisy w jego ogrodzie”, gdzie zagrała postać matki Belisy. W kolejnych latach była widoczna w różnych programach telewizyjnych:

• 1970 – Pan generał – Lodzia,
• 1970 – Pierwszy interesant,
• 1976 – Bardzo straszny dwór – film telewizyjny.

Jej występy w telewizji przyczyniły się do dalszego wzrostu jej popularności i renomy w polskim świecie sztuki.

Ordery i odznaczenia

W ciągu swojej kariery, Bożena Brun-Barańska zdobyła liczne odznaczenia i wyróżnienia, które świadczą o jej zasługach i wkładzie w rozwój polskiej kultury.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1964 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 31 stycznia 1953 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany 22 lipca 1952 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, wręczony 22 lipca 1955 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”,

---

Oceń: Bożena Brun-Barańska

---