Roman Wegnerowicz

Wegnerowicz, jako członek Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), kierował Związkiem Walki Czynnej w Warszawie, co pokazuje jego aktywne uczestnictwo w ruchu niepodległościowym. Po zakończeniu I wojny światowej rozpoczął swoją karierę w polskiej służbie zagranicznej w 1918 roku.

W ciągu swojej pracy w dyplomacji pełnił wiele istotnych funkcji. Był sekretarzem Misji Politycznej w Czechach z siedzibą w Pradze w latach 1918–1919, a następnie urzędnikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych od 1919 do 1926 roku. Jego kariera Konsula rozpoczęła się w Marsylii, gdzie pracował od 1926 do 1932 roku, co było jednym z pierwszych jego ważnych zadań za granicą.

W latach 1932–1934 pełnił rolę konsula generalnego w Stambule, a także radcy handlowego w Ankarze w latach 1933–1937. Kontynuując swoją misję, kierował konsulatem generalnym w Trieście od 1937 do 1939 roku, co stanowiło kulminację jego aktywności dyplomatycznej przed trudnymi czasami II wojny światowej.

W 1943 roku, w obliczu wojennych wstrząsów, Wegnerowicz podjął decyzję o emigracji do Kanady, gdzie osiedlił się w Fulford pod Montrealem i zajął się farmerstwem. Jego życie zakończyło się 24 października 1950 roku w Pointe-Saint-Charles, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Matki Bożej Śnieżnej w Montrealu.