Mieczysław Naruszewicz

---

Życiorys i twórczość

W latach 1947–1949 Mieczysław Naruszewicz podjął naukę na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie był studentem Xawerego Dunikowskiego. Następne lata jego edukacji miały miejsce na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie kształcił się do 1951 roku, a po uzyskaniu dyplomu w 1953 roku, zyskał uznanie dzięki swoim zawodowym realizacjom. Do jego osiągnięć należy praca nad rekonstrukcją płaskorzeźb umieszczonych na Rynku Starego Miasta w Warszawie, w tym projekt postaci Łasicy oraz Koguta. Naruszewicz był także członkiem zespołu, który zajmował się przywracaniem pomnika Fryderyka Chopina w Łazienkach.

W roku 1956 artysta podjął pracę w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, gdzie pierwotnie działał jako projektant w Wydziale Ceramiki i Szkła. W zespole z Henrykiem Jędrasiakiem, Hanną Orthwein oraz Lubomirem Tomaszewskim pracował nad drobną rzeźbą kameralną, znaną jako figurki ćmielowskie. Badania B. Banaś potwierdziły, że stworzył aż 44 unikalne formy, głównie przedstawiające zwierzęta, które charakteryzowały się syntetycznością poprzez uproszczoną formę i zredukowaną ilość punktów podparcia. Jego prace miały często dynamiczne proporcje, które sugerowały ruch.

Od roku 1961 Naruszewicz związał się z Zakładem Wzornictwa Środków Transportu w IWP, gdzie tworzył projekty nadwozi dla samochodów, takich jak modele Warszawa 210 i Star 200, a także skuterów (Osa), tramwajów i lokomotyw. Niestety, żaden z jego modeli nie przeszedł do fazy produkcji seryjnej – wybierano inne propozycje lub jego projekty pozostały na etapie koncepcyjnym.

Prócz działań projektowych, Naruszewicz angażował się także w działalność komisji ministerialnych. W latach 1958–1970 był częścią Komisji Ocen Ministerstwa Kultury i Sztuki, a w latach 1963–1964 członkiem Komisji Ocen Ministerstwa Oświaty.

W okresie od 1976 do 1983 pełnił funkcję kierownika Pracowni Wzornictwa w Zjednoczeniu Przemysłu Zmechanizowanego Sprzętu Domowego „Predom”, gdzie projektował różnorodne artykuły gospodarstwa domowego, takie jak żelazka, miniopiekacze czy lodówki. W latach osiemdziesiątych kontynuował swoją pracę projektową będąc niezależnym twórcą.

Mieczysław Naruszewicz jest również znany z realizacji rzeźby monumentalnej, w tym Pomnika 1000-lecia Jazdy Polskiej w Warszawie. Jego prace można znaleźć w muzeach, takich jak Muzeum Narodowe we Wrocławiu oraz Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego w Warszawie, a także w muzeum w Halle i w kolekcjach prywatnych. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 86D-5-14).

Nagrody i odznaczenia

Poniżej przedstawiamy wyjątkowe osiągnięcia Mieczysława Naruszewicza w zakresie nagród oraz odznaczeń, które przyczyniły się do uznania jego twórczości.

• W roku 1953 Mieczysław Naruszewicz został uhonorowany nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za wspaniałą płaskorzeźbę zatytułowaną „Łasica”, umiejscowioną na rynku Starego Miasta w Warszawie,
• W 1957 roku zdobył nagrodę podczas Ogólnopolskiej Wystawy Architektury Wnętrz,
• W 1964 roku otrzymał odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”,
• W 1967 roku osiągnął III nagrodę w konkursie na medal upamiętniający 50. rocznicę rewolucji październikowej,
• W tym samym roku, wraz z zespołem, zdobył III nagrodę w konkursie na pomnik I Armii Wojska Polskiego,
• W 1968 roku został wyróżniony na Biennale Rzeźby w Metalu,
• W 1972 roku na wniosek Ministra Nauki otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• W 1978 roku zajął IV miejsce w prestiżowym konkursie na pomnik „Pielgrzym polski żołnierzem Francji” w Paryżu.

Wystawy zbiorowe

Mieczysław Naruszewicz brał udział w wielu wystawach zbiorowych, które miały miejsce w różnych miastach, zarówno w Polsce, jak i za granicą. Oto niektóre z nich:

• 1957 – Ogólnopolska Wystawa Architektury Wnętrz,
• 1958 – Wystawa Projektantów Zakładu Ceramiki Instytutu Wzornictwa Przemysłowego,
• 1959 – Wystawa Przemysłowa, Moskwa,
• 1960 – II Ogólnopolska Wystawa Ceramiki i Szkła Artystycznego, Wrocław,
• 1963 – Polnisches Glass und Ceramik, Berlin,
• 1963 – Wystawa Ceramiki i Szkła, Sofia,
• 1968 – Biennale Rzeźby w Metalu,
• 1969 – XXV-lecie PRL — Ceramika i Szkło, Wrocław.

---

Oceń: Mieczysław Naruszewicz

---