Michał Bergson, znany również jako Bergsohn, to postać, która zapisała się w historii muzyki jako wybitny kompozytor i pianista. Urodził się 20 maja 1820 roku w Warszawie, skąd pochodził z żydowskiej rodziny, a karierę muzyczną rozwijał przez wiele lat, zostawiając trwały ślad w świecie sztuki.
Jego życie zakończyło się 9 marca 1898 roku w Londynie, gdzie z pewnością jego twórczość była nadal doceniana. Michał Bergson to nazwisko, które kojarzy się nie tylko z talentem pianistycznym, ale także z głęboką pasją do tworzenia muzyki, która przetrwała próbę czasu.
Życiorys
Michał Bergson był utalentowanym kompozytorem, pochodzącym z rodziny o bogatej historii. Był synem Gabriela Bergsona (1790–1844) oraz wnukiem Bera Sonnenberga, a także prawnukiem Samuela (Szmula) Jakubowicza Sonnenberga (1727–1801), znanego jako Zbytkower, który był żydowskim kupcem i bankierem. To od jego nazwiska wywodzi się nazwa jednego z warszawskich osiedli, Szmulowizny.
Jego edukacja muzyczna rozpoczęła się pod okiem wybitnych nauczycieli – studiował kompozycję u Friedricha Schneidera w Dessau oraz pod kierunkiem Carla Friedricha Rungenhagena i Wilhelma Tauberta w Berlinie. Po zakończeniu studiów, Bergson przeniósł się do Paryża, gdzie szkolił swoje umiejętności jako uczeń słynnego Fryderyka Chopina.
W latach 1842-1843 spędził czas w Italii, odwiedzając takie miasta jak Florencja, Bolonia i Rzym. Po powrocie do Niemiec, przez wiele lat mieszkał w miastach takich jak Berlin, Lipsk oraz ponownie Paryż.
W 1863 roku Bergson zdobył tytuł profesora, a w późniejszym czasie objął stanowisko dyrektora konserwatorium muzycznego w Genewie. W 1873 roku osiedlił się w Londynie, gdzie prowadził zajęcia z gry na fortepianie, dzieląc się swoją pasją i wiedzą z uczniami.
Wybrane kompozycje
Oto wybrane kompozycje autorstwa Michała Bergsona, które pokazują jego różnorodność i talent w komponowaniu różnych form muzycznych.
- opera Luisa di Montfort (wykonana w 1847 roku),
- opera Salvator Rosa,
- operetka Qui va à la chasse, perd sa place (fragmenty wyprodukowane w 1859 roku),
- koncert fortepianowy es-moll op. 62,
- utwory fortepianowe:
- mazurki op. 1 i 48,
- Le Rhin op. 21,
- 12 Études caractéristiques,
- fantazje na tematy z oper,
- pieśni i inne utwory.
Literatura uzupełniająca
W literaturze dotyczącej Michała Bergsona kluczowe jest dzieło autorstwa Józefa Reissa, które zostało opublikowane w Polskim Słowniku Biograficznym. Praca ta, wydana po raz pierwszy w Krakowie w 1935 roku, znajduje się w tomie pierwszym i jest dostępna w Polskiej Akademii Umiejętności, która sprawuje pieczę nad archiwizowaniem tego typu ważnych publikacji.
Wszystkie informacje można znaleźć na stronie składów głównych Księgarni Gebethnera i Wolffa, gdzie dzieło to można wciąż znaleźć. Warto jednak zauważyć, że tekst ten został także powtórnie wydany przez Zakład Narodowy im. Ossolińskich w Krakowie w 1989 roku. Takie reprinty pozwalają na zachowanie ważnych informacji o postaciach historycznych i ich wkładzie w kulturę polską.
Przypisy
- a b c Leon TadeuszL.T. Błaszczyk Leon TadeuszL.T., Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX I XX wieku. Słownik biograficzny, Warszawa: Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce, 30.09.2014 r.
- Józef WładysławJ.W. Reiss Józef WładysławJ.W., Najpiękniejsza ze wszystkich jest muzyka polska: szkic historycznego rozwoju na tle przeobrażeń społecznych, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzycne, 01.01.1984 r.
- M.M. Altbauer M.M., Dublety imion biblijnych w polszczyźnie, „Onomastica”, 01.01.1965 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Agata Pruchniewska | Lucjan Dytrych | Masio Kwiek | Andrzej Stasiuk | Marcin Przybylski | Wanda Rollny | Hadrian Filip Tabęcki | Krzysztof Rak | Wacław Szymanowski (rzeźbiarz) | Rajmund Kanelba | Mieczysław Koliński | Jan Lubicz Przyłuski | Jerzy Wicik | Karol Mondral | Piotr Swend | Józef Fajngold | Agnieszka Fitkau-Perepeczko | Kacper Pempel | Piotr Potworowski | Paweł MścisławskiOceń: Michał Bergson (kompozytor)