Maria Makarska, urodzona 29 września 1922 roku w Warszawie, a zmarła 20 maja 1997 roku w tym samym mieście, była osobą o niezwykłej biografii, doświadczoną trudami wojny i walki o wolność.
W czasie II wojny światowej pełniła rolę łączniczki w Komendzie III Obwodu Wola Okręgu Warszawskiego. Jej działania miały kluczowe znaczenie w organizacji i przebiegu Powstania Warszawskiego. W szczególności, w czasie powstania, Makarska była łączniczką-sanitariuszką, co świadczy o jej odwadze i poświęceniu dla potrzeby pomocy innym.
Po zakończeniu walk, Maria Makarska została uwięziona i stała się jeńcem stalagu, co dodatkowo pokazuje dramatyzm tamtego okresu. Jej życie stanowi ważny element historii, która odznacza się odwagą, determinacją i poświęceniem w dążeniu do wolności.
Życiorys
Maria Makarska przyszła na świat 29 września 1922 roku w stolicy Polski, Warszawie. Jej rodzicami byli Michał Makarski oraz Zofia Smolarek. W okresie przed wybuchem II wojny światowej zakończyła kształcenie w średniej szkole zawodowej.
W styczniu 1940 roku podjęła aktywną działalność w strukturach konspiracyjnych ZWZ-AK, gdzie została łączniczką kapitana Witolda Plechawskiego, znanego jako „Sławomir”. Działała w III Obwodzie Wola Okręgu Warszawskiego. Od 1941 roku regularnie transportowała broń oraz amunicję, między innymi z Radomia do Warszawy. Część tego uzbrojenia, w tym butelki zapalające, przechowywała w swoim mieszkaniu, które mieściło się przy ulicy Wroniej 38. Materiały te były gromadzone do czasu ich późniejszego wykorzystania w akcjach powstańczych.
W czasie Powstania Warszawskiego Maria znajdowała się na Mokotowie, gdzie pełniła rolę łączniczki-sanitariuszki w szpitalu przy ulicy Chełmskiej. Wzięła udział w ewakuacji rannych z tego obiektu, gdy został zbombardowany. Po zakończeniu zaciętych walk, 12 września 1944 roku, została wywieziona do stalagu XI A Altengrabow, który znajdował się nieopodal Monachium. Tam przetrwała do 5 maja 1945 roku, kiedy to oboz został wyzwolony.
W dniu 21 września 1944 roku, na mocy rozkazu Dowódcy Armii Krajowej, Maria Makarska została odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Po zakończeniu działań wojennych, jako jeden z pierwszych transportów, wróciła z Niemiec do Polski, gdzie rozpoczęła pracę w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie. Po ukończeniu kursu pedagogicznego podjęła pracę jako nauczycielka w szkolnictwie zawodowym w Pruszkowie. Przez długi okres, aż do 1978 roku kiedy to przeszła na emeryturę, była zatrudniona w Zakładach Produkcji Aparatury Naukowej w Warszawie, gdzie zajmowała stanowisko kierowniczki działu kadr. W swoim życiu była także członkinią Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
Maria Makarska zmarła 20 maja 1997 roku w Warszawie.
Przypisy
- Powstańcze Biogramy Maria Makarska
- a b c d e Zawacka 2005, s. 184.
- a b Zawacka 2005, s. 185.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stefan Gumbrycht | Grażyna Kierszniewska | Leon Kopelman | Antoni Waszkiewicz (porucznik) | Jerzy Broszkiewicz (podpułkownik) | Wanda Broszkowska-Piklikiewicz | Ryszard Jakubowski (żołnierz AK) | Anna Smoleńska | Adam Barszczewski | Czesława Karaszewska | Henryk Kozłowski (żołnierz AK) | Jerzy Altvater | Józefa Rostkowska | Stanisław Deczkowski | Karol Fuchs | Otton Gloeh | Kazimierz Jackowski (porucznik) | Franciszek Jurecki | Jan Mastalerz (pułkownik) | Tadeusz SchiffersOceń: Maria Makarska