Jerzy Altvater


Jerzy Borys Altvater, znany także jako Altfater lub Altwater, to postać o interesującej biografii. Urodził się 22 września 1881 roku w Warszawie, gdzie spędził swoje młodzieńcze lata.

W trakcie swojej kariery wojskowej osiągnął rangę tytularnego pułkownika artylerii Wojska Polskiego. Niestety, zmarł 4 maja 1922 roku w Kobierzynie. Jego życie i służba wojskowa są świadectwem skomplikowanej historii Polski okresu międzywojennego.

Życiorys

Jerzy Altvater przyszedł na świat 22 września 1881 roku w Warszawie, w rodzinie o wojskowych tradycjach. Jego ojcem był Michał, generał artylerii w armii rosyjskiej, a matką Eugenia z Korniłowiczów, wcześniej zamężna za Szuberskiego. Jerzy był starszym bratem Bazylego, kontradmirała Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego, który urodził się w 1883 roku.

Na początku 1909 roku, w stopniu porucznika, rozpoczął swoją służbę wojskową w 3 Brygadzie Artylerii Lejbgwardii w Warszawie. W trakcie I wojny światowej walczył w dziedzinie artylerii, najpierw w dywizjonie ciężkiej artylerii Lejbgwardii, a następnie pełnił funkcję dowódcy 2. baterii 2 dywizjonu moździerzy tejże jednostki. W dniu 22 marca 1915 roku awansował z rangi sztabskapitana na kapitana, z datą starszeństwa przypadającą na 13 sierpnia 1913 roku, a następnie został pułkownikiem Lejbgwardii 10 kwietnia 1916 roku.

W kwietniu 1918 roku, po reorganizacji artylerii II Korpusu Polskiego w Rosji, objął dowództwo Brygady Artylerii Lekkiej. Brał również udział w ważnych działaniach bojowych, w tym bitwie pod Kaniowem, która miała miejsce 11 maja tego samego roku.

Po zakończeniu wojny, 13 grudnia 1918 roku Jerzy Altvater został włączony do Wojska Polskiego jako pułkownik, włączając się do byłego I Korpusu Polskiego oraz wcześniejszej armii rosyjskiej. Jako komendant Twierdzy Osowiec odgrywał istotną rolę w obronie kraju. 28 maja 1919 roku został przeniesiony do Armii generała Hallera, a od 20 grudnia 1919 roku do 30 lipca 1920 roku dowodził 13 Brygadą Artylerii.

Na stanowisku dowódcy, 11 czerwca 1920 roku, uzyskał zatwierdzenie w stopniu podpułkownika, z datą starszeństwa na 1 kwietnia 1920 roku, w grupie oficerów z byłych Korpusów Wschodnich. Dla jego kariery wojskowej istotna była decyzja ministra spraw wojskowych, który 21 czerwca 1920 roku zezwolił mu na tytularne używanie stopnia pułkownika. 1 maja 1921 roku Jerzy Altvater przeszedł na stały stan spoczynku, zachowując prawo do noszenia munduru.

Zmarł 4 maja 1922 roku w Kobierzynie. Był żonaty i miał syna, w kwestii rodziny jednak niewiele jest znanych szczegółów.

Ordery i odznaczenia

Jerzy Altvater został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które świadczą o jego bohaterstwie oraz zasługach w służbie. Oto lista najbardziej znaczących odznaczeń:

  • Krzyż Walecznych,
  • Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny – 12 grudnia 1921,
  • Order Świętego Włodzimierza 3 stopnia z mieczami – 27 listopada 1916,
  • Order Świętego Włodzimierza 4 stopnia z mieczami i kokardą – 23 kwietnia 1915,
  • Order Świętej Anny 2 stopnia z mieczami – 19 kwietnia 1915,
  • Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami – 19 kwietnia 1915,
  • Order Świętej Anny 3 stopnia (miecze i kokarda – 22 grudnia 1916).

Przypisy

  1. a b c d e f Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Альтфатер Борис. Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej Zarząd ds. utrwalenia pamięci poległych w obronie Ojczyzny. [dostęp 04.10.2022 r.]
  2. a b c d Альтфатер Борис Михайлович. Офицеры русской императорской армии. [dostęp 04.10.2022 r.]
  3. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 03.10.2022 r.]
  4. Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. 123 wyd. wieczorne, s. 9, 06.05.1922 r. Warszawa.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 16 z 16.06.1922, s. 452.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 16 z 16.06.1922, s. 453, sprostowanie.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 9 z 14.04.1922, s. 267.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 33 z 20.08.1921, s. 1304.
  9. Dywizjonierzy i brygadierzy 1927, s. 37, tu podano, że dowodził brygadą od 03.12.1919 do 13.07.1920.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 25 z 07.07.1920, s. 552.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 25 z 07.07.1920, s. 564.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 31 z 18.08.1920, s. 762.
  13. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 99 z 29.12.1919, poz. 4299.
  14. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 71 z 28.06.1919, poz. 2284.
  15. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30.12.1918, poz. 421, 429.
  16. Ogólny spis oficerów 1909, s. 158.
  17. Bagiński 1921, s. 363.

Oceń: Jerzy Altvater

Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:15