Maciej Kuczyński

Kultura i sztuka

Maciej Kuczyński był wybitnym polskim pisarzem, który urodził się 15 kwietnia 1929 roku w Warszawie. Jego życie obfitowało w różnorodne pasje i osiągnięcia, które przyczyniły się do jego znakomitej reputacji w różnych dziedzinach.

Kuczyński był również inżynierem architektem, co pozwoliło mu na tworzenie projektów o różnorodnym charakterze, a jego wiedza techniczna wpływała na działalność twórczą. Jako speleołog, poświęcił wiele swojego czasu na badanie jaskiń, stając się ważną postacią w tej dziedzinie. Jego pasja do odkryć prowadziła go do wielu fascynujących przygód, które miały znaczący wpływ na jego życie.

Maciej Kuczyński zmarł 5 sierpnia 2019 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek literacki i naukowy, który nadal inspiruje wielu współczesnych twórców i badaczy.

Życiorys

Maciej Kuczyński był synem Stefana i Danuty z d. Kryńskiej. W czasach II wojny światowej, jako młody ochotnik, brał udział w powstaniu warszawskim, używając pseudonimu „Rosomak”. Po zakończeniu wojny osiedlił się w Krakowie, gdzie zakończył naukę w liceum oraz na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej.

Jako jeden z założycieli Klubu Wysokogórskiego oraz krakowskiego Klubu Grotołazów, Maciej podejmował się licznych wypraw odkrywczo-badawczych do różnych jaskiń w Europie oraz obu Amerykach. Nieustannie przemierzał dzikie tereny peruwiańskich i chilijskich Andów, tropikalne dżungle Ameryki Łacińskiej i Afryki oraz wysokie Himalaje. Wśród jego osiągnięć znajduje się zstąpienie na dno San Augustín – najgłębszej jaskini obu Ameryk.

Maciej organizował różnorodne wyprawy naukowe, w tym na Spitsbergen, gdzie był jednym z założycieli polskiej stacji polarnej. Kolejnym jego znaczącym osiągnięciem była organizacja wypraw paleontologicznych w ramach Polskiej Akademii Nauk na pustynię Gobi. Uczestniczył również w wyprawach amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska do Himalajów, gór Ruwenzori oraz na Alaskę. Do jego odkryć należy współodkrycie najstarszych na świecie jaskiń kwarcytowych na wenezuelskim płaskowyżu Sarisarinama, datowanych na około 1 miliard lat.

W późniejszych latach Kuczyński skupił się na badaniach związanych z kulturami prekolumbijskimi oraz różnorodnymi tradycjami i formami szamanizmu w Meksyku i Ameryce Środkowej. Swoje hipotezy na temat biologicznej i transcendentalnej wiedzy dawnych mieszkańców tego regionu oraz źródeł jej pochodzenia przedstawił w książkach “Czciciele węża” (1990) i “Rok 838” (2016). Zajmował się także inskrypcjami na słynnym Dysku z Fajstos (Kreta, ok. 1600 p.n.e.), a interpretację tych inskrypcji opublikował w książce „Dysk z Atlantydy” (1992).

Maciej Kuczyński był współzałożycielem Oddziału Polskiego The Explorers Club, w którym pełnił funkcję wieloletniego prezesa. Jego wkład w rozwój alpinizmu został doceniony poprzez nadanie mu tytułu członka honorowego Polskiego Związku Alpinizmu. Był również aktywnym członkiem Kapituły Nagrody Kolosy w latach 1999–2016, a od 2017 roku nosił tytuł członka honorowego tejże kapituły. Pozostawał aktywnym twórcą do ostatnich dni swojego życia, zmarł w wieku 90 lat.

Po uroczystościach pogrzebowych, które odbyły się 14 sierpnia w kościele pod wezwaniem św. Karola Boromeusza, Maciej został pochowany w rodzinnym grobie na Starych Powązkach (kw. 51-5-29 i 30).

Publikacje

Maciej Kuczyński to autor ponad 30 książek, które obejmują szeroką tematykę podróżniczą, powieści skierowane do młodzieży, a także reportaże i eseje. Jego dzieła sprzedały się w łącznym nakładzie 1,6 miliona egzemplarzy. W swojej karierze zdobył wiele prestiżowych nagród literackich.

Wśród jego najważniejszych publikacji znajdują się:

  • Alarm pod Andami (1961),
  • Do widzenia, słońce (1963),
  • Białe palmy (1963),
  • Chłopiec z gór organowych (1964),
  • Babcia robot przy kominku (Wydawnictwo Śląsk, Katowice 1963, projekt okładki Andrzej Czeczot),
  • Gwiazdy suchego stepu (1965),
  • Atlantyda, wyspa ognia (1967),
  • Wyprawa po dinozaury (1968),
  • Katastrofa (1968),
  • Zimny brzeg (1969), z ilustracjami Daniela Mroza w serii Klub Siedmiu Przygód,
  • Kayum (1970),
  • Czeluść („Iskry” 1972, seria „Naokoło świata”),
  • Rabunek (1972),
  • Obieżyświat (1976),
  • Obieżyświat – nowe przygody (1976),
  • Zwycięzca (1976),
  • Kask (1978),
  • Wynalazek (fantastycznonaukowa; Nasza Księgarnia 1978; powieść ta była również publikowana w odcinkach w Płomyku, w numerach od 1 do 11/12, z ilustracjami Tomasza Borowskiego),
  • Rok barana (1988),
  • Tajemniczy płaskowyż („Iskry” 1981, seria „Naokoło świata”),
  • Czciciele węża (1990),
  • Dysk z Atlantydy (1992),
  • Atlantyda, jej tajemnice i odkrycia (1994),
  • Życie jest myślą (1997),
  • Wielcy zdobywcy (1998),
  • Życie spadło z nieba (1999),
  • Legendy o świętych (1999),
  • Tatrzańskie dramaty (1999),
  • Podróż (2005),
  • Wodospad (2010),
  • Rok 838, w którym Mistekowie odkryli kod genetyczny (Wydawnictwo KOS, Katowice 2016, ISBN 978-83-7649-112-7).

Oceń: Maciej Kuczyński

★★★★★
Średnia ocena:4.99 Liczba ocen:11