Lucjan Wrotnowski

Wrotnowski rozpoczął studia prawnicze w Paryżu, jednak swoją karierę prawniczą realizował przede wszystkim w Warszawie. W 1868 roku uzyskał tytuł magistra na Śle Głównej Warszawskiej, co otworzyło mu drzwi do kariery w świecie prawa i kultury.

W latach 1884–1892 pełnił funkcję wiceprezesa Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych – organizacji, która bardzo mocno wspierała rozwój sztuki w Polsce. Jako redaktor i wydawca warszawskiego Słowa, Wrotnowski od 1888 roku i właściciel od 1899 roku, znacząco wpływał na kształtowanie opinii publicznej w swoim czasie. Dodatkowo, w latach 1893–1895 piastował stanowisko dyrektora Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie.

Na przełomie lat 80. i 90. XIX wieku był także członkiem korespondentem Société Française des Amis des Arts, co świadczy o jego znaczącej roli w międzynarodowym świecie artystycznym.

W 1868 roku opublikował znaną pracę zatytułowaną "O potrzebie kodexu międzynarodowego dla stosunków prywatnych", która została wydana przez Gebethner i Wolff w Warszawie, na 61 stronach.

Kiedy zmarł, w 1891 roku w jego honorze wybito pamiątkowy medal, który został wykonany przez Ludwika Pyrowicza, oddając tym samym hołd jego osiągnięciom i wpływowi, które wywarł na polskie życie społeczne i kulturalne.

Na koniec, warto wspomnieć, że Lucjan Wrotnowski został pochowany na cmentarzu parafii św. Wawrzyńca w Starym Dłutowie, w grobowcu swojej żony Marii, która była osobą angażującą się w działalność dobroczynną na terenie Warszawy.