Lech Emfazy Stefański

---

Życiorys

Pierwszy krok w ścieżce edukacyjnej Lecha Emfazego Stefańskiego to ukończenie zawodowej szkoły chemicznej w czasach II wojny światowej oraz nazistowskiej okupacji. W tamtym okresie brał udział w powstaniu warszawskim, działając w strukturach Armii Krajowej, przyjmując konspiracyjny pseudonim Emfazy, który na stałe związał się z jego twórczością, stając się charakterystycznym elementem podpisu na książkach i publikacjach.

Po zakończeniu wojny z sukcesem ukończył studia na wydziale reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, uzyskując dyplom w 1967 roku. Współpraca z Mironem Białoszewskim w latach 1954-1955 zaowocowała powstaniem awangardowego „Teatru na Tarczyńskiej”, co stanowiło ważny rozdział w jego karierze. Poza pracą w teatrze, publikował artykuły i książki, a także pisał scenariusze i reżyserował różnorodne widowiska. Jego działalność obejmowała również tłumaczenie poezji oraz prozy.

Lech Emfazy Stefański był współzałożycielem Rodzimego Kościoła Polskiego, który uzyskał rejestrację w 1995 roku. Jako główny Ofiarnik opracował kluczowe założenia programowe oraz liturgie, które w 2013 roku znowelizował i rozszerzył Ratomir Wilkowski pod merytorycznym nadzorem Kazimierza Mazura. W związku z postępującym wiekiem, w 2008 roku zrezygnował z pełnienia funkcji Ofiarnika Generalnego, a jego miejsce zajmował etnograf Ryszard Zięzio.

W działalności Stefańskiego istotnym elementem były badania nad zjawiskami parapsychicznymi oraz związane z nimi publikacje. Był uznawany za jednego z czołowych polskich parapsychologów, współtworząc i aktywnie działając w Polskim Towarzystwie Psychotronicznym. Po opuszczeniu tej organizacji, stworzył Warsztaty Psychotroniczne ATHANOR, które miały na celu propagowanie wiedzy w tej dziedzinie.

Lech E. Stefański odszedł z tego świata 28 grudnia 2010 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie, na Woli, przy ulicy Młynarskiej.

Książki i publikacje

Lech Emfazy Stefański to autor licznych książek oraz publikacji dotyczących tematów związanych z magią, psychotroniką i parapsychologią. Jego twórczość obejmuje wiele istotnych dzieł, w tym:

• „Alchemicy”, Nasza Księgarnia 1955,
• „Biały pył”, Nasza Księgarnia 1956,
• „Od magii do psychotroniki. Czyli Ars magica”, współautor Michał Komar, Wiedza Współczesna 1980,
• „Świat widziany trzecim okiem”, „Trzecie Oko” Nr 3/1984, s. 31-32, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa,
• „Intersubiektywne kryterium estetyczne w magii i sztuce”, „Trzecie Oko” Nr 4/1984, s. 1-5, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa,
• „Budzenie i rozwijanie zdolności parapsychicznych metodą DU”, „Trzecie Oko” Nr 10/1986, s. 1-5, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa,
• „Doznawanie Otwarcia Wrót – materiały szkoleniowe do użytku wewnętrznego”, opracowanie na podstawie przekładów Jerzego Rajgrodzkiego, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne, Warszawa 1986,
• „Zastosowania praktyczne i metody zespołowego jasnowidzenia w warszawskiej grupie wizjonerów w Psychotronika 87”, Materiały na IV Ogólnopolską Konferencję Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego, s. 185-190, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne, Warszawa 1987,
• „Postrzeganie pozazmysłowe”, „Trzecie Oko” Nr 2/1987, s. 7-11, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa,
• „Zakłócenia rozpoznania jasnowidczego”, „Trzecie Oko” Nr 11/1987, s.30-32, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa,
• „Tworzywo i struktura wiadomości nabytej parapsychicznie”, „Trzecie Oko” Nr 12/1987, s.15-18, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa,
• „Parapsychiczne rozpoznanie osoby zmarłej”, „Trzecie Oko” Nr 2-3/1988, s.15-20, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa,
• „Kurs doskonalenia umysłu. Podręcznik”, Athanor, Warszawa 1991,
• „Lewitujący z Oćmawy”, Przedświt 1992,
• „Prognostigon. Krąg magiczny z Pergamonu”, Athanor, Warszawa 1993,
• „Psychotronika (encyklopedia)”, współautorzy Leszek Matela i Jan Antoni Szymański, Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych SIGMA NOT 1993,
• „Wyrocznia Słowiańska”, Athanor, Warszawa 1993,
• „Podróże w mikrokosmosie”, Athanor, Warszawa 1996,
• „Magia run”, Studio Astropsychologii, Warszawa 2001,
• „Niebieski pies” (b.r.w., b.m.w).

Filmografia

Lech Emfazy Stefański ma bogatą filmografię, która obejmuje różnorodne role w produkcjach filmowych. Oto niektóre z jego znaczących osiągnięć:

• 1971 – Ballada młyńskiego koła – reżyseria,
• 1976 – Barwy ochronne – w roli docenta,
• 1980 – Głosy – jako parapsycholog, dodatkowo pełnił funkcję konsultanta ds. parapsychologii,
• 1984 – Siedem życzeń – wystąpił jako hipnotyzer w telewizorze,
• 2005 – Parę osób, mały czas – w roli samego siebie, również jako konsultant ds. dermooptyki.

---

Oceń: Lech Emfazy Stefański

---