Józefa Wnukowa

---

Życiorys

Józefa Wnukowa była utalentowaną artystką, córką adwokata Hermana Lasoty. Jej rodzina poniosła tragiczną śmierć we wrześniu 1939 roku, kiedy to podczas bombardowania Warszawy zginęli jej rodzice oraz brat Henryk. Ukończyła gimnazjum humanistyczne w stolicy w 1928, a od 1930 roku kontynuowała edukację w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych w Warszawie. W latach 1932-1937 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych, w pracowniach znanych wykładowców, takich jak M. Kotarbiński oraz L. Pękalski.

W latach 1937-1938 miała możliwość podróżować do Włoch i Francji, a od 1938 do 1944 mieszkała we Lwowie. Pełniła istotną rolę w Lwowskim Związku Artystów, a od 1941 roku była członkiem Związku Artystów Zachodniej Ukrainy. Po zajęciu Lwowa przez Niemców, w 1941 roku, Józefa wraz z mężem Marianem Wnukiem zaangażowała się w pomoc Żydom z kręgu artystycznego, zwłaszcza tym, którzy znajdowali się w getcie. W 1943 roku wstąpili do lwowskiego oddziału „Żegoty”.

Rok 1944 przyniósł nowe wyzwania, gdyż wzięła udział w powstaniu warszawskim jako łączniczka Armii Krajowej, a także jako przewodniczka po kanałach, przyjmując pseudonimy „Magda” oraz „Malarka”. Po wojnie, po krótkim pobycie w Domu Pracy Twórczej w Łańcuchowie (od listopada 1944 do czerwca 1945), osiedliła się z mężem w Gdańsku.

W Gdańsku, Józefa współtworzyła Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Pięknych (z siedzibą w Sopocie w latach 1945–1954), obok m.in. Janusza Strzałeckiego, Krystyny oraz Juliusza Studnickich, Jacka i Hanny Żuławskich. W szkołach prowadziła Pracownię Tkaniny na Wydziale Malarstwa i Zakład Artystyczno-Naukowy tkaniny dekoracyjnej. W 1981 roku przeszła na emeryturę.

Józefa była artystką, która czerpała inspiracje do swoich pejzaży z licznych podróży, w tym do Wietnamu, Norwegii oraz Polinezji. Była autorką cykli artystycznych, takich jak „Ptaki” i „Św. Franciszek na Kaszubach”, a także monumentalnych tkanin wykładzinowych zdobiących zamki w Gołuchowie i Książu. Wzięła udział w pracach nad elewacjami gdańskich kamieniczek w 1953 roku oraz stropem w ratuszu gdańskim w 1970 roku. Warto także zaznaczyć, że była matką chrzestną statku MS „Artur Grottger” w 1988 roku.

Józefa Wnukowa zmarła w Sopocie i została pochowana na lokalnym cmentarzu komunalnym w kwaterze AK-1-36.

Ordery i odznaczenia

Wśród wielu wyróżnień, które otrzymała Józefa Wnukowa, znajduje się szereg honorowych odznaczeń, które podkreślają jej wpływ oraz zaangażowanie.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1978),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1956),
• Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1953),
• Medal Księcia Mściwoja II (1997),
• Odznaka „Za Zasługi dla Gdańska” (1960).

Te odznaczenia świadczą o jej znaczącej roli w rozwijaniu kultury i nauki oraz o głębokim oddaniu dla społeczeństwa.

Nagrody

Józefa Wnukowa, znana ze swojego przemożnego wpływu na sztukę, otrzymała kilka znaczących wyróżnień w swojej karierze artystycznej.

• Nagroda Państwowa III stopnia (zespołowa) za obraz reprezentujący Pierwszomajową manifestację z 1905 roku, który był wystawiony na Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w 1952 roku,
• Nagroda Państwowa II stopnia, przyznana w 1955 roku, w uznaniu dla całokształtu twórczości w dziedzinie tkaniny dekoracyjnej,
• Nagroda Artystyczna Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki przyznana w 1994 roku.

---

Oceń: Józefa Wnukowa

---