Hanna Żuławska

---

Życiorys

Hanna Żuławska przyszła na świat w rodzinie rzeźbiarza Józefa Jasińskiego oraz Wandy z domu Punch. Po ukończeniu gimnazjum humanistycznego przy ul. Konopnickiej w Warszawie w 1928 roku, w 1929 rozpoczęła naukę w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Tam studiowała na Wydziale Malarstwa, korzystając z doświadczenia takich artystów jak Tadeusz Pruszkowski i Felicjan Kowarski.

W latach 1935–1938, dzięki stypendium, doskonaliła swoje umiejętności w Paryżu, gdzie uczyła się pod okiem Józefa Pankiewicza. Po powrocie do Polski zamieszkała z mężem w Gdyni i podjęła pracę jako nauczycielka rysunku w gimnazjum krawieckim.

Podczas niemieckiej okupacji mieszkała w Warszawie. W listopadzie 1944 roku udała się do Łańcuchowa pod Lublinem, gdzie zamieszkała w domu pracy twórczej, współdzieląc przestrzeń z m.in. Józefą Wnukową oraz Stanisławem Teisseyre.

Po zakończeniu II wojny światowej aktywnie uczestniczyła w zakładaniu Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, znanej obecnie jako Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie pracowała do 1978 roku. Na początku swojej kariery pełniła rolę starszego asystenta, a następnie adiunkta, najpierw w pracowni rysunku ogólnego, a później w pracowni malarstwa prof. Janusza Strzałeckiego. W dniu 18 października 1947 roku Rada Wydziału Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie uhonorowała artystkę dyplomem ze specjalnością „malarstwo”, który obroniła w pracowni prof. F. Kowarskiego.

W latach 1956–1957 przewodniczyła grupie ceramików „Kadyny”, z którą współpracowali m.in. Edward Roguszczak, Swietlana Zerling, Maria Kuczyńska, Jacek Krenz oraz Hanna Główczewska. Następnie, w latach 1964-1971, zasiadała na czołowej pozycji w Katedrze Ceramiki Artystycznej na Wydziale Rzeźby, a w latach 1964–1966 pełniła funkcję dziekana tego wydziału. Od 1971 roku przez sześć lat kierowała pracownią ceramiki artystycznej. W dniu 30 września 1978 roku przeszła na emeryturę.

W 1952 roku otrzymała Nagrodę Państwową III stopnia (w kategorii zespołowej) za obraz „Pierwszomajowa manifestacja w roku 1905”, który był częścią Ogólnopolskiej Wystawy Plastyki. W roku 1955 została odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej.

Artystka była autorką wielu dzieł w dziedzinie malarstwa monumentalnego oraz ceramiki dekoracyjnej, w tym mozaiki w podcieniach budynków na placu Konstytucji w Warszawie, w dworcu kolejowym w Gdyni, mozaiki na hali Torwar w Warszawie, jak również polichromii, sgraffitów i fresków. Przyczyniła się także do dekoracji wielu kamienic na Głównym Mieście w Gdańsku oraz w Starym i Nowym Mieście w Warszawie.

Od 28 czerwca 1938 roku mężem artystki był plastyk Jacek Żuławski. Zmarła w Warszawie, a jej ostatnim miejscem spoczynku, obok męża, jest cmentarz Wojskowy na Powązkach (kwatera B32-4-29).

---

Oceń: Hanna Żuławska

---