Jerzy Szabelewski

---

Życiorys

Jerzy Szabelewski był utalentowanym tancerzem i choreografem, który uczył się w szkole baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie, gdzie miał przyjemność być uczniem m.in. Jana Walczaka. W życiu artysty kluczowym momentem było, gdy w wieku 16 lat, Bronisława Niżyńska zabrała go do Paryża. Jego kariera nabrała tempa w 1926 roku, kiedy to rozpoczął pracę w Baletach Rosyjskich Siergieja Diagilewa.

Po śmierci Diagilewa, Szabelewski rozpoczął współpracę z nowym kierownictwem, które objął Wasilij de Basil. W 1934 roku artysta zdobył tytuł pierwszego tancerza w Baletach Rosyjskich Monte Carlo (Ballets Russes de Monte-Carlo). Poza swoim zespołem, tancerz miał także okazję występować w innych renomowanych miejscach, takich jak American Ballet Theatre w Nowym Jorku (1940–1941) oraz Teatro Colón w Buenos Aires. Jego talent pozwolił mu na gościnne występy w La Scali w Mediolanie oraz w trakcie występów w Australii i Nowej Zelandii. Od lat 40. prowadził również własne objazdowe zespoły baletowe, co świadczy o jego przedsiębiorczości i pasji do tańca.

Wśród jego najważniejszych osiągnięć choreograficznych należy wymienić: V Symfonia Piotra Czajkowskiego, Symfonia fantastyczna Berlioza, Śpiąca Królewna Czajkowskiego, Sen nocy letniej Mendelssohna, Król David Honeggera, Mała suitaLutosławskiego, Noc Walpurgii z fausta Gounoda i wiele innych. Do jego najważniejszych ról zalicza się: Pietruszka w balecie Strawinskiego o tym samym tytule oraz Wódz Połowców w Tańcach połowieckich Borodina, a także wiele ról w baletach Leonida Miasina.

Swoim talentem i urodą wzbogacił również polski pejzaż artystyczny, stając się inspiracją dla wielu artystów. Jednym z ciekawych faktów jest to, iż pozował do pomnika Chopina, wykonanego przez Augusta Zamoyskiego w Rio de Janeiro. Dodatkowo, Jerzy Szabelewski był spokrewniony z polskim architektem Konradem Szabelewskim, co również wpisuje go w szerszy kontekst rodziny artystycznej.

---

Oceń: Jerzy Szabelewski

---