Janusz Lech Jakubowski

---

Życiorys

Janusz Lech Jakubowski był wybitnym polskim inżynierem elektrykiem, który swoją karierę rozpoczął w młodym wieku. W 1924 roku ukończył Gimnazjum Humanistyczne im. M. Reja w Warszawie. Jego dalsza edukacja związana była z Politechniką Warszawską, gdzie w 1931 roku uzyskał dyplom inżyniera elektryka.

Pomimo młodego wieku, już w latach 1929 i 1932 odbył staż w renomowanym Laboratoire Ampere w Paryżu. Równocześnie pracował jako asystent w Zakładzie Miernictwa Elektrycznego i Wysokich Napięć na Politechnice. W 1935 roku, dzięki pracy „Nowy układ prostownikowo-pojemnościowy do pomiaru wysokiego napięcia”, zdobył stopień doktora nauk technicznych.

Jego pasja do nauki osiągnęła szczyt w 1936 roku, kiedy rozpoczął współpracę w Instytucie Wysokich Napięć Politechniki w Akwizgranie, gdzie pod kierunkiem prof. W. Rogowskiego przyczynił się do powstania nowej dyscypliny dotyczącej oscylacji wysokich napięć. W trakcie współpracy z Komisją 8 Stowarzyszenia Elektryków Polskich J. L. Jakubowski opracował projekt przepisów dotyczących pomiaru napięcia iskiernikiem kulowym. Dwa lata później, w 1937 roku, uzyskał tytuł habilitacyjny.

Wybuch II wojny światowej skomplikował jego plany zawodowe. Pierwsze kroki podjął jako nauczyciel w Szkole Elektrycznej II stopnia, a później wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej, uruchomionej przez Niemców. W tym trudnym okresie konspirował, był członkiem Armii Krajowej i brał aktywny udział w powstaniu warszawskim.

Po wojnie Janusz Lech Jakubowski zajął stanowisko Dziekana Wydziału Elektrycznego na Politechnice Warszawskiej. W latach 1945–1946 wykładał również w Szkole Inżynierskiej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda. W 1948 roku wyjechał do USA na Kongres Wychowania Inżynierskiego, gdzie miał okazję pozyskać dla odbudowującej się Politechniki sprzęt naukowy oraz książki.

W 1966 roku, działając z ramienia UNESCO, wyjechał do Algierii, gdzie kierował projektem technicznym związanym z wysokimi napięciami. To tam, w El Harrach, zorganizował uczelnię techniczną z laboratorium wysokich napięć. W trakcie swojej misji w Algierii prowadził badania nad osadami na izolatorach w rejonach Sahary, podczas których odkrył nową formę wyładowań. Jego osiągnięcia w międzynarodowej współpracy naukowej doceniła Francja, przyznając mu Medaille de la Recherche et de l’Invention.

Janusz Lech Jakubowski zmarł 7 maja 2000 roku. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 291, rząd 4, grób 15).

Stanowiska

Janusz Lech Jakubowski miał szereg ważnych doświadczeń zawodowych od późnych lat 20. XX wieku do połowy lat 60. XX wieku.

• W latach 1929 – 1932 odbył staż w Laboratoire Ampere w Paryżu,
• jednocześnie pełniąc rolę asystenta w Zakładzie Miernictwa Elektrycznego i Wysokich Napięć Politechniki Warszawskiej,
• w 1936 roku był pracownikiem w Instytucie Wysokich Napięć Politechniki w Akwizgranie,
• swoją wiedzę dzielił jako współpracownik Komisji 8 Stowarzyszenia Elektryków Polskich, zajmującej się zagadnieniami izolatorów i napięcia,
• oraz pracował jako nauczyciel w Szkole Elektrycznej II stopnia,
• w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej,
• a w 1945 roku objął stanowisko Dziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej,
• w latach 1945-1946 był wykładowcą w Szkole Inżynierskiej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda,
• w 1966 roku pełnił funkcję szefa projektu ds. techniki wysokich napięć w Algierii.

Członkostwa

Janusz Lech Jakubowski jest osobą o bogatym doświadczeniu zawodowym, które znajduje odzwierciedlenie w różnych wysokich funkcjach, jakie pełnił.

• w latach 1947-1948 był członkiem Komisji Organizacji Instytutów Naukowych Ministerstwa Przemysłu i Handlu,
• w okresie 1947-1949 zasiadał w Państwowej Radzie Energetycznej,
• w 1948 roku współpracował jako członek Komisji Doradczej ds. Wydawniczych Ministerstwa Oświaty,
• od 1952 roku pełnił rolę członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk, a od 1956 roku został członkiem rzeczywistym tej instytucji, w latach 1952–1968 był również członkiem jej prezydium,
• jest członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego,
• ma status członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk Technicznych.

Działalność pozanaukowa

Janusz Lech Jakubowski był aktywnym działaczem politycznym, który miał znaczący wpływ na życie społeczne swojego czasu, szczególnie w kontekście swojej przynależności do PZPR.

Jednak jego pasje i zainteresowania sięgały daleko poza politykę. Wśród jego hobby można wymienić:

• taternictwo,
• zagadnienia psychologiczne,
• metapsychiczne,

Wybrane publikacje

Janusz Lech Jakubowski jest autorem ponad 250 publikacji, które znacząco przyczyniły się do rozwoju techniki. Wśród jego najważniejszych prac znajdują się:

• 1939 „Aktualne zagadnienia techniki wysokich napięć”,
• 1948 „Wytrzymałość dielektryczna”,
• 1948 „Miernictwo wysokich napięć”,
• „Piorun ujarzmiony” (popularnonaukowa).

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia

Janusz Lech Jakubowski, wybitny naukowiec, został uhonorowany licznymi nagrodami oraz odznaczeniami za swoje osiągnięcia w dziedzinie badań i innowacji. Jego dorobek zawodowy potwierdzają między innymi:

• Medaille de la Recherches et de l’Invention (Francja),
• w 1986 roku otrzymał tytuł doctora honoris causa Politechniki Warszawskiej,
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1951 roku,
• Order Sztandaru Pracy I klasy,
• Nagrodę Państwową II stopnia,
• Nagrodę „Problemów” w 1964 roku,
• Medal PAN im. M. Kopernika.

Te wyróżnienia są dowodem jego znaczącego wkładu w rozwój nauki oraz technologii w Polsce i na świecie.

---

Oceń: Janusz Lech Jakubowski

---