Jan Sznabl

Po uzyskaniu nagrody cum eximia laude na wydziale farmaceutycznym Akademii Medyczno-Chirurgicznej w Warszawie w 1860 roku, Jan Sznabl rozpoczął studiowanie medycyny. Początkowo kontynuował naukę w Akademii, jednak w późniejszym okresie przeniósł się do Szkoły Głównej. Po ukończeniu studiów w 1865 roku uzyskał dyplom lekarski, a niedługo potem objął stanowisko prosektora anatomii porównawczej w katedrze zoologii, które piastował do 1869 roku, aż do zamknięcia Szkoły Głównej.

W kolejnych pięciu latach Jan Sznabl prowadził zajęcia z nauk przyrodniczych na VI gimnazjum męskim oraz na III gimnazjum żeńskim. Od 1875 roku poświęcił się głównie praktyce lekarskiej, jednak nie zrezygnował z badań przyrodniczych. W 1883 roku został mianowany lekarzem miejskim Warszawy.

Swoją pasję do przyrody zawdzięczał swojemu ojcu Andrzejowi, który również był przyrodnikiem. Ponadto, w młodzieńczych latach miał przyjemność współpracować z zawodowcami, takimi jak prof. Gangier, farmaceuta Uniwersytetu Warszawskiego, oraz zoologami, prof. Wagą i Taczanowskim. Jego zainteresowanie skupiało się na entomologii, zwłaszcza w zakresie badania muchówek – dipterologii.

Jan Sznabl odbywał liczne podróże naukowe do takich miejsc jak Laponia, Pireneje, Ural, Kaukaz czy Afryka, często w towarzystwie znanych badaczy, jak prof. Benedykt Dybowski, Jan Wańkowicz oraz jego szwagier, Henryk Dziedzicki. Publikował swoje badania w licznych krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych oraz popularnonaukowych, w tym w „Wiadomościach z Nauk Przyrodzonych”, „Przyrodzie i Przemyśle”, „Wszechświecie”, „Pamiętniku Fizyograficznym” oraz wielu innych czasopismach entomologicznych.

Jan Sznabl w 1869 roku ożenił się z Wiktorią Aleksandrą Dziedzicką, która zmarła w 1906 roku. Para miała córkę, Magdalenę Annę, urodzoną w 1888 roku, która w 1907 roku została pierwszą żoną Zygmunta Szczotkowskiego, inżyniera górnika i późniejszego dyrektora kopalni „Janina” w Libiążu.

Jan Sznabl znalazł swój ostateczny spokój na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze O-4-11/12, gdzie spoczywają również inni znani Polacy. Jego wkład w polską naukę i medycynę pozostaje niezatarte w historii.