Jan Skórzyński, urodzony 26 listopada 1954 roku w Warszawie, to wybitny polski historyk oraz publicysta. Posiada tytuł doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych, a jego dorobek naukowy i doradcza rola w edukacji przyciągnęły uwagę wielu środowisk akademickich.
Obecnie pełni funkcję profesora nadzwyczajnego Collegium Civitas, gdzie angażuje się w kształcenie przyszłych pokoleń oraz prowadzenie badań naukowych dotyczących historii i społecznych aspektów współczesności.
Życiorys
Jan Skórzyński swoją ścieżkę edukacyjną rozpoczął na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1981 roku obronił pracę magisterską, która powstała na seminarium prowadzonym przez Jerzego Holzera. Tematem jego pracy była analiza stosunku „Le Temps” do faszyzmu we Włoszech.
W latach 1980-1981 podejmował również pracę w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego oraz współpracował z Ośrodkiem Badań Społecznych NSZZ „Solidarność” Mazowsze. Jego działalność została przerwana 13 grudnia 1981 roku, kiedy to został internowany i trafił do aresztu w Białołęce, z którego wyszedł już 31 grudnia tego samego roku.
W drugiej połowie lat 80. pracował w „Przeglądzie Katolickim”, a następnie, w latach 1989-1990, pełnił rolę redaktora w „Tygodniku Solidarność”, gdzie kierował działem historycznym. Kolejnym etapem jego kariery redakcyjnej było zatrudnienie w tygodniku „Spotkania” w latach 1990-1992, gdzie sprawował funkcję zastępcy redaktora naczelnego.
Od roku 1994 był związany z „Rzeczpospolitą”, gdzie piastował m.in. stanowisko kierownika działu zagranicznego oraz w latach 2000-2005 funkcję I zastępcy redaktora naczelnego. Zarządzał także dodatkiem „Plus Minus”. Jego współpraca z gazetą zakończyła się w 2007 roku, kiedy to został zwolniony przez Pawła Lisickiego.
Jan Skórzyński był również redaktorem naczelnym „Słownika Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956-89”, który wydano w trzech tomach (2000, 2002, 2006) w przygotowaniu przez Ośrodek Karta. W latach 2007-2008 pracował w Biurze Edukacji Publicznej IPN, gdzie badał historię opozycji demokratycznej. Jednocześnie zasiadał w radzie nadzorczej wydawnictwa Presspublica, odpowiedzialnego za wydawanie „Rzeczpospolitej”.
Od 2012 roku jego zawodowa kariera związana jest z Europejskim Centrum Solidarności, gdzie pełni rolę redaktora naczelnego czasopisma ECS-u „Wolność i Solidarność. Studia z dziejów opozycji wobec komunizmu i dyktatury”. Ponadto, od 2013 roku jest profesorem w Collegium Civitas oraz zajmuje stanowisko wiceprzewodniczącego Stowarzyszenia „Archiwum Solidarności”.
Jan Skórzyński jest autorem wielu artykułów naukowych i książek poświęconych współczesnej historii Polski. W 2009 roku obronił pracę doktorską w Instytucie Studiów Politycznych PAN, a w 2013 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk społecznych, specjalizując się w naukach o polityce.
Jego książka „Krótka historia Solidarności 1980-1989” została nominowana do Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego w 2015 roku.
Życie prywatne
Jan Skórzyński był synem Zygmunta Skórzyńskiego (1923–2018), który zyskał uznanie jako socjolog oraz działacz społeczny. Warto również wspomnieć, że Jan miał brata, Piotra Skórzyńskiego (1952–2008), który był znanym dziennikarzem i publicystą oraz aktywistą opozycji politycznej w czasach PRL. Co więcej, Jan był mężem Katarzyny Skórzyńskiej, z którą prowadził wspólne życie.
Wybrane publikacje
Jan Skórzyński to znany autor, który w swojej karierze napisał wiele istotnych publikacji dotyczących historii i polityki w Polsce. Oto niektóre z jego wybranych prac:
- 18 dni Sierpnia (1990),
- Kalendarium Solidarności 1980–89 (wraz z Markiem Pernalem) (1990, 2005),
- Ugoda i rewolucja. Władza i opozycja 1985–1989 (1995),
- Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89 (2000–2006),
- System Rywina, czyli druga strona III Rzeczpospolitej (2003),
- Od Solidarności do wolności (2005),
- Zadra. Biografia Lecha Wałęsy (2009),
- Rewolucja Okrągłego Stołu (2009),
- Siła bezsilnych. Historia Komitetu Obrony Robotników (2012),
- Krótka historia Solidarności 1980–1989 (2014),
- Na przekór geopolityce. Europa Środkowo-Wschodnia w myśli politycznej polskiej opozycji demokratycznej 1976–1989 (2014),
- Nie ma chleba bez wolności. Polski sprzeciw wobec komunizmu 1956–1980 (2017),
- Okrągły Stół. Wynegocjowany upadek PRL (2019),
- Polska PiS. Kronika lat 2015–2019 (2019).
Przypisy
- Nagroda Moczarskiego 2015: oto nominowani i jurorzy. wyborcza.pl. [dostęp 16.11.2015 r.]
- a b Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk, Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, Wydawnictwo Arkadiusz Wingert i Przedsięwzięcie Galicja, Kraków 2010 r., s. 543
- Jolanta Mantel-Niećko przy współpracy Marii Stanowskiej, Haliny Suwały, Beaty Chmiel i Ewy Pankiewicz Próba sił. Źródła do dziejów Uniwersytetu Warszawskiego po 13 grudnia 1981, wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1991 r., s. 375
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Monika Sznajderman | Witold Jakóbik | Krzysztof Mazowski | Dariusz Gątarek | Bogusław Rosa | Krzysztof Sacha | Jan Skłodowski | Andrzej Pacholczyk | Katarzyna Błachowska | Zbigniew Brzoska | Konrad Zawadzki | Barbara Stępniewska-Holzer | Edmund Jankowski (biotechnolog) | Witold Makowiecki | Krzysztof Jaszczyński | Andrzej Lasota (matematyk) | Andrzej Jopkiewicz (1939–2017) | Marek Cichocki | Markus Chejfec | Olga BarbasiewiczOceń: Jan Skórzyński