Monika Sznajderman

---

Życiorys

Monika Sznajderman uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie jej prace koncentrują się na zagadnieniach związanych z antropologią współczesności, zwłaszcza na problematyce popularnej kultury audiowizualnej oraz nowoczesnych formach wyobraźni religijnej.

W 1996 roku wspólnie z mężem, Andrzejem Stasiukiem, założyła Wydawnictwo Czarne, które zyskało uznanie na polskiej scenie wydawniczej. Oprócz działalności wydawniczej, pełni również funkcję prezesa Stowarzyszenia Rozwoju Sołectwa Krzywa, gdzie angażuje się w wsparcie dzieci z byłych PGR-ów w Beskidzie Niskim.

W swoim dorobku literackim ma dwie nominacje do Nagrody Literackiej „Nike”: w 2017 roku za książkę Fałszerze pieprzu oraz w 2020 roku za Pusty las. W 2023 roku nakład jej powieści Fałszerze pieprzu został wycofany na mocy ugody, którą zawarli przedstawiciele Wydawnictwa Czarnego oraz autorka z Janem Jakubem Tatarkiewiczem, wnukiem Władysława Tatarkiewicza. Zawierała ona usunięcie niezgodnych z prawdą sugestii dotyczących autorki z kolejnych wydań.

Życie prywatne

Monika Sznajderman pochodzi z rodziny wybitnych medyków. Jest córką kardiologa Marka Sznajdermana (1929–2020) oraz profesorki medycyny Małgorzaty Ciświckiej-Sznajderman (1931–1988). Jej przodkowie również związani byli z medycyną; jest wnuczką neurologa Ignacego Sznajdermana oraz Amelii z d. Rozenberg. Dodatkowo, należy do rodziny Lachertów i Ciświckich, gdzie jej dziadkowie, Maria Janina Lachert i Stanisław Ciświcki, pobrali się w 1926 roku.

Natomiast prawnuczką Wacława Lacherta oraz Wandy Lipskiej, która w 1899 roku wstąpiła w związek małżeński. Obecnie Monika Sznajderman realizuje swoje życie osobiste wraz z mężem, znanym pisarzem, Andrzejem Stasiukiem, i osiedliła się w malowniczym Wołowcu, położonym w Beskidzie Niskim.

Wybrane publikacje

Monika Sznajderman to autorka wielu znaczących publikacji, które wniosły istotny wkład w różnorodne dziedziny wiedzy. Jej prace dostarczają cennych refleksji i analiz na tematy kulturowe i literackie. Poniżej przedstawiamy wybrane osiągnięcia jej twórczości:

• „The Jardin des Plantes. Postcards” czyli roślinna metaforyka Jamesa Clifforda, [w:] Konteksty. Polska Sztuka Ludowa, 1994 nr 3/4,
• Teologia pięknych kobiet (m.in. o literaturze erotycznej) [w:] Dariusz Czaja (red.) Mitologie popularne: szkice z antropologii współczesności, Kraków 1994, Wyd. Universitas, s. 220, ISBN 83-7052-152-5,
• Zaraza. Mitologia dżumy, cholery i AIDS, Warszawa 1994, Wydawnictwo Naukowe Semper, s. 136, ISBN 83-85810-43-9,
• Współczesna Biblia Pauperum. Szkice o wideo i kulturze popularnej, Kraków 1998, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, s. 118, ISBN 83-233-1176-5,
• Błazen. Maski i metafory, Gdańsk 2000, s. 240, Wyd. słowo/obraz terytoria, ISBN 83-88560-85-9,
• Znikająca Europa, Wołowiec 2006, Wydawnictwo Czarne (red. z Katharina Raabe),
• Fałszerze pieprzu, Wołowiec 2016, Wydawnictwo Czarne, ISBN 978-83-8049-406-0,
• Pusty las, Wołowiec 2019, Wydawnictwo Czarne, ISBN 978-83-8049-823-5.

Prace Moniki Sznajderman ukazują nie tylko jej wnikliwość jako badaczki, ale także pasję do odkrywania i analizowania zjawisk kulturowych, co czyni ją ważną postacią w polskiej literaturze i nauce.

---

Oceń: Monika Sznajderman

---