Bogusław Rosa

W 1946 roku ukończył Liceum Pedagogiczne w Siedlcach. Swoją edukację uniwersytecką rozpoczął w 1947 roku, studiując geologię oraz geografię na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Już na trzecim roku studiów związał się z uczelnią, obejmując stanowisko młodszego asystenta w Katedrze Geografii Fizycznej. Stopień magistra uzyskał w 1952 roku, a doktorat obronił w 1961 roku. Dodatkowo, w 1960 roku, rozpoczął roczne studia podyplomowe na Uniwersytecie Moskiewskim, co poszerzyło jego horyzonty akademickie. W 1967 roku habilitował się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika.

Przełomowym momentem w jego karierze naukowej był rok 1970, kiedy to przeniósł się do Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie zaangażował się w zakładanie Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi, stając się jego wieloletnim dziekanem. W tym samym czasie kierował Zakładem Geomorfologii i Geologii Czwartorzędu w Instytucie Geografii UG, gdzie stworzył zróżnicowany zespół badawczy.

Bogusław Rosa był autorem wielu prac naukowych, które koncentrowały się na geomorfologii i paleografii północnej Polski, a także na temat formowania się wybrzeża Bałtyku. Jego dorobek obejmował również liczne mapy ilustrujące badane obszary. Jako doświadczony pedagog, prowadził setki prac magisterskich i pięć doktoratów, co przyczyniało się do kształcenia nowych pokoleń naukowców.

Rosa był aktywnym uczestnikiem wielu organizacji naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Geograficznego oraz Gdańskiego Towarzystwa Naukowego. Na arenie międzynarodowej współpracował z czołowymi ośrodkami, zajmującymi się badaniami nad Bałtykiem, w tym z ośrodkami w Uppsalę, Wilnie, Greifswaldzie, Rostoku, Kile oraz Warnie. Jego roczny pobyt w Wietnamie w 1975 roku zaowocował znaczącym opracowaniem dotyczącym rozwoju portu w Hajfongu.

Po zakończeniu kariery ziemskiej, Bogusław Rosa znalazł spoczynek na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku, gdzie jego grób znajduje się w kwaterze 19, rząd 8, grób 8.