Jacek Moskwa


Jacek Moskwa to postać wyróżniająca się na polskiej scenie dziennikarskiej. Urodził się 22 marca 1948 roku w Warszawie, a swoje życie zawodowe związał z mediami prasowymi oraz telewizyjnymi. Jako watykanista zdobył znaczną renomę, szczególnie wśród miłośników tematów związanych z Kościołem katolickim.

W latach 1990–2005 pełnił funkcję korespondenta z Rzymu i Watykanu, co dało mu unikalną perspektywę na wydarzenia związane z papieżem. Jacek Moskwa jest autorem wielu książek biograficznych, w tym poświęconych papieżowi Janu Pawłowi II, które uchwyciły istotne momenty w historii Kościoła oraz życie tego wyjątkowego człowieka.

Życiorys

Jacek Moskwa to postać o bogatym i różnorodnym dorobku zawodowym. Ukończył VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Warszawie oraz Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Tuż po zakończeniu studiów rozpoczął swoją karierę w branży dziennikarskiej, gdzie skupił się głównie na mediach katolickich. W istotnym dla Polski okresie lat osiemdziesiątych, Jacek był jednym z redaktorów podziemnego dwutygodnika „Solidarności Walczącej” znanego jako „Horyzont”. W roku 1987 brał czynny udział w biurze prasowym Konferencji Episkopatu Polski podczas drugiej pielgrzymki Jana Pawła II do ojczyzny.

Od 1988 do 1989 r. pełnił rolę zastępcy sekretarza w Komitecie Obywatelskim, działając u boku przewodniczącego NSZZ „Solidarność”, Lecha Wałęsy. Następnie, w latach 1990-2005 był korespondentem polskich mediów w Rzymie oraz przy Stolicy Apostolskiej, mając możliwość podróżowania na pokładzie papieskiego samolotu do takich krajów jak Albania, Liban, Meksyk, USA, Indie, Gruzja, Jordania, Izrael, a także Kuba.

Po powrocie do kraju, pełnił rolę wydawcy w „Światach Książki” oraz redaktora w TVP. Od początku 2010 roku skoncentrował się wyłącznie na twórczości pisarskiej oraz pracy jako niezależny publicysta. W swoim dorobku posiada także biografie papieża Jana Pawła II. Od 1975 roku jest członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a od 1989 r. również polskiej sekcji PEN Clubu. W 2003 roku dołączył do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, gdzie od 2008 roku pełni funkcję wiceprezesa Oddziału Warszawskiego i rzecznika prasowego zarządu głównego. W maju 2010 r. objął stanowisko wiceprezydenta Rady Pisarzy Trzech Mórz, obejmującej organizacje literackie z 26 europejskich krajów. Zasiada również w Radzie Konsultacyjnej Centrum Monitoringu Wolności Prasy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i jest członkiem warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej, a w latach 2014-2016 pełnił funkcję w komisji rewizyjnej tego stowarzyszenia.

Praca zawodowa

  • Od 1971 – dziennikarz w redakcji „Słowo Powszechne”, a także współpracownik „Gazety Prawniczej” oraz tygodników społeczno-kulturalnych. W 1981 r. mianowany zastępcą redaktora naczelnego „Słowa Powszechnego”, jednak po wprowadzeniu stanu wojennego zostaje zwolniony z pracy za popieranie „Solidarności”,
  • 1982–1987 – zastępca redaktora naczelnego miesięcznika Księży Pallotynów „Królowa Apostołów” oraz autor artykułów w prasie podziemnej,
  • 1987–1989 – członek redakcji podziemnego dwutygodnika „Solidarności Walczącej” „Horyzont” oraz miesięcznika „Res Publica”,
  • 1989–1990 – zastępca redaktora naczelnego dziennika „Rzeczpospolita”,
  • 1990–2005 – korespondent w Rzymie i Watykanie,
  • – 1990-1992 – dla Telewizji Polskiej,
  • – 1992-1994 – dla Polskiego Radia,
  • – 1994-2001 – dla Telewizji Polskiej,
  • – 1994-2005 – dla dziennika „Rzeczpospolita”,
  • – 2004-2005 – dla Radia „Zet”,
  • 2006 – wydawca w oficynie „Świat Książki”, odpowiedzialny za dział literatury faktu,
  • 2007 – 2009 – redaktor odpowiedzialny za dział publicystyki w Agencji Produkcji Telewizyjnej TVP.

Praca dydaktyczna

  • Od 2006 – wykładowca w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie,
  • 2007 – 2008 – wykładowca w Instytucie Edukacji Medialnej i Dziennikarstwa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie,
  • 2007 – 2008 – wykładowca w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie.

Nagrody i wyróżnienia

  • 1976, 1980 – nagrody Fundacji Reinholda Schneidera z Hamburga za eseje o chrześcijańskiej filozofii pokoju,
  • 1984 – nagroda Episkopatu Polski w konkursie z okazji 600-lecia Jasnej Góry za powieść „Pątnicy”,
  • 1987 – nagroda Fundacji Reinholda Schneidera z Hamburga za esej o Maksymilianie Kolbem i Edycie Stein,
  • 1987 – Nagroda Niezależnych Dziennikarzy im. Ks. Stanisława Konarskiego za książkę „Antoni Marylski i Laski”,
  • 1997 – nagroda „Premio Internazionale Calabria” dla najlepszego korespondenta zagranicznego we Włoszech,
  • 2002 – znalazł się wśród 14 watykanistów z różnych krajów zaproszonych jako autorzy modlitw i rozważań Drogi Krzyżowej w rzymskim Koloseum pod przewodnictwem Jana Pawła II, gdzie opatrzył komentarzem stację ósmą (według numeracji włoskiej): „Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Jezusowi”,
  • 2012 – Nagroda „Ślad” im. bp. Jana Chrapka.

Twórczość

Książki

Twórczość Jacka Moskwy obejmuje liczne publikacje, które znacząco wpisały się w polską literaturę. W 1985 roku ukazała się jego pierwsza powieść, Pątnicy: przypowieść, jak również tytuł Antoni Marylski i Laski, który został wydany w 1987 roku. W tym samym roku na rynku pojawiła się również książka Papież i kontestatorzy.

W późniejszych latach, autor zyskał uznanie za dzieło Jan Zieja. Życie Ewangelią spisane przez Jacka Moskwę, które miało premierę zarówno w Paryżu w 1991, jak i w Krakowie w 2010. W 2000 roku wydał Zostań z nami! Jan Paweł II i Polacy, a trzy lata później następowała publikacja Pontifex Maximus: 25 lat – 25 tajemnic.

W ciągu swojej kariery, Moskwa podjął się wielu ważnych tematów, co odzwierciedlają jego dzieła, w tym Ja, Żyd z Pasji oraz publikacja o Janie Pawle II z 2005 roku. Warto również wspomnieć o tłumaczeniach jego książek na języki czeski oraz słowacki.

Seria Droga Karola Wojtyły, składająca się z czterech tomów, ukazuje istotne wydarzenia z życia Karola Wojtyły między 1920 a 2011 rokiem. Ostatnie publikacje Moskwy to Niewygodny prorok oraz Samotność Fausta, gdzie autor analizuje życie znanych postaci.

Programy telewizyjne

Oprócz pracy literackiej, Jacek Moskwa był również zaangażowany w kreację programów telewizyjnych. W 1991 roku wspólnie z Krystyną Mokrosińską, stworzył program W duchu i w prawdzie, który dotyczył ks. Jana Zieji.

W tym samym roku przyczynił się do stworzenia dokumentu na temat Polityka wschodnia Watykanu. Dwa lata później, emitowany był program Znak sprzeciwu, upamiętniający XV-lecie pontyfikatu Jana Pawła II.

W 1994 roku Moskwa współpracował z Agnieszką Matynią-Dąbrowską przy programach Pollone i Polska oraz Jak rozpoznać Ośmiornicę?, a jego twórczość telewizyjna zamyka projekt Książki nocą.

Przypisy

  1. 2012: Jacek Moskwa. nagrodaslad.pl. [dostęp 29.10.2023 r.]
  2. Historia CMWP. freepress.org.pl. [dostęp 11.12.2013 r.]
  3. SPP Zarząd Oddziału Warszawa. [dostęp 29.12.2010 r.]
  4. Red. Jacek Moskwa. www.wsd.edu.pl. [dostęp 29.12.2010 r.]

Oceń: Jacek Moskwa

Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:22