Emil Stanisław Rappaport

Prawo i sprawiedliwość

Emil Stanisław Rappaport, urodzony 8 lipca 1877 roku w Warszawie, a zmarły 10 lub 11 sierpnia 1965 roku w Łodzi, był wybitnym polskim prawnikiem o pochodzeniu żydowskim. Specjalizował się w dziedzinie prawa karnego, co czyniło go jedną z kluczowych postaci w tej branży.

Do wybuchu II wojny światowej pełnił funkcję profesora w Wolnej Wszechnicy Polskiej, a od 1948 roku został profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Łódzkim. Jego dorobek naukowy oraz doświadczenie zawodowe miały znaczący wpływ na rozwój polskiego prawa karnego.

Życiorys

Emil Stanisław Rappaport był synem Feliksa oraz Justyny z rodu Bauerertzów. Swoje edukacyjne początki związane z nauką rozpoczął w V Gimnazjum Męskim w Warszawie, które ukończył w 1897 roku. Następnie, w latach 1897–1901, studiował na Wydziale Prawa w Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim, zdobywając solidne podstawy do swojej przyszłej kariery zawodowej.

W 1910 roku uzyskał stopień doktora prawa na uniwersytecie w Neuchâtel w Szwajcarii, co otworzyło przed nim nowe możliwości zawodowe. W kolejnych latach, od 1907 do 1908 oraz w 1914-1918, dzielił się swoją wiedzą jako wykładowca prawa karnego i międzynarodowego na Wydziale Humanistycznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie.

Rappaport miał również znaczące związki z instytucjami prawnymi – pracował w Komisji Prawno-Wojskowej oraz Komisji Prawa Karnego Tymczasowej Rady Stanu. W latach 1917–1919 pełnił funkcję sędziego Sądu Apelacyjnego w Warszawie, a od 1919 do 1951 roku zasiadał jako sędzia w Sądzie Najwyższym. W czerwcu 1946 roku został powołany na członka Najwyższego Trybunału Narodowego, co było ukoronowaniem jego kariery sędziowskiej.

Po przejściu na emeryturę w 1960 roku, Emil Rappaport zmarł 10 lub 11 sierpnia 1965 roku. Jego ostatnia droga prowadziła na cmentarz Powązkowski w Warszawie, gdzie został pochowany w kwaterze 201-1-17,18. U boku zmarłego spoczywa jego żona, Sabina, z domu Jakacka, żyjąca w latach 1888–1968.

Ordery i odznaczenia

Emil Stanisław Rappaport, znany ze swojego znaczącego wkładu w życie publiczne, otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń i orderów, które świadczą o jego osiągnięciach i zasługach. Poniżej przedstawiamy listę jego najważniejszych odznaczeń:

  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, nadany 8 listopada 1930 roku,
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1923 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany 11 listopada 1937 roku,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 19 stycznia 1955 roku,
  • Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii, nadany przez Rumunię,
  • Wielki Oficer Orderu św. Sawy, przyznany przez Jugosławię,
  • Wielki Oficer Orderu Nilu, nadany przez Egipt,
  • Komandor Orderu Korony, przyznany przez Belgię,
  • Oficer Orderu Legii Honorowej, otrzymany z Francji.

Przypisy

  1. Janusz Niedziela w: The International Conference to Commemorate Jewish Lawyers and Jurist in Poland and Mark their Contribution to the Polish Legal System, op. cit. The International assocition of Jewish Lawyers and Jurist. Nr 28, 2001 r.
  2. Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998 r., s. 220, 225.
  3. Cmentarz Stare Powązki: RAPPAPORTOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 28.02.2017 r.]
  4. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/198 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego, s. 1634.
  5. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy w sądownictwie”.
  6. M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 351 „za zasługi na polu nauki, organizacji i administracji sądownictwa oraz na polu reprezentowania prawnictwa polskiego na terenie międzynarodowym”.
  7. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926 r., s. 20.
  8. Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917 r., s. 130.
  9. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938 r., s. 632.

Oceń: Emil Stanisław Rappaport

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:9