Stefan Kalinowski (prawnik)

---

Życiorys

Stefan Kalinowski to postać, która w znaczący sposób wpłynęła na polski świat prawniczy. W 1932 roku ukończył Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie, a następnie podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które zakończył w 1936 roku. Po zdobyciu dyplomu, rozpoczął aplikację sądową i prokuratorską, którą musiał kontynuować w trudnych warunkach okupacji, angażując się w tajne nauczanie.

W okresie od 1945 do 1955 roku pracował w Ministerstwie Sprawiedliwości, gdzie zyskał doświadczenie w Departamencie Ustawodawczym. W tym samym czasie pełnił również rolę prokuratora oraz sędziego, zarówno w Sądzie Okręgowym (1945–1950), jak i w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie (1950–1953). W latach 1953–1955 był sędzią delegowanym do Sądu Najwyższego, a także pełnił funkcję zastępcy dyrektora Biura Orzecznictwa SN w latach 1955–1957 oraz sędziego Sądu Najwyższego w latach 1957–1962.

Równolegle do kariery zawodowej, Kalinowski rozwijał swoją działalność akademicką. W 1949 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych, broniąc rozprawy pod tytułem „Przestępstwo nadużycia zaufania”, której promotorem był Stanisław Śliwiński. W latach 1950–1953 pełnił obowiązki zastępcy profesora w katedrze Postępowania Karnego oraz kierował Zespołem Katedr Prawa Karnego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1954 roku uzyskał habilitację na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a jego rozprawa poświęcona była rewizji nadzwyczajnej, debatowanej jako nadzwyczajny środek odwoławczy czy jako środek nadzoru.

W roku 1960 Kalinowski zyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i objął kierownictwo Katedry Postępowania Karnego na Uniwersytecie Warszawskim, a w 1969 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Przez krótki czas, w latach 1956–1957 oraz 1965–1968, pełnił także funkcję prodziekana Wydziału Prawa UW. W ciągu swojej kariery wypromował jedenastu doktorów nauk prawnych.

Jako działacz polityczny, związany był ze Stronnictwem Demokratycznym. Od 1963 do 1968 roku pełnił rolę wiceprzewodniczącego Komitetu Uczelnianego na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1967–1973 uczestniczył także w prezydium Komitetu Stołecznego, a następnie od 1973 do 1976 roku był członkiem Centralnego Komitetu SD.

Publikacje

Oto wybrane publikacje Stefana Kalinowskiego, które wniosły wiele do rozwoju polskiego prawa karnego:

• rewizja nadzwyczajna w polskim procesie karnym (1954),
• opinia biegłego w postępowaniu karnym (1972),
• rozprawa główna w polskim procesie karnym (1975),
• polski proces karny w zarysie (1979).

---

Oceń: Stefan Kalinowski (prawnik)

---