Gustaw Auscaler

Prawo i sprawiedliwość

Gustaw Auscaler to wybitna postać w polskim prawodawstwie, urodzona 31 maja 1917 roku w Warszawie. Jego życie i praca wniosły istotny wkład w rozwój polskiego systemu prawnego, zwłaszcza w dziedzinie prawa karnego.

Jako osoba pochodzenia żydowskiego, Auscaler był aktywnym działaczem komunistycznym, a jego kariera w sądownictwie przypadła na trudny okres stalinizmu. Zyskując uznanie w dziedzinie prawa, pełnił funkcję sędziego w Sądzie Najwyższym, co potwierdza jego znaczenie w polskim środowisku prawniczym.

W późniejszych latach był także rektorem Wyższej Szkoły Prawniczej im. Teodora Duracza, gdzie mógł dzielić się swoją wiedzą oraz doświadczeniem z przyszłymi prawnikami. Gustaw Auscaler zmarł 10 listopada 1965 roku w Izraelu, pozostawiając po sobie istotny ślad w historii polskiego prawa.

Życiorys

Gustaw Auscaler był zaangażowany w działalność polityczną od młodości. Był członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, a w czerwcu 1946 roku dołączył do Polskiej Partii Robotniczej, a później do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1947-1948 zajmował stanowisko członka Komitetu Miejskiego PPR w Bielsku-Białej, gdzie także aktywnie uczestniczył w pracach egzekutywy tego komitetu.

W 1947 roku zakończył edukację na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W grudniu 1948 roku, w wyniku decyzji Komitetu Centralnego PPR, rozpoczął pracę w prokuraturze. W latach 1948-1949 pełnił funkcję wiceprokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Krakowie, a równocześnie był pierwszym sekretarzem POP PZPR przy Sądzie Apelacyjnym w tymże mieście. Dodatkowo kierował oddziałem Zrzeszenia Prawników Polskich w Krakowie.

Od października 1949 do września 1950 roku mężczyzna zajmował stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Nadzoru Prokuratorskiego w Ministerstwie Sprawiedliwości. W tym samym czasie, w 1949 roku, został lektorem Komitetu Warszawskiego, a od 1951 roku był lektorem KC PZPR. Również w latach 1950-1951 pełnił funkcję dyrektora Departamentu II w Prokuraturze Generalnej.

W lutym 1951 roku Auscaler został sędzią Sądu Najwyższego, gdzie sprawował swoją funkcję aż do 1954 roku. Był jednym z trzech sędziów, którzy 20 października 1952 roku, podczas tajnego posiedzenia, zatwierdzili wyrok śmierci na gen. bryg. Augusta Emila Fieldorfa (obok niego w składzie orzekającym znajdował się także Emil Merz oraz Igor Andrejew).

Od 1951 do 1954 roku Auscaler był rektorem Wyższej Szkoły Prawniczej im. Teodora Duracza, która później przekształciła się w Ośrodek Doskonalenia Kadr Sędziowskich i Prokuratorskich. Następnie, w latach 1953-1956, pracował jako docent w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk, gdzie swoje zainteresowania naukowe ukierunkował na prawo.

W 1954 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych oraz rozpoczął pracę jako pracownik naukowy w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR. Niestety, w 1957 roku został wykluczony z PZPR, co stało się punktem zwrotnym w jego życiu. W grudniu tego samego roku emigrował z rodziną do Izraela, przyjmując imię Szmuel, i rozpoczął nowy rozdział w swoim życiu jako prokurator rejonowy w Tel Awiwie.

Publikacje

Gustaw Auscaler to autor licznych publikacji, które w sposób znaczący przyczyniły się do rozwoju wiedzy w dziedzinie prawa. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego najważniejszych dzieł:

  • Radziecka prokuratura (1950, współautor: Konstantin Pietrowicz Gorszenin),
  • Radziecki sąd ludowy (1951, współautor: Konstantin Pietrowicz Gorszenin),
  • Stan wyższej konieczności w prawie karnym: zagadnienie legalności i celowości w prawie karnym imperialistycznym a w prawie karnym socjalistycznym (1953),
  • Materiały Sesji Naukowej PAN 4-9 lipca 1953 r. (1954, współautor: Jan Wasilkowski),
  • O formach zagarnięcia własności społecznej (1956),
  • Chuligaństwo. Studia pod red. Jerzego Sawickiego (1956, praca zbiorowa),
  • Przestępstwa kierowców w stanie nietrzeźwości (1958),
  • Orzecznictwo Sądu Najwyższego z zakresu materialnego prawa karnego (1958),
  • Orzecznictwo Sądu Najwyższego z zakresu materialnego prawa karnego, 1945-1957; zbiór analityczny w ujęciu przedmiotowym i artykułowym. Według stanu na dzień 30.6.1957 r. (1958).

Odznaczenia i ordery

Gustaw Auscaler był osobą, która otrzymała wiele wyróżnień za swoje zasługi. W jego dorobku znaleźć można znaczące nagrody. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1951 roku,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany w 1954 roku.

Przypisy

  1. a b c d e Agnieszka Rybak: Za późno na sprawiedliwość. rp.pl, 25.02.2017 r. [dostęp 02.04.2022 r.]
  2. a b c d e f g h i j k Informacje w BIP IPN. [dostęp 02.04.2022 r.]
  3. Maria Fieldorf, Leszek Zachuta, Generał „Nil” August Emil Fieldorf, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1993.
  4. Maria Fieldorf, Leszek Zachuta, Gen. „Nil”. Żołnierz Polski Walczącej, Legion, rok 60, nr 1, Kraków 1988.
  5. M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450.
  6. M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 988.
  7. Paweł Machcewicz, Krzysztof Persak, Wokół Jedwabnego, Warszawa 2002, s.453.

Oceń: Gustaw Auscaler

★★★★★
Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:9