Edmund Biernacki był wybitnym przedstawicielem polskiej sceny artystycznej, urodzonym 16 listopada 1886 roku w Warszawie. Jego kariera obejmowała zarówno teatr, jak i film, co czyni go postacią wszechstronną i uznaną w swoim fachu.
Artysta odszedł z życia 18 czerwca 1974 roku w Skolimowie, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiej kultury.
Życiorys
Edmund Biernacki był utalentowanym aktorem, który swoją edukację rozpoczął w warszawskiej Szkole Aplikacyjnej w latach 1908/1909. Równo w latach 1908 lub 1909 zadebiutował na scenie teatralnej w Lublinie, co stało się punktem zwrotnym w jego karierze.
W okresie od 1909 do 1911 roku był związany z zespołem Henryka Czarneckiego, grając na scenach we Włocławku, Płocku oraz Lublinie. Jego dalsze losy artystyczne prowadziły go do Płocka, gdzie występował w Teatrze Komedii w latach 1911–1912, a następnie podjął pracę w Teatrze Artystycznym w Kaliszu w 1912 roku.
Po tych doświadczeniach, Biernacki powrócił do Lublina i występował tam do 1913 roku. Następnie jego kariery pokierowały go do Wilna, gdzie był aktywnym członkiem Teatru Polskiego na Pohulance, który prowadził działalność w latach 1913–1914. Jego drogi artystyczne zawiodły również do Warszawy, w tym do Teatru Małego, a także do objazdowego zespołu Marii Przybyłko-Potockiej.
W latach 1915–1925 Biernacki ponownie występował w Lublinie, gdzie grał na deskach Teatrów: Wielkiego, Żołnierskiego oraz Miejskiego. Po zaledwie czterech latach przeniósł się na sceny warszawskie, gdzie w latach 1925–1939 stał się elementem teatrów im. Wojciecha Bogusławskiego, Narodowego, Letniego, Polskiego, oraz Małego.
W trakcie II wojny światowej, mieszkał w Warszawie oraz Łodzi, gdzie pracował w Państwowym Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych, nie rezygnując przy tym z działalności artystycznej. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do pracy na scenie, występując w łódzkim Teatrze Wojska Polskiego w latach 1948–1949.
Jego ostatnie lata zawodowe spędził w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach i Radomiu, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w wrześniu 1966 roku. Po zakończeniu kariery artystycznej, w listopadzie 1966 roku, zamieszkał w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie, gdzie ostatecznie zmarł.
Filmografia
Edmund Biernacki, znany z wielu ról w polskiej kinematografii, zyskał uznanie dzięki różnorodnym postaciom, które wcielił się w czasie swojej kariery. Jego filmografia odzwierciedla bogaty dorobek artystyczny i wszechstronność talentu. Poniżej przedstawiamy najbardziej znaczące produkcje, w których wystąpił:
- Strachy (1938) – sprzedawca w sklepie obuwniczym,
- Robert i Bertrand (1938) – kasjer na dworcu,
- Florian (1938) – organista,
- Geniusz sceny (1939) – chłop w „Niespodziance”,
- Nawracony (1947),
- Stalowe serca (1948) – Hanzel,
- Skarb (1948) – urzędnik USC udzielający ślubu Krysi i Witkowi,
- Za wami pójdą inni (1949) – gość na urodzinach Anny,
- Czarci żleb (1949),
- Przygoda na Mariensztacie (1953) – dozorca budowy,
- Miasteczko (1958) – Józef Ptasiński,
- Tysiąc talarów (1959) – Tymoteusz Krupa, przedstawiciel domu starców.
Każda z tych ról przyczyniła się do ugruntowania pozycji Biernackiego w polskim kinie, a jego wkład w sztukę filmową pozostaje nieoceniony.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Sławomir Holland | Marta Madejska | Maciej Nehring | Andrzej Serdiukow | Ludwik Kasendra | Flint (raper) | Jacek Sas-Uhrynowski | Juliusz Kalinowski | Adam Wietrzyński | Małgorzata Grabowska-Kozera | Stefan Leopold Kulikowski | Piotr Kozłowski (aktor) | Tomasz Gudzowaty | Lili Liliana | Karin Falencki | Anna Czartoryska-Niemczycka | Marek Słyk | Stanisław Gabriel Żeleński | Janusz Maria Brzeski | Witold WojtkiewiczOceń: Edmund Biernacki (aktor)