Celina Sunderland

Celina była bliską krewną Bolesława Leśmiana, wybitnego poety, a jej ojciec był bratem matki Leśmiana. Co więcej, Celina była także jego pierwszą miłością. Warto zaznaczyć, że bratem stryjecznym Seweryna Sunderlanda był Stanisław Sunderland, który również zajmował się prawem.

W 1902 roku, w poszukiwaniu artystycznego kształcenia, wyjechała do Paryża. W następnym roku dołączył do niej Leśmian, który dzięki Celinie poznał swoją drugą miłość i przyszłą żonę, koleżankę ze studiów Zofię Chylińską. W 1905 roku Leśmian i Chylińska zawarli związek małżeński, jednak jak się okazuje, romans Celiny z poetą był na tyle intensywny, że trwał do 1920 roku, mimo jego nowego życia u boku Zofii.

W latach dwudziestych XX wieku Celina ponownie osiedliła się w Paryżu, gdzie na stałe związała swoje życie z tym miastem. Powróciła do Polski na początku lat trzydziestych, sytuując swoją pracownię malarską przy ulicy Marszałkowskiej 148 w Warszawie. Piętro pod nią zajmowała Teodora Lebenthal, kochanka Leśmiana i przyjaciółka Celiny. W tym samym lokalu przez pewien czas mieszkał Jan Brzechwa, mąż Marii Sunderland, bratanicy malarki.

W 1940 roku, aby uniknąć zagrożenia ze strony nazistów i osadzenia w warszawskim getcie, Celina wraz z Teodorą uciekły do Iłży. Nie długo jednak potem Celina wyruszyła w dalszą drogę. Pomimo tego, że miejscowi piętnowali ją z powodu jej pochodzenia, przetrwała wojnę w Łodzi. Ostatecznie zmarła w swojej rodzinnej Iłży. Niestety, większość jej prac artystycznych nie dotrwała do dzisiejszych czasów.