Benedykt Hertz

Kultura i sztuka

Benedykt Hertz, urodzony 7 czerwca 1872 roku w Warszawie, był wyjątkową postacią w polskiej literaturze. Jako pisarz, satyryk i dziennikarz, jego prace odzwierciedlały ducha czasów, w których żył. Jego twórczość łączyła elementy satyry oraz krytyki społecznej, co sprawiło, że zyskał uznanie wśród szerokiej publiczności.

Zmarł 31 października 1952 roku w Podkowie Leśnej, pozostawiając po sobie bogaty dorobek, który wciąż inspiruje kolejne pokolenia twórców oraz miłośników literatury.

Życiorys

Benedykt Hertz był synem Józefa Hertza, który był urzędnikiem bankowym oraz powstańcem styczniowym, a także Doroty z domu Libkind. Jego edukacja miała miejsce w renomowanych miastach europejskich, takich jak Paryż i Zurych.

Hertz był aktywnie zaangażowany w ruch socjalistyczny, co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. Tworzył satyry polityczne i obyczajowe oraz liczne bajki dla dzieci, co przyczyniło się do jego renomowanej pozycji w świadomości społecznej. Zyskał sławę jako rzecznik racjonalizmu oraz ideologii demokracji.

Jego praca twórcza obejmowała współpracę z wieloma czasopismami, w tym z „Głosem”, „Naprzód” oraz „Robotnikiem”. Po II wojnie światowej kontynuował działalność dziennikarską, współpracując z warszawskimi periodykami, takimi jak „Kurier Codzienny”.

Na zawsze pozostanie w pamięci historyków i miłośników literatury, a jego dokonania miały wpływ na wiele pokoleń. Zmarł i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze A24-tuje-2.

Ważniejsze prace

Benedykta Hertza około jego twórczości zebrano wiele interesujących prac, które pokazują jego umiejętności i zakres twórczości. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego kluczowych dzieł:

  • Bajki (1903),
  • Bajki i satyry (1911),
  • Bajki minionych dni (1914–1918),
  • Żarty nie na żarty,
  • Bajki, satyry, piosenki (zbiór 1900–1930),
  • Ze wspomnień Samowara (powieść autobiograficzna, 1936),
  • Z dziejów terminatora (1951),
  • Satyry (1919–1951),
  • Na taśmie 70-lecia (1966).

Warto podkreślić, że był również autorem Antologii bajki polskiej, która została opublikowana po jego śmierci, wzbogacona przedmową oraz opracowaniem autorstwa Marii Hulewiczowej w 1958 roku. Ponadto, przetłumaczył także Bajki Iwana Kryłowa.

Odznaczenia

Benedykt Hertz był autorem o wyjątkowych osiągnięciach literackich, które znalazły uznanie nie tylko wśród czytelników, ale również wśród środowisk naukowych i kulturalnych. Jego prace literackie przyniosły mu szereg znaczących odznaczeń, które podkreślają jego wkład w polską kulturę.

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – przyznany pośmiertnie 3 listopada 1952 roku, jako wyróżnienie za jego długoletnią pracę literacką,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – nadany 1 października 1952 roku, z okazji pięćdziesięciolecia jego działalności twórczej.

Przypisy

  1. Lista pochowanych. Benedykt Hertz. um.warszawa.pl. [dostęp 23.08.2017 r.]
  2. Benedykt Hertz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego [dostęp 15.05.2018 r.]
  3. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 384. ISBN 83-86619-97X.
  4. a b c d e f g h i j Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 246. ISBN 83-01-08836-2.
  5. Hertz Benedykt, [w:] CzesławC. Hernas, JulianJ. Krzyżanowski (red.), Literatura polska. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 347, ISBN 978-83-01-05368-0.
  6. Pogrzeb Benedykta Hertza. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 2, nr 264 z 05.11.1952 r.
  7. M.P. z 98 r. poz. 1501.
  8. M.P. z 1952 r. nr 92, poz. 1417.

Oceń: Benedykt Hertz

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:17