Baruch Szulman, znany także jako Chaim Boruch Szulman, to postać niezwykle ważna w historii polskiego ruchu robotniczego. Urodził się 14 maja 1886 roku w Warszawie i przez całe swoje krótkie życie był aktywnym działaczem, poświęcając swoje wysiłki walce o prawa robotników.
Jako bojownik Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej, Szulman stał się ikoną połączenia sił polskich i żydowskich socjalistów, którzy razem walczyli o niepodległość i wolność Polski. Jego działalność przypada na okres międzywojenny XX wieku, w którym wspólna walka różnych grup społecznych nabrała znaczenia.
Nie zapominajmy, że Baruch Szulman zmarł tragicznie 14 maja 1906 roku w Warszawie, jednak jego dziedzictwo oraz walka o sprawiedliwość społeczną na zawsze pozostaną w pamięci kolejnym pokoleniom.
Życiorys
Baruch Szulman przyszedł na świat w ubogiej żydowskiej rodzinie rzemieślniczej, będąc synem Icka (1850–1912) oraz Dwojry Rywy (1856–1908) Szulmanów. Jego rodzina mieszkała na ulicy Towarowej 32 w Warszawie.
Już w młodym wieku Baruch rozpoczął pracę jako malarz pokojowy. W 1904 roku związał się z Polską Partią Socjalistyczną, a rok później, w styczniu 1905, dołączył do Organizacji Bojowej PPS. Niestety, 6 września 1905 został aresztowany za nielegalne posiadanie broni i spędził trzy miesiące w Cytadeli Warszawskiej. Podczas przesłuchania zadeklarował, że jest „wyznania mojżeszowego, narodowości polskiej i poddaństwa rosyjskiego”. 3 października 1905 został skazany przez Tymczasową Komisję Śledczą na dodatkowe trzy miesiące aresztu policyjnego.
Po odbyciu kary, Baruch dołączył do żydowskiej „piątki” bojowej Organizacji Bojowej PPS, w której znaleźli się między innymi: Adam Szynkman (litograf), Mojżesz Urbach (zegarmistrz), Sonia Mendelson (rękawiczniczka), oraz NN „Kasztan”. 14 maja 1906 roku, na skrzyżowaniu ulic Świętokrzyskiej oraz Marszałkowskiej, przeprowadził udany zamach bombowy na carskiego podkomisarza policji N. Konstantinowa, który był znany z prześladowania robotników.
Podczas ucieczki z miejsca zdarzenia, zdołał ranić goniącego go żołnierza, jednak sam padł ofiarą strzałów przy ulicy Zielnej. Jego śmierć miała miejsce w bramie przy ulicy Zielnej 33, a początkowo jego tożsamość pozostawała nieznana. Ujawniono ją dopiero w nekrologu opublikowanym w gazecie Robotnik.
O jego czynie została napisana piosenka, która przez długi czas była śpiewana i recytowana, lecz z biegiem lat popadła w zapomnienie. Na jego cześć, Andrzej Jan Niemojewski stworzył poemat prozą zatytułowany „Baruch”. Władze, obawiając się manifestacyjnego pogrzebu, postanowiły wykradać jego ciało. Policja zniszczyła również pomnik, który na jego grobie postawili robotnicy.
W okresie międzywojennym imię Barucha Szulmana nosiły liczne ulice w żydowskich dzielnicach polskich miast. W 1927 roku, z inicjatywy PPS odsłonięto tablicę pamiątkową na jego grobie, gdzie równocześnie postawiono nowy nagrobek w obecnym kształcie. 19 grudnia 1930 Baruch Szulman został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami.
Obecnie spoczywa na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie, w kwaterze 51, rzędzie 28.
Przypisy
- Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003 r. ISBN 83-916419-3-7.
- Grób Barucha Szulmana w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- Grób Dwojry Szulman w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- Grób Icka Szulmana w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- Monitor Polski z 1930 r. Nr 300, poz. 423
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Mirosław Jakubowski | Zygmunt Dworakowski | Jarosław Kochaniak | Grzegorz Kurczuk | Bohdan Bednarski | Andrzej Anklewicz | Maciej Duszczyk | Kazimiera Świętochowska | Emma Talmi | Halina Martinowa | Bartosz Grodecki | Józef Lichten | Adam Dorant | Katarzyna Piekarska | Maria Szyszkowska | Stefan Kamiński (1916–1993) | Bogdan Chełmicki | Jerzy Adamczyk | Jarosław Zdrojkowski | Władysław RosińskiOceń: Baruch Szulman