Andrzej Marchwiński

Był synem Władysława, inżyniera technologii, i Łucji Lauber. W młodości kształcił się w Gimnazjum Kulwiecia w Warszawie, a maturę zdał w kuratorium w 1923 roku. Już wtedy, w czasie wojny polsko-bolszewickiej, zechciał zostać aktywnym obywatelem, wstępując do Straży Obywatelskiej w Warszawie, gdzie pełnił funkcję instruktora oraz dowódcy kompanii.

W okresie nauki w gimnazjum, Andrzej Marchwiński zaangażował się w działalność młodzieżową, będąc członkiem Komitetu Wykonawczego Rady Naczelnej Ligi Młodzieży Polskiej. Jego ścieżka akademicka rozpoczęła się w 1923 roku, kiedy to podjął studia na Uniwersytecie Warszawskim, a ukończył Wydział Prawa i Nauk Politycznych w 1927 roku. Trzy lata później uzyskał tytuł doktora praw ekonomicznych, którego promotorem był prof. Eugeniusz Jarra, a także ukończył Akademię Prawa Międzynarodowego w Hadze.

W latach studiów aktywnie uczestniczył w życiu akademickim, dwukrotnie pełniąc funkcję prezesa Zrzeszenia Akademickich Stowarzyszeń Ligi Narodów w latach 1926-1927 oraz zajmując się działalnością w prokuraturze Sądu Koleżeńskiego Bratniej Pomocy Studentów Uniwersytetu Warszawskiego w tym samym okresie. Od 1923/24 był związany z P.K!A. Aquilonia, gdzie dwukrotnie przewodniczył Korporacji oraz trzykrotnie miał zaszczyt pełnić funkcję oldermana, będąc mentorem dla młodszych członków.

Marchwiński dbał o sprawy narodowe, obejmując wiceprezesurę w Związku Akademickim Młodzież Wszechpolska oraz członkostwo w jej Radzie Naczelnej. Współpracował również z Obozem Wielkiej Polski i Stronnictwem Narodowym.

Po ukończeniu studiów w latach 1927-1932, Andrzej Marchwiński podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie pełnił funkcję referendarza w Wydziale Traktatów i Organizacji Międzynarodowych. W 1934 roku objął stanowisko kierownika Sekcji Eksportowej Związku Przemysłu Chemicznego R.P., by od 1938 roku zostać wicedyrektorem Izby Przemysłowo-Handlowej.

Podczas II wojny światowej wykazał się odwagą, działając w konspiracji. Kierował Wydziałem Izb Przemysłowo-Handlowych w Komitecie Cywilnym Związku Jaszczurczego oraz w Służbie Cywilnej Narodu, będąc członkiem Komitetu Ekonomicznego KC/SCN. Dodatkowo, był odpowiedzialny za Delegaturę Rządu na Kraj pod pseudonimem „Mierzejewski”, gdzie pełnił rolę kierownika Sekcji Spraw Zagranicznych oraz zastępcy dyrektora Departamentu Skarbu.

Po zakończeniu działań wojennych, Marchwiński skupił się na pracy naukowej jako wykładowca w Szkole Głównej Handlowej (SGH). Był także członkiem redakcji oraz publicystą „Wiadomości Gospodarczych”, a także dyrektorem Zrzeszenia Eksporterów i Importerów oraz wskrzeszonej Izby Przemysłowo-Handlowej.

Andrzej Marchwiński zmarł na gruźlicę 29 czerwca 1946 roku w Chylicach, a jego ostatni spoczynek znajduje się na cmentarzu w Chylicach/Konstancinie-Jeziornie.