Wacław Jabłonowski, urodzony 26 września 1898 roku w Warszawie, to postać, która zapisała się na kartach historii Polski jako dofinansowany działacz komunistyczny i związkowy.
Jego życie zakończyło się 6 grudnia 1971 roku w tym samym mieście, w którym spędził swoje dzieciństwo i młodość.
Życiorys
Wacław Jabłonowski miał niezwykle dynamiczną ścieżkę życiową, która rozpoczęła się od skromnego wykształcenia. Ukończył jedynie trzy klasy szkoły podstawowej, a od 1912 roku znalazł zatrudnienie w fabryce produkującej drut, sztyfty oraz gwoździe. Już w 1915 roku został wysłany do Niemiec na roboty, skąd jednak udało mu się uciec w roku 1916.
W 1917 roku związał się z Polską Partią Socjalistyczną – Lewicą oraz związkami zawodowymi metalowców. Dwa lata później, w 1918 roku, brał aktywny udział w rozbrajaniu niemieckich żołnierzy w Warszawie. Od grudnia 1918 roku zaangażował się w działalność KPRP, a później KPP. Był wielokrotnym delegatem fabrycznym oraz członkiem różnych komitetów strajkowych.
W latach 1920–1921 odbył służbę wojskową, a w 1924 roku został usunięty z Związku Zawodowego Metalowców za działalność komunistyczną, jednak w 1927 roku przyjęto go z powrotem. Aktywnie działał w zarządzie sekcji druciarzy i gwoździarzy tego Związku. Brał również udział w działalności MOPR, a od sierpnia 1942 przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej i zaczął współorganizować komórki partyjne w miejscowym zakładzie.
W 1944 roku, w lipcu, Wacław brał udział w tworzeniu Komitetu Samoobrony Robotniczej w fabryce, a we wrześniu tego samego roku objął stanowisko sekretarza fabrycznego koła PPR, które piastował aż do 1946 roku. W listopadzie 1945 roku powołany został na stanowisko wicedyrektora ds. technicznych w swojej fabryce.
Jego zaangażowanie w organizację związków zawodowych przyniosło owoce – od stycznia 1945 do 1947 roku pełnił funkcję przewodniczącego warszawskiego oddziału Związku Zawodowego Metalowców. Po raz kolejny objął to stanowisko w kwietniu 1950 roku, a także był członkiem Wydziału Wykonawczego Zarządu Głównego tego Związku. Współorganizował także spółdzielnie w dzielnicy Praga-Północ oraz brał udział w kampanii przygotowawczej do referendum w 1946 roku.
W okresie 1948–1950 jako pełnomocnik Komisji Kontroli Partyjnej przy Komitecie Dzielnicowym PZPR Praga Centralna zyskał kolejną możliwość wpływu na życie polityczne regionu. Następnie, w latach 1952–1957, pracował jako starszy inspektor i sekretarz Oddziałowej Organizacji Partyjnej w Ministerstwie Przemysłu Maszynowego. Po zakończeniu tej funkcji przeszedł na rentę dla zasłużonych. Jego działalność została doceniona, a on sam odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Henryk Buczyński | Janusz Skolimowski | Józef Kulesza | Paweł Lisiecki | Karol Bachura | Marcin Czech (urzędnik) | Ignacy Kurkowski | Antoni Kaczorowski | Małgorzata Sekuła-Szmajdzińska | Andrzej Ruraż-Lipiński | Seweryn Czerwiński | Szymon Niemiec (aktywista) | Michał Kamiński (polityk) | Andrzej Marchwiński | Bolesław Kardaszewski | Artur Starewicz | Henryk Baron | Andrzej Parafianowicz | Stanisław Bukowski (prezydent Wałbrzycha) | Rozalia RybackaOceń: Wacław Jabłonowski