Andrzej Bratkowski

---

Życiorys

Andrzej Bratkowski to syn Stefana Janusza Bartkowskiego, polskiego dyplomaty. Po zakończeniu II wojny światowej, swoje młodzieńcze lata spędził w Domu Młodzieży w Krzeszowicach. W 1959 roku ukończył studia inżynierskie oraz magisterskie na Wydziale Budownictwa LądowegoPolitechniki Krakowskiej, a w 1977 uzyskał tytuł doktora nauk technicznych.

W latach 1959–1966 był zaangażowany w realizację projektów budowlanych, obejmując różne stanowiska inżynierskie, od majstra aż po naczelnego inżyniera budowy przedsięwzięć w zakresie budownictwa przemysłowego, w tym m.in. Turów, Puławy oraz Police. Następnie pełnił funkcję głównego projektanta przy organizacji budowy w różnych zakładach przemysłowych, w tym w Zakładach Azotowych Włocławek oraz placówkach użyteczności publicznej, jak Instytut „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie.

W okresie 1977–1986 pracował jako adiunkt i kierował zakładem w instytucie badawczym ORGBUD, a także pełnił rolę dyrektora biur projektowo-badawczych budownictwa przemysłowego, takich jak SYSTEM (1972–1976) i BISTYP (1986–1990). Podczas drugiej połowy lat osiemdziesiątych był sekretarzem generalnym oraz wiceprzewodniczącym Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. W 1994 roku został członkiem Akademii Inżynierskiej w Polsce.

W 1989 roku Andrzej Bratkowski został wybrany na posła X kadencji z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, do której przynależał od 1956 do momentu jej rozwiązania. Po tym okresie, w 1990 roku, wstąpił do Poselskiego Klubu Pracy. Po skróceniu kadencji Sejmu, bez powodzenia próbował zdobyć mandat w wyborach w 1991 roku jako kandydat Solidarności Pracy. W późniejszym czasie związany był z Unią Pracy, jako jej przedstawiciel w wyborach parlamentarnych w 1997 roku.

W rządzie Hanny Suchockiej, od lipca 1992 do października 1993, pełnił funkcję ministra gospodarki przestrzennej i budownictwa. Aktywnie uczestniczył w pracach społecznych, doradzając w radach programowych różnych fundacji, w tym Banku Żywności SOS Jacka Kuronia.

W swojej karierze był także członkiem rad nadzorczych w organizacjach gospodarczych, takich jak Wojskowa Agencja Mieszkaniowa. Angażował się w działalność samorządu zawodowego inżynierów budownictwa, gdzie piastował stanowisko wiceprezesa Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa. Uczestniczył również w pracach Rady Naukowej Instytutu Techniki Budowlanej oraz Rady Zamówień Publicznych. W drugim rządzie Marka Belki, od 9 sierpnia 2004 do 15 listopada 2005, zajmował stanowisko wiceministra infrastruktury.

Wspólnie z bratem Stefanem Bratkowskim, autorstwa książki pt. Gra o jutro, opublikowanej w 1970 roku przez PIW. W 2011 roku wydano poprawione wydanie tej książki, pod tytułem Gra o jutro 2, które skupiło się na działaniach, które warto podjąć z myślą o wnukach. Wspólnie uczestniczył w tworzeniu raportu O nowy ład budowlany ’81 oraz opublikował liczne artykuły i prace naukowe dotyczące organizacji, ekonomiki i zarządzania w budownictwie oraz mieszkalnictwie, w tym rozprawę Zasady zachowania struktury organizacyjnej budownictwa wydaną przez Politechnikę Krakowską w 1990 roku. W 2006 roku w PIW ukazała się jego książka Bezbronne braterstwo: Kraków-Budapeszt 1956.

Odznaczenia

Andrzej Bratkowski został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które podkreślają jego osiągnięcia i wkład w rozwój Polski. Oto lista jego najważniejszych odznaczeń:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2001),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986),
• Złoty Krzyż Zasługi (1975),
• Srebrny Krzyż Zasługi (1969),
• Medal 40-lecia Polski Ludowej.

---

Oceń: Andrzej Bratkowski

---