Warszawa Falenica

---

Historia

W 1877 roku uruchomiono Kolej Nadwiślańską, która stała się jedną z kluczowych linii kolejowych w zaborze rosyjskim. Ta linia biegła z Mławy przez Warszawę do Lublina aż do Kowla, który teraz leży na terenie Ukrainy. Dzięki tej trasie mieszkańcy Warszawy mogli łatwo dotrzeć do popularnych miejsc wypoczynkowych w Aninie, Otwocku oraz Falenicy.

Pierwszy budynek stacji, wykonany z drewna, powstał w roku 1897. W latach 1905-1910 rozszerzono linię Warszawa–Otwock o drugi tor oraz zbudowano charakterystyczne, drewniane budynki stacyjne z wieżyczkami zarówno w Falenicy, jak i w innych miejscowościach. W okresie tym, stacja Falenica została przeniesiona do swojego obecnego miejsca, usytuowanego w rejonie ulic Patriotów, Bysławskiej, Młodej i Walcowniczej. Natomiast oryginalny budynek Kolei Nadwiślańskiej pozostał wzdłuż torów, bliżej ulicy Kłodzkiej.

Najstarsza mapa ukazująca nowe usytuowanie stacji pochodzi z roku 1915. Wówczas stacja dysponowała trzema torami głównymi, niskim peronem dwukrawędziowym oraz dodatkowymi niskimi peronami jednokrawędziowymi. Uzupełnieniem infrastruktury były tory gospodarcze, plac przeładunkowy, rampa, magazyn oraz wieża wodna. Po stronie zachodniej peronu mieściła się niewielka drewniana wiata, a po stronie wschodniej – drewniany budynek mieszkalny dla pracowników kolei oraz konstrukcja stacyjna z wieżyczką.

W latach 1915-1916 dokonano zmiany rozstawu szyn na standard europejski, co wiązało się z budową obszernego murowanego dworca, który zawierał kasy biletowe, poczekalnię, bufet, a także wieżę obserwacyjną. Dodatkowo na terenie stacji wzniesiono także murowaną łaźnię-szałet i koszary dla żołnierzy.

W okresie 1935-1936 stacja przeszła kolejną, istotną modernizację związana z elektryfikacją Warszawskiego Węzła Kolejowego. W tym czasie zmieniono układ torowy, wzniesiono wysokie perony dostosowane do nowoczesnych pociągów elektrycznych serii E91, a murowany budynek stacyjny połączono z peronem przejściem podziemnym. Na miejscu starego, drewnianego obiektu wybudowano nową, murowaną nastawnię.

Murowany dworcowy budynek z 1915 roku przeszedł w latach 1933-1936 przebudowę w stylu modernistycznym, w związku z elektryfikacją linii Otwock – Warszawa – Pruszków. W tym samym czasie powstały także nowe przystanki, takie jak Międzylesie oraz Anin, a nad peronami w całej linii zainstalowano nowoczesne „skrzydlate” wiaty.

W dniu 20 sierpnia 1942 roku z rampy stacji wywieziono około 7 tysięcy Żydów do obozu zagłady w Treblince, pochodzących z likwidowanych gett w Falenicy i Rembertowie.

Stacja pełniła swoją rolę aż do lat 90. XX wieku, po czym została opuszczona oraz zaniedbana. W 2010 roku po znaczącej renowacji obiekt przekształcono w Kinokawiarnię Stacja Falenica. Dzięki staraniom prywatnych właścicieli udało się zachować wiele zabytkowych elementów, a nowa formuła użytkowa nadała budynkowi nowego życia. Wnętrza zostały zaaranżowane w stylu lat 20., a w przestrzeni stacji organizowane są różnorodne wydarzenia, takie jak koncerty, warsztaty dla dzieci i spotkania literackie.

W 2010 roku peronowe wiaty oraz poczekalnie zostały wpisane do rejestru zabytków, podobnie jak inne wiaty z okolicznych przystanków kolejowych na linii otwockiej, w szczególności na przystankach takich jak Warszawa Międzylesie, Warszawa Radość, Warszawa Miedzeszyn, Michalin, Józefów oraz Otwock Świder.

Na stacji zatrzymują się pociągi:

Operator	Numer linii	Szlak
SKM	S1	Otwock – Warszawa Falenica – Warszawa Śródmieście – Pruszków
KM	R7	Warszawa Zachodnia – Warszawa Śródmieście – Warszawa Falenica – Dęblin

W roku 2022, codzienna wymiana pasażerska na przystanku wyniosła 2 900 osób.

---

Oceń: Warszawa Falenica

---