Parafia św. Wincentego a Paulo w Warszawie

---

Historia

Parafia św. Wincentego a Paulo została powołana do życia 1 września 1952 na podstawie dekretu kardynała Stefana Wyszyńskiego. Jej utworzenie miało miejsce z fragmentów parafii Chrystusa Króla na Targówku oraz Matki Boskiej Różańcowej, zlokalizowanej na Bródnie. W pierwszych latach działania wspólnoty na jej czele stanął ks. Zdzisław Waś, który pełnił funkcję proboszcza.

W obrębie parafii służą również siostry zakonne z Zgromadzenia Sióstr Eucharystek, które wspierają działalność w zakrystii oraz kancelarii Cmentarza Bródnowskiego. Oprócz tego angażują się jako katechetki w lokalnej szkole, co znacząco wpływa na życie duchowe wspólnoty.

Rok 2000 przyniósł nową inicjatywę w postaci chór parafialnego, który został zapoczątkowany przez ówczesnego proboszcza, ks. Stanisława Markowskiego. Od tego czasu, chór zyskał uznanie, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia, a ponadto nagrał płytę z wyjątkowymi utworami sakralnymi. Obecnie jego dyrygentem jest organista parafialny, Tomasz Graś.

Kościoły parafii

W niniejszym opracowaniu przedstawimy historię oraz architekturę kościołów znajdujących się w parafii św. Wincentego a Paulo w Warszawie.

Kościół Matki Bożej Częstochowskiej

Budowa kościoła Matki Bożej Częstochowskiej została zainicjowana na małej działce, która została pozyskana z terenów Cmentarza Bródzieńskiego. Wspierani przez lokalną społeczność, duszpasterze podjęli starania o zgodę na lokalizację i budowę. Po uzyskaniu niezbędnych zezwoleń, 1 lipca 1957 roku prymas Wyszyński poświęcił fundamenty, co zapoczątkowało proces budowy świątyni zaprojektowanej przez inż. arch. Stanisława Marzyńskiego. Kościół został zaplanowany jako replika kaplicy-mauzoleum hr. Przeździeckich, wzniesionej pod koniec XIX wieku dla parafii św. Barbary na Koszykach, imitującej styl gotycki i zdobionej kamiennymi rzeźbami.

Podczas II wojny światowej, kaplica uległa znacznemu zniszczeniu, a nieliczne ocalałe fragmenty zostały przeniesione na Bródno, aby zostały użyte w budowie portalu nowego kościoła. Po finalizacji budowy kościoła, którego patronką została Matka Boża Częstochowska, doszło do uroczystego poświęcenia 24 sierpnia 1960 roku, którego dokonał biskup Wacław Majewski. W kolejnych latach, ks. proboszcz Stanisław Hermanowicz zdecydował o rozbudowie świątyni o dwie nawy boczne, które zostały poświęcone przez biskupa Bronisława Dąbrowskiego 2 lutego 1980 roku. Uroczystej konsekracji dokonał kardynał Józef Glemp w dniu 22 września 1984 roku. Niestety, budowa świątyni wymagała wyczerpania wszystkich zgromadzonych funduszy, co skutkowało skromnym wnętrzem w chwili oddania do użytku.

W 1994 roku rozpoczęto gruntowną modernizację, obejmującą zarówno poprawę estetyki wnętrza, jak i zagospodarowanie terenu wokół kościoła. Wnętrze zostało zaprojektowane przez profesora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, Kazimierza Zielińskiego. W roku 2001 dodano nowe ołtarze, wzorowane na elementach gotyckich, które poświęcił biskup Kazimierz Romaniuk. Ołtarz główny zawiera obraz Matki Bożej Częstochowskiej, a w ołtarzu św. Jana Chrzciciela znajduje się tabernakulum z Najświętszym Sakramentem. Ołtarz patrona parafii, św. Wincentego à Paulo, zawiera jego relikwie.

Na filarach świątyni umieszczono figury czterech ewangelistów oraz św. Piotra i św. Pawła. W lewej nawie bocznej zaaranżowano ołtarz Miłosierdzia Bożego z obrazem autorstwa Joanny Polaskiej oraz relikwiami św. siostry Faustyny, a także ołtarz św. Michała Archanioła w pobliżu zakrystii. Nie zabrakło także wizerunków Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Sługi Bożego Jana Pawła II. W prawej nawie na uwagę zasługuje bogato rzeźbiona chrzcielnica oraz ołtarz poświęcony św. Antoniemu. W 2005 roku w kruchcie kościoła utworzono kaplicę Grobu Bożego.

Wykonawcami wnętrza kościoła byli stolarze oraz rzeźbiarze z Mazowsza i Podhala. Polichromię w kaplicy Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny zaprojektowała i stworzyła Joanna Polaska. Ta utalentowana artystka namalowała także w latach 1998-2001 sześć obrazów olejnych, które obecnie zdobią nawę główną. Kościół wzbogacają również witraże, w tym te w prezbiterium, które przedstawiają papieża Jana Pawła II oraz kardynała Stefana Wyszyńskiego, wykonane w 1993 roku w pracowni Mirosława Spirowskiego, według projektu Lecha Okołowa. Witraże w nawie głównej stworzyła pracownia Andrzeja Skalskiego.

Witraż na chórze, przedstawiający głowę Chrystusa, pochodzi z kaplicy-mauzoleum Przeździeckich. Witraże w nawach bocznych i zakrystiach, które przedstawiają różne ptaki o chrześcijańskim znaczeniu, zaprojektowała i wykonała pracownia Władysława Czyża. Kościół ozdobiony został również rzeźbionymi drewnianymi stacjami drogi krzyżowej oraz płaskorzeźbą Zmartwychwstania, autorstwa Jana Funka. W nawach umieszczono także pięć neogotyckich konfesjonałów z płaskorzeźbą Chrystusa Dobrego Pasterza. W 2007 roku wymieniono główne drzwi kościoła, a rok później zainstalowano nowe ławki. Świątynia wzbogaciła się również o nowe organy, które wybudowano na chórze w latach 1996-2000.

Kościół św. Wincentego a Paulo

Kościół pw. św. Wincentego à Paulo został wzniesiony na terenie Cmentarza Bródzieńskiego w latach 1887-1888. Ta drewniana konstrukcja znajduje się tuż za cmentarną bramą nr 1, przy głównej alei prowadzącej do bramy nr 5. Do budowy świątyni użyto drewna sosnowego, które wcześniej służyło jako rusztowania przy rekonstrukcji kolumny Zygmunta na placu Zamkowym. Projektantem budowli był uznawany wówczas architekt, Edward Cichocki. Uroczystość poświęcenia kościoła miała miejsce 28 października 1888 roku, a dokonał jej ks. prałat Ignacy Durewicz, proboszcz parafii Matki Bożej Loretańskiej, na podstawie delegacji od arcybiskupa Warszawy. Dzięki doskonałej lokalizacji, kościół od samego początku spełniał funkcję kaplicy przy cmentarzu, a jego patronem został św. Wincenty à Paulo. Do momentu zbudowania nowego murowanego kościoła parafialnego, drewniana świątynia pełniła funkcję parafii.

Obecnie kościół św. Wincentego a Paulo uznawany jest za zabytek budownictwa sakralnego. Charakteryzuje się interesującą architekturą oraz konstrukcją szkieletową. Szkielet kościoła wykonano z kantowizny, z zastosowaniem ryglów – poziomych elementów łączących słupy w sposób sztywny oraz przegubowy. Jest to jednolita świątynia z trzema ołtarzami, której wystrój nawiązuje do tradycji góralskich, ale zawiera również elementy gotyckie, takie jak ostrołuki na ołtarzu głównym oraz dwóch bocznych.

W ołtarzu głównym umieszczono naturalnej wielkości rzeźbę Ukrzyżowanego, umiejscowioną na tle nocnej panoramy Jerozolimy. W ołtarzach bocznych znajdują się obrazy Niepokalanego Poczęcia NMP oraz św. Wincentego à Paulo. Ściany prezbiterium zdobią dwa obrazy autorstwa nieznanego artysty z XIX wieku, przedstawiające Świętą Rodzinę oraz św. Marię Magdalenę. Wnętrze kościoła wzbogaca polichromia opracowana przez Wiesława Kononowicza. Obecnie świątynia św. Wincentego a Paulo pełni jedynie funkcję kaplicy cmentarnej.

---

Oceń: Parafia św. Wincentego a Paulo w Warszawie

---