Budynek Fujifilm Polska

---

Położenie i charakterystyka

Budynek zlokalizowany jest przy ulicy Płowieckiej 105/107, w obrębie dzielnicy Wawer, na terenie obszaru MSI Marysin Wawerski, tuż obok linii kolejowej. Jego projekt pochodzi z 1992 roku, stworzony przez renomowaną pracownię architektoniczną APA Kuryłowicz & Associates. Wśród głównych architektów znaleźli się Stefan Kuryłowicz, Ewa Kuryłowicz, Piotr Kuczyński oraz Rafał Pamuła, a współpracę z nimi nawiązał Jacek Świderski. Konstrukcję budynku zaprojektowali Jan Łaguna i Wojciech Kawecki. Podjęcie współpracy z tym zespołem projektowym było wynikiem ogłoszonego w czerwcu 1991 roku konkursu na koncepcję nowej inwestycji.

Budynek został wzniesiony w latach 1992–1994, aby spełniać wymagania siedziby inwestora, jakim jest spółka Fujifilm Polska, będąca polskim dystrybutorem japońskiego koncernu Fujifilm. Struktura budowli składa się z trzech wyraźnie zdefiniowanych części, zarówno pod względem architektonicznym, jak i funkcjonalnym: biura, magazynu oraz aneksu sprzedażowego z małym magazynem. Całkowity koszt realizacji tego przedsięwzięcia, wliczając w to ceny działki oraz uzbrojenia, szacuje się na około 4,5 miliona dolarów amerykańskich. Działkę zakupu dokonano od lokalnej spółdzielni piekarskiej, która wcześniej zarządzała tym obszarem.

Architektura

Inwestycja została zrealizowana na działce o powierzchni 6000 m², a budynek wznosi się w formie żelbetowej konstrukcji płytowo-słupowej, której kubatura wynosi 23 563 m³. Całkowita powierzchnia budynku to 6 253 m², natomiast powierzchnia użytkowa wynosi 5 750 m², z czego aż 3 937 m² przeznaczono na część magazynową. Projektanci zadbali również o stworzenie około 50 miejsc parkingowych.

Główne wejście znajduje się w parterowym aneksie sprzedażowym, który wyróżniają stalowe portale, przypominające kształtem kasety na taśmy filmowe. Przed częścią handlową rozciąga się taras z ogrodem, w którym wykorzystano elementy kamienne. W jego krajobrazie posadzono japońskie wiśnie, co dodaje całości wyjątkowego charakteru.

Budynek wyposażono w nowoczesny komputerowy system kamer oraz kart magnetycznych, umożliwiający śledzenie osób przebywających wewnątrz. Najbardziej reprezentacyjna część biurowa, zlokalizowana najbliżej ulicy Płowieckiej, ma formę sześcianu, obejmującego trzy kondygnacje nadziemne oraz jedną podziemną. Elewację zdobią ciemnozielone płyty kamienne, które nawiązują kolorystyką do barw identyfikacyjnych inwestora.

Charakterystyczny, wygięty ku górze dach przypomina architekturę azjatyckich świątyń, co staje się odniesieniem do tradycji Japonii. Nieregularnie rozmieszczone okna o kształtach kwadratów i prostokątów nadają budynkowi intrygujący wygląd. Część biurowa komunikuje się z magazynem za pośrednictwem niewielkiego łącznika. Wnętrze biurowe zorganizowane jest w formie dwu- i trzyosobowych pokoi, a centralny element stanowi kwadratowe atrium z wygiętym świetlikiem.

Pierwotnie w atrium znajdowała się lada inspirowana kształtem kasety filmowej, a w niewielkiej niszy przy schodach można było podziwiać replikę zbroi samuraja z XVII–XVIII wieku, wykonaną przez Andrzeja Jakubiaka. Magazyn z kolei cechuje się prostą, surową formą prostopadłościanu o podstawie kwadratu, bez okien, z elewacją wykonaną z jasnych paneli Alucobond. Narożniki tej części budynku są lekko zaokrąglone.

W budynku zainstalowano trzy ruchome rampy służące do rozładowywania samochodów ciężarowych oraz dwie windy towarowe. Magazyn zaprojektowano w takiej konfiguracji, by umożliwić bezproblemowe wjeżdżanie samochodów dostawczych jedną bramą oraz ich wyjazd drugą, bez konieczności manewrowania. Obiekt został przystosowany do specjalistycznego przechowywania materiałów fotograficznych, w tym do składowania w części podziemnej odczynników chemicznych. Na piętrze przewidziano chłodnie do przechowywania filmów oraz papierów fotograficznych, wyposażone w czujniki temperatury i wilgotności.

Na dachu magazynu znajduje się kotłownia gazowa, która zapewnia ogrzewanie całemu budynkowi, co podkreśla innowacyjność i przemyślaną architekturę tego miejsca.

Nagrody i odbiór

Budynek zdobył Nagrodę Roku SARP za projekt oraz realizację w 1993 roku. Dodatkowo, w 1994 roku przyznano mu tytuł Budynek Roku w konkursie zorganizowanym przez Izbę Projektowania Budowlanego. Otrzymał też odznaczenie od Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa. Był nominowany do nagrody Życie w Architekturze, organizowanej przez czasopismo Architektura Murator, w kategorii Najlepszy budynek Warszawy 1989–1995.

W uzasadnieniu jury zwróciło uwagę, że inwestycja dowodzi, iż projekt magazynu może mieć wartość architektoniczną, odwołując się do tradycji kraju, z którego pochodzi inwestor. Dodatkowo, ukazuje sposób, w jaki można kształtować przestrzeń przedmieścia.

Konrad Kucza-Kuczyński określił ten obiekt jako jeden z pierwszych architektonicznie wartościowych budynków przemysłowo-biurowych w Polsce, które zwracają uwagę na estetykę krajobrazu. Jerzy S. Majewski opisał go jako najbardziej charakterystyczny element architektoniczny wschodnich bram miasta. Marta Leśniakowska podkreśliła wysoki standard wykończenia, nazywając architekturę budynku wybitną.

Budynek zyskał również uznanie w publikacji Aleksandry Stępień-Dąbrowskiej pt. Jakby luksusowo. Przewodnik po architekturze Warszawy lat 90., która została nominowana do Nagrody Architektonicznej Prezydenta m.st. Warszawy 2022. W książce znalazł się wśród 94 wyselekcjonowanych obiektów, które najlepiej ukazują styl architektoniczny, trendy oraz różnorodność architektury tego okresu w stolicy. Marta Leśniakowska uwzględniła go również w katalogu 800 budynków, wybierając go spośród około 20 000 obiektów z lat 1989–1998, które są najbardziej reprezentatywne dla Warszawy. Znalazł się także wśród 230 budynków z lat 1989–2001, które najlepiej oddają styl architektoniczny tego czasu lub są istotne z punktu widzenia artystycznego i architektonicznego.

---

Oceń: Budynek Fujifilm Polska

---