Zygmunt Radliński

---

Życiorys

Studia Zygmunta Radlińskiego odbyły się w Rosji. W latach 1902–1905 pełnił funkcję asystenta w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie, gdzie pracował pod okiem Władysława Krajewskiego. W 1905 roku został zesłany na Syberię za udzielanie pomocy medycznej rannym podczas zamachów i demonstracji ulicznych. To tam zdobył doświadczenie jako chirurg. W 1907 roku udało mu się uciec z zesłania, co pozwoliło mu na dotarcie do Galicji, a następnie osiedlenie się w Krakowie.

Początkowo pracował jako asystent w klinice Bronisława Kadlera, a w 1911 roku uzyskał habilitację. W trakcie I wojny światowej pełnił rolę lekarza w szpitalach wojskowych, a po wojnie został naczelnym chirurgiem Szpitala Ujazdowskiego. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Radliński osiedlił się w Warszawie, gdzie w 1920 roku objął stanowisko profesora chirurgii na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.

Jak kierownik Katedry Chirurgii oraz Kliniki Chirurgicznej w Szpitalu Dzieciątka Jezus, zastąpił w 1936 roku Antoniego Leśniowskiego, odchodzącego na emeryturę. Zespół, który prowadził profesor Radliński, uznawany jest za jeden z najbardziej renomowanych ośrodków w kraju w dziedzinie nauki i dydaktyki. Wśród jego asystentów byli późniejsi wybitni chirurdzy, tacy jak Kazimierz Dębicki, Jan Kossakowski, Józef Marian Piasecki, Tadeusz Sokołowski, Marian Stefanowski, Witold Trawiński, Andrzej Trojanowski, oraz Jan Zaorski.

Zygmunt Radliński jest autorem ponad 30 prac naukowych, które zostały opublikowane w znaczących czasopismach. Wśród jego najważniejszych osiągnięć znajdują się badania z zakresu chirurgii przełyku, żołądka, jelit, w tym nowatorskich metod operacyjnych dotyczących nowotworów odbytnicy, trzustki oraz dróg żółciowych i wątroby. W jego dorobku znalazły się również prace dotyczące neurochirurgii, urologii, ortopedii, chirurgii naczyń i torakochirurgii.

Żoną Zygmunta Radlińskiego była Helena Radlińska z domu Rajchman, której ślub z Radlińskim odbył się w 1902 roku. Helena Radlińska jest uznawana za twórczynię pedagogiki społecznej w Polsce.

---

Oceń: Zygmunt Radliński

---