Zofia Petersowa

---

Życiorys

Do momentu wybuchu II wojny światowej, Zofia Petersowa była aktywnie zaangażowana w realizację programu nauczania w placówkach poprawczych, szczególnie tych przeznaczonych dla dziewcząt, zlokalizowanych w Warszawie. Ponadto, jej praca obejmowała także działalność w więzieniu na Mokotowie, gdzie dążyła do wzbogacenia wiedzy młodzieży. Zajmowała się również przekładami sztuk teatralnych, w tym znanego utworu „Plac Paryski 13”, a także różnych powieści. Po zakończeniu działań wojennych, osiedliła się w Łodzi, przy ul. Stefana Żeromskiego 21. Pracując w Łodzi, Zofia miała zaszczyt współpracować ze Spółdzielnią Wydawniczą „Czytelnik” oraz pełnila rolę dyrektorki w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej. Potem zajmowała ważne stanowisko w Łódzkiej Rozgłośni Radiowej. Jej zaangażowanie i aktywność literacka zostały docenione przez Łódzki Oddział Związku Literatów Polskich, którego członkiem była.

Zofia Petersowa była autorką wielu wartościowych dzieł, w tym pamiętników z czasów II wojny światowej, jak również opowiadań skierowanych do młodzieży. Jej talent translatorski zaowocował przekładami literatury niemieckiej, szwedzkiej i rosyjskiej, w tym utworów znaczących autorów, takich jak I. Bunin, E. E. Kisch, H. Fallada, A. Munthe, K. Stanisławski, L. Tołstoj czy S. Zweig.

Życie prywatne

Zofia była córką Norberta Majde, technika i budowniczego, który zmarł w 1908 roku. W czasie II wojny światowej oraz przez długi czas po jej zakończeniu poszukiwała wszelkimi możliwymi sposobami swojego męża, który został aresztowany i zaginął. Po wielu latach cierpień, znalazła spokój wieczny na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie (kwatera 0, rząd 2, miejsce 6 lub 8).

Przekłady

Poniżej znajduje się zestawienie ważnych dzieł literackich, których tłumaczenia były efektem pracy Zofii Petersowej.

• Vicki Baum: „Ludzie w hotelu”, „Studentka”,
• Iwan Bunin: „Wieś”, „Miłość Miti”, „Suchodół” (1959), „Czara życia i inne opowiadania”,
• Egon Caesar Conte Corti (inne języki): „Cesarzowa Elżbieta”,
• Hans Fallada: „Czyż nie ma powrotu?”,
• Marie Frischauf (inne języki): „Szary człowiek” (1951),
• Egon Erwin Kisch: „Wylądowałem w Australii”,
• Axel Munthe: „Księga z San Michele”,
• Nikołaj Popow: „Bitwa pod Borodino”,
• Albert Schweitzer: „Wśród czarnych na równiku”,
• Anna Seghers: „Opowiadania”, „Bunt rybaków z Santa Barbara”,
• Harry Sichrovsky: „Indie bez osłonek”,
• Aleksandr Sierafimowicz: „Na krze oraz inne opowiadania”,
• Konstantin Stanisławski: „Moje życie w sztuce”,
• Adrienne Thomas: „Cathérine zostaje żołnierzem” (1931),
• Lew Tołstoj: „Wojna i Pokój”, „Wiedza”,
• Stefan Zweig: „Maria Antonina”, „Gwiazdy Ludzkości”, „Magellan”, „Niecierpliwość serca”.

---

Oceń: Zofia Petersowa

---