Wojciech Skowroński

---

Życiorys

Wojciech Skowroński to postać, która odegrała znaczącą rolę w polskiej muzyce, a jego historia muzyczna zaczyna się od ukończenia Średniej Szkoły Muzycznej w klasie klarnetu. Następnie podjął studia w Akademii Muzycznej w Poznaniu.

W 1962 roku dołączył do dixielandowej grupy Storyville Jazz Band, a rok później, w 1963 r., znalazł się wśród finalistów II Ogólnopolskiego Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie, co zaowocowało dołączeniem do popularnego zespołu Czerwono-Czarni.

Skowroński współpracował z poznańskimi Bardami w latach 1966–1967, zdobywając I miejsce na Ogólnopolskim Przeglądzie Zespołów Instrumentalnych, Wokalistów i Piosenkarzy. Zespół miał również okazję wystąpić podczas Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej Opole ’67 oraz w koncercie pt. Nowe Twarze w Polskim Jazzie na MFMJ Jazz Jamboree ’67 w Warszawie.

Od stycznia do maja 1968 roku składał się na sukces trio Hubertusy, w którego składzie znaleźli się: Hubert Szymczyński (gitara basowa) oraz Jerzy Skowronek (perkusja). W marcu 1968 roku wystąpili na V festiwalu Jazz nad Odrą, gdzie lider zespołu otrzymał nagrody: zarówno nagrodę publiczności, jak i I nagrodę w kategorii wokalistów, ex aequo z Marianną Wróblewską.

W okresie 1968–1969 Skowroński współpracował z zespołami takimi jak Drumlersi, Nowi Polanie oraz Grupa ABC Andrzeja Nebeskiego.

W maju 1969 roku zakończył swoją przygodę z ABC i od tego momentu prowadził własne zespoły, takie jak Blues Trio (1969–1972) oraz Blues & Rock (1972–1976). Trio bluesowe zyskało popularność, uczestnicząc w wielu wydarzeniach, takich jak II Beat Session w Warszawie oraz Karnawałowe Spotkania Muzyczne.

Na II Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych w czerwcu 1971 r. Skowroński zdobył III miejsce oraz nagrodę dziennikarzy, a jego zespół był gwiazdą II Wielkopolskich Rytmach Młodych w Jarocinie.

Wiosną 1972 roku Blues & Rock zadebiutował na Jazz Jamboree, gdzie wystąpił w rozszerzonym składzie. Ich koncert uznawany jest za pierwszy album koncertowy w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Repertuar zespołu obejmował utwory Otisa Spanna i Isaaca Hayesa.

Działalność zespołu trwała na wielu festiwalach, jak XI KFPP w Opolu, Częstochowskie Spotkania Jazzowe oraz Dni Kultury Polskiej w Berlinie w 1973 roku, a także w wielu krajach, w tym NRD, Czechosłowacji, RFN, ZSRR, Holandii, Belgii i Francji.

Okres największej popularności Blues & Rock przypadł na lata 1973–1974, kiedy to z zespołem współpracowało żeńskie trio wokalne Rock & Blues, z Ewa Górą Ewa Góra, Krystyną Stolarską oraz Haliną Zielińską Krystyna Stolarska.

W styczniu 1973 roku grupa nagrała swoją debiutancką płytę długogrającą Blues & Rock, a wkrótce po tym Halina Zielińska ustąpiła miejsca Teresie Głowackiej. Zespół pojawił się w niemieckim programie telewizyjnym TV Rund.

Do najbardziej znanych utworów zespołu należą: Kominiarz Johnny, Gdybyś miał dwa życia oraz Alabama. Skowroński był znany ze swojej wirtuozerii, co przyciągało różnorodnych muzyków do jego zespołów.

Wojtka nie są w stanie opisać żadne słowa. Nawet jego płyty są tylko bladym odbiciem tego, co działo się na koncertach. Potrafił dosłownie doprowadzić do czerwoności i wspólnej ekstazy każdą publiczność. To było po prostu niesamowite i nie znam innego muzyka, który mógłby Mu w tym dorównać. Był nie tylko świetnym pianistą i wokalistą – był przy tym prawdziwym showmanem, który zarażał wszystkich dookoła swoją muzyką, jeśli tylko stał przy nim jakiś fortepian. Co ciekawe, tworzywem którym zarażał wcale nie były Jego popularne piosenki, był nim blues, a zwłaszcza jedna z jego odmian – boogie-woogie.

Na przełomie 1974 roku w skład zespołu Blues & Rock weszli nowi muzycy, w tym Eugeniusz Orlicki oraz Eryk Kulm. Wkrótce po zmianach, Waldemar Majewski zajął miejsce Eryka na perkusji.

W latach 1975–1976 Skowroński współpracował z orkiestrą Karola Nicze, co zaowocowało trasą koncertową w Polsce. Po występie na Mistrzostwach Wiosny Estradowej w 1976 roku, artysta postanowił na trzy lata zawiesić działalność.

Wiosną 1979 roku, w miarę powrotu na estradę, wprowadził nowy skład zespołu pod nazwą New Blues & Rock. Czas był wyzwaniem, a ostateczna aktywność zespołu zakończyła się w 1979 roku. W kolejnych latach Skowroński wziął udział w projektach takich jak Woytek S. Band oraz Wojtek S. Trio.

W 1984 roku zainicjował nowy zespół Wojtek S. Boogie Man, z gitarzystą Tomaszem Dziubińskim oraz Przemysławem Lisieckim. Materiał na płytę Fortepian i ja powstał w 1985 roku, a zespół promował go na koncertach.

W kwietniu 1985 roku Wojciech Skowroński reaktywuje swoje trio z moim udziałem na gitarach akustycznej i elektrycznej i Przemkiem Lisieckim ma perkusji. Prawie codzienne próby nad nową płytą Wojtka odbywały się u niego w domu w przy ulicy Szelągowskiej.

W latach 1986–1988 zespół Woytek Band występował m.in. na Old Rock Meeting A.D. 1986, organizowanym przez Franciszka Walickiego. Wspólnie z Lechem Niedźwiedzińskim zespół dokończył rejestrację albumu pt. Jak się bawisz?.

W kolejnych latach Skowroński nagrał wiele materiałów archiwalnych dla Polskiego Radia, a po poważnej chorobie zakończył aktywność koncertową i zespół Woytek Band przestał funkcjonować.

Muzyk zmarł 17 stycznia 2002 roku w wyniku choroby nowotworowej. Jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Dyskografia solowa

Albumy

W 1973 roku na rynku muzycznym zadebiutował album Blues & Rock, dostępny zarówno na winylu, jak i kasecie magnetofonowej, wydany przez Polskie Nagrania. Następnie, w 1976 roku, ukazał się tytułowy album Wojciech Skowroński na nośniku LP, wydany przez firmę Pronit. W 1985 roku artysta wydał płytę Fortepian i ja, która również była dostępna zarówno w formie LP, jak i kaset oraz na CD, a wydanie to odbyło się dzięki PolJazz oraz AM Music oraz Annex. Kolejnym osiągnięciem było wydanie w 1988 roku albumu Jak się bawisz?, w formatach LP oraz MC, za pośrednictwem Wifon i Polmark.

Kompilacje

Wśród kompilacji warto wymienić zbiór z 1972 roku, Dyskoteka (5), który zawierał utwory Kominiarz Johnny oraz Gdybyś miał dwa życia na winylu, wydany przez Polskie Nagrania. W 1975 roku, na winylowej płycie Dyskoteka (8), znalazł się jego utwór Ja to się cieszę byle czym, również z wytwórni Pronit. Rok później, w 1976 roku, artysta uczestniczył w składance Premiery Opole’76: Stary Dobry Rock And Roll, która ukazała się na LP, w Polskie Nagrania. Kolejne ważne kompilacje obejmują Alex Band i Przyjaciele: Muzyka z twoich płyt (1985), Old Rock Meeting A. D. 1986 (1986/1991/2006), która miała różne edycje na winylach oraz CD, z wydawcą Metal Mind Productions. W 1987 roku w zestawie Czy nas jeszcze pamiętasz? Old Rock Meeting Vol. 2, również na winylu, wydanym przez Polskie Nagrania, zawarte było jego znane nagranie. Do kolejnych ważnych kompilacji zalicza się także Alex Band – Gold: Poczułem bluesa (1999) oraz Blues & Rock (2000/2002), które ukazały się na CD i MC, wydane przez Yesterday.

W 2004 roku wydano płytę Jerzy Wasowski – Da się lubić: Blues to zawsze blues jest, a w tym samym roku także Piosenki Aleksandra Maliszewskiego: Poczułem bluesa. Dwa lata później, w 2006 roku, artysta umieścił na CD zbiór Wojciech Skowroński – Od piosenki do piosenki za pośrednictwem Polskiego Radia. Ostatnio, jego piosenki znalazły się na licznych kompilacjach, takich jak Polish Funk 2 (2007) i Antologia Polskiego Bluesa vol. 2 (2009), a także Marek Niedźwiecki poleca – Z archiwum Polskiego Big Beatu (2012) oraz Wojciech Skowroński – Gwiazdy Polskiego Big Beatu (2013).

W ostatnich latach artysta wydał kilka płyt zawierających nagrania archiwalne oraz koncertowe, w tym Blues to zawsze blues jest z 2019 roku oraz Za jasną rzeką z 2022 roku, wszystkie wytwórni Kameleon Records.

Single i Czwórki

W jego dyskografii znajdują się również single. W 1970 roku zadebiutował Blues Trio Wojciecha Skowrońskiego na EP, wydanym przez Polskie Nagrania. W kolejnych latach publikowane były kolejne single, w tym Blues & Rock (1972, EP) oraz przebojowe piosenki jak Trochę żal / Ludzie coś mi tutaj nie gra (1973, SP) i Ja to się cieszę byle czym / Miałem sen (1974, SP), tradycyjnie wydane przez Polskie Nagrania. W 1976 roku wydano singiel Rock and roll i ja / Cały świat jaśnieje, który również zyskał sympatię słuchaczy. Rok 1976 przyniósł jeszcze jeden singiel Kiedy świat jest więcej wart / Rock and roll i ja (SP, Tonpress), co podkreśla jego wszechstronność artystyczną.

Pocztówki dźwiękowe

W dyskografii nie brakuje pocztówek dźwiękowych, z których wiele ze znanych utworów można odnaleźć w publikacjach z lat 1972-1979. W 1972 roku wydano m.in. Kominiarz Johnny / Równy był gość (Ruch R-0068) oraz Blues to zawsze blues jest (Ruch R-0175). Wśród wielu wydanych pocztówek wyróżniają się także Ludzie coś mi tutaj nie gra (1973, R-0190) oraz Ja to się cieszę byle czym (1974, Ruch R-0561).

Inne znane pocztówki to m.in. Miałem sen z 1974 roku, Zawsze znajdziesz sposób (1975) oraz później Znów śnię o tobie / Być we dwoje to dobre, lecz (1979, Ruch R-0776) oraz W dobrym tonie / A przecież taki był (1979, Ruch R-0801).

Nagrania radiowe i telewizyjne

Skowroński ma również na swoim koncie bogaty zbiór nagrań radiowych oraz telewizyjnych. W latach 1970-1974 wystąpił w Polskim Radiu i Telewizji, gdzie jego utwory jak Trochę żal, Miałem sen, Georgia On My Mind zdobyły wielką popularność. Razem z Telewizją Polską zarejestrowano m.in. Nas trzech oraz Wołaj, czekaj, wspomnij szukaj.

W Rozgłośni Radiowej w Poznaniu powstały nagrania takie jak Szósta rano w trasie oraz Poczułem bluesa, w duecie z orkiestrą Alex Band. Nie można zapomnieć o audycjach przygotowanych przez P. R. Łódź, takich jak Stary dobry rock and roll (1976) oraz o nagraniach pochodzących z P. R. Katowice, w których prezentowane były hity takie jak A przecież taki był i W dobrym tonie.

---

Oceń: Wojciech Skowroński

---