Zdzisław Jasiński

Pochodził z artystycznej rodziny, jako syn Aleksandra (zmarłego około 1904) i Petroneli z Litwinowiczów. Jego ojciec, pełniąc funkcję starszego zgromadzenia malarzy pokojowych w Warszawie, z pewnością wpływał na rozwój Zdzisława i jego dwóch młodszych braci – Józefa, który był rzeźbiarzem, oraz Stanisława, malarza-dekoratora, którzy również odnaleźli swoje miejsce w sztuce.

Studia malarskie nasz bohater rozpoczął pod okiem Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej. W dalszej kolejności, kontynuował naukę w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie uczył się od uznawanych mistrzów takich jak Feliksa Szynalewskiego, Leopolda Löfflera oraz Floriana Cynka.

Dzięki stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, miał okazję studiować w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie rozwijał swój talent pod opieką Otto Seitza i Aleksandra von Wagnera.

Po ukończeniu studiów, Zdzisław Jasiński osiedlił się na stałe w Warszawie w 1893 roku. W latach 1896-1897 wystawiał swoje prace w Moskwie i Petersburgu. Również w 1897 roku miał okazję zająć się malarstwem plafonowym w Rzymie, co poszerzyło jego artystyczne doświadczenia. W 1901 roku stworzył znane dzieło - plafon „Muzyka ludowa” w foyer gmachu Filharmonii Warszawskiej.

W 1904 roku Jasiński przeniósł się do majątku Przyłęk koło Garwolina. Jednak w 1910 roku postanowił powrócić na stałe do Warszawy, gdzie zrealizował projekt kamienicy przy ulicy Wspólnej 63b, w której umieścił sgraffito przedstawiające św. Jana Ewangelistę na ścianie kaplicy przy tej samej ulicy.

Warto również dodać, że w 1921 roku Zdzisław Jasiński stał się jednym z członków-założycieli nowo powstałej grupy artystycznej „Pro Arte”, kontynuując swoje zaangażowanie w kulturową i artystyczną niezależność Polski.