Tadeusz Kwieciński

---

Życiorys

Tadeusz Kwieciński przyszedł na świat w rodzinie Floriana i Marii z Małasiewiczów, a jego drogę muzyczną rozpoczął w latach 1912–1928. W pierwszych latach nauki pobierał lekcje u swojego ojca, a następnie kontynuował edukację w Konserwatorium Warszawskim, gdzie uczył się pod okiem profesorów L. Zawadzkiego oraz F. Rytla. W latach 1918–1920 pełnił rolę koncertmistrza w orkiestrze kolejowej w Warszawie, występując także w zespołach kinowych i teatralnych.

W 1920 roku, w czasie wojny polsko-bolszewickiej, ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, co świadczy o jego patriotyzmie. Po wojnie, w latach 1922–1925, występował w Bydgoszczy jako skrzypek oraz dyrygent w kawiarni „Wielkopolanka”. Kolejne lata spędził w Warszawie, gdzie prowadził własną orkiestrę taneczną. To tam zadebiutował jako kompozytor, a swoje liczne występy sezonowe odbywał w takich miastach jak Kraków, Katowice, Poznań, Ciechocinek oraz Zakopane.

Jego pierwsza piosenka powstała w 1925 roku, zaś rok później stworzył przebój życia, znany jako „Błękitne bolero”. W trakcie II wojny światowej pozostał w Warszawie, gdzie kontynuował swoją działalność artystyczną. Po zakończeniu wojny, w latach 1945–1947 osiedlił się w Łodzi, a w 1947 roku założył i dyrygował orkiestrą zdrojową w Cieplicach.

Od 1948 roku jego losy ponownie związały się z Warszawą, gdzie prowadził orkiestrę taneczną, nagrywając również płyty i akompaniując znanym solistom, takim jak Z. Rawicz czy K. Olecki. Od 1950 roku całkowicie poświęcił się twórczości kompozytorskiej, wykazując się dużą wszechstronnością w tym zakresie, korzystając także z mentorskich wskazówek prof. Jana Maklakiewicza między 1950 a 1952 rokiem.

W uznaniu jego zasług, w dniu 19 stycznia 1955 roku, na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, odznaczono go Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Tadeusz Kwieciński był mężem Kazimiery z Olszewskich (1902–1976) od 19 kwietnia 1928 roku, z którą doczekał się syna Marka (1929–2004), który został profesorem Politechniki Warszawskiej.

Artysta zmarł w Warszawie, a jego ciało spoczęło na cmentarzu Powązkowskim w kwaterze Klin-6-7, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej muzyce.

Twórczość

Twórczość Tadeusza Kwiecińskiego obejmuje wiele znakomitych utworów, które mają swoje miejsce w polskiej muzyce. Wśród jego kamernych dzieł można wymienić między innymi:

• Fantazja tyrolska (1926),
• Fantazja g-moll na skrzypce i fortepian (1928),
• oraz inne ciekawe kompozycje.

W kategorii utworów orkiestrowych odnajdziemy:

• Walc fantastyczny na skrzypce i orkiestrę (1946),
• Polska fantazja ludowa (1947),
• Przed kurtyną (uwertura – 1955),
• jak również wiele innych intrygujących utworów.

W obszarze scen baletowych jego twórczość jest równie bogata:

• Spotkanie (1951),
• Ben Ali Akiba (1952),
• Zabawa na Bielanach (1955),
• On i ona (1958),
• i inne.

Nie sposób pominąć operetki „Hotel matrymonialny” (libr. B. Kuroń – 1938), która również jest znaczącym osiągnięciem Kwiecińskiego. Jego wkład w muzykę ludową i rozrywkową jest wyraźnie dostrzegalny w licznych utworach instrumentalnych, takich jak:

• Polonez elegijny (1937),
• Od pieca (oberek – 1937),
• Brunetka (polka),
• Familijny (oberek – 1937),
• Słoneczne tango,
• Niedzielny oberek (1946),
• Trajluś (polka – 1947),
• Dziś są Niny imieniny (polka – 1947),
• Wesoły dziadek (polka – 1953),
• Galop nr 1 (1951),
• Wielka polka brawurowa (1952),
• Zakochany klarnet, Wiosna zakochanych,
• Trzy po trzy,
• Ja wiem i inne.

Piosenki (wybór)

Kwieciński skomponował także wiele znanych piosenek, w tym:

• Dlaczego pani jest taka niegrzeczna (sł. Marian Hemar „Harryman” – 1925),
• Błękitne bolero (sł. Zbigniew Drabik – 1926),
• Pada śnieg (sł. L. Fox – 1935),
• Mewy (sł. Bogumił Kuroń – 1936),
• Milcz serce, milcz (sł. Bogumił Kuroń – 1936),
• Śpij ukochana (sł. Jerry wł. Jerzy Ryba – 1937),
• Kącik (sł. Witold Rychter – 1938),
• Zapomniany romans (sł. Józef Lipski – 1938),
• Kujawiaki nieszawskie (sł. Michał Ochorowicz – 1939),
• To wstyd (sł. Zbigniew Drabik – 1939),
• Caballero (sł. Zbigniew Drabik – 1946),
• Obojętne (sł. Roman Kwiatkowski – 1947),
• Tęsknota (sł. Arkadiusz Połoński – 1947),
• Miłość jest jak witamina (sł. Roman Kwiatkowski – 1947),
• Zwróć mi moje listy (sł. Arkadiusz Połoński – 1947),
• Daj mi tę różę (sł. Witold Rychter – 1948),
• Zew morza (sł. Michał Ochorowicz – 1948),
• Walc o mostach (sł. Witold Rychter – 1948),
• Gdy tańczę z tobą (sł. Tina Dolecka – 1948),
• Nowa wiosna (sł. Eugeniusz Żytomirski – 1948),
• Na imieninach (polka, sł. T. Cygler – 1948),
• Z pod Janowa (kujawiak, sł. T. Cygler – 1948),
• Kolonia Mariensztat (sł. Witold Rychter – 1949, ed. 1958),
• Na Kujawach czarna rola (sł. Michał Ochorowicz – 1950),
• O zmroku (sł. Michał Ochorowicz – 1950),
• Spacer po Warszawie (sł. Adam Kowalik – 1950),
• Jesienne spotkanie (sł. Tadeusz Fangrat – 1952),
• Piosenka dla ciebie (sł. Ewa Pachońska – 1953),
• Mazowiecki wiatr (sł. Roman Sadowski – 1953),
• Wiadomo stolica (sł. Aleksander Antoniewicz – 1954),
• Bujaj się Fela (sł. Stefan Wiechecki „Wiech” i Aleksander Antoniewicz – 1954),
• Piekutoszczak, Feluś i ja (sł. Wiech i A. Antoniewicz – 1954),
• Na wierzbowym listku (sł. Roman Sadowski – 1954),
• Chybowskie bociany (sł. Roman Sadowski – 1954),
• Dwa kochania (sł. Helena Kołaczkowska – 1955),
• Płyńmy (sł. Jerzy Ficowski – 1956),
• Jak to się dzieje (sł. Helena Kołaczkowska – 1957),
• Przychodź (sł. Jerzy Ficowski – 1957),
• Powitanie Fogga (sł. Bolesław Gordon – 1958),
• Aleje, młodość i jaśminy (sł. Eugeniusz Żytomirski – 1958),
• I więcej nic (sł. Edmund Polak – 1959),
• Posłuchaj kochana (sł. Mirosław Łebkowski – 1959),
• i inne.

---

Oceń: Tadeusz Kwieciński

---