Witold Duński

---

Życiorys

Witold Duński był absolwentem Wydziału Społeczno-Filozoficznego oraz Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Jego talent dziennikarski został wielokrotnie doceniony, zdobył Złote Pióra przyznawane przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich aż trzy razy. Od 1965 roku był członkiem PZPR i pełnił zaszczytną rolę redaktora naczelnego magazynu ilustrowanego „Sportowiec” w latach 1970–1984.

Ważnym momentem w jego karierze były wydarzenia z 1984 roku, kiedy to opublikował felieton zatytułowany „Wielki Piątek”, w którym sprzeciwił się bojkotowi Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles. Niestety, władze KC PZPR, obawiając się kontrowersji, uniemożliwiły jego publikację, a wszystkie egzemplarze tego wydania „Sportowca” zostały zniszczone. Na szczęście kilka kopii udało się ocalić drukarzom Solidarności z ulicy Okopowej.

W ciągu swojej kariery pisarskiej, Duński specjalizował się w reportażach dotyczących sportu, polityki, czy historii. Przykładem jego talentu jest reportaż „Namiot pełen nieszczęścia”, który napisał z Igrzysk Paraolimpijskich w Arnhem w 1980 roku, za co otrzymał specjalne wyróżnienie w Polsce.

Pracując dla „Expressu Wieczornego – Kulis” w latach 1987–1990, podjął się tematyki ukraińskiej i białoruskiej, pisząc wiele znaczących reportaży. Do najważniejszych z nich można zaliczyć:

• Polskie Termopile, dotyczący bohaterskich żołnierzy z 1920 roku, którzy polegli pod Dytiatynem w bitwie na południe od Lwowa. Ich prochy spoczywają w pomniku Nieznanego Żołnierza na Placu Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie,
• O defiladzie żołnierzy Wehrmachtu oraz Armii Czerwonej w Brześciu nad Bugiem, która miała miejsce 22 września 1939 roku.

Wspólnie z Waldemarem Siwińskim z PAP, Duński zlokalizował w Charkowie grób polskich oficerów zamordowanych przez NKWD w 1940 roku, którzy byli więźniami obozu w Starobielsku. Oprócz tego, w „Przeglądzie Tygodniowym” i „Kulisach” pisał o Polakach zamieszkałych w Ameryce.

Jego pasja i wkład w literaturę pozostają widoczne w pracach takich jak „Ilustrowana encyklopedia polskich medalistów olimpijskich i paraolimpijskich” oraz „Konno po sławę. Leksykon jeździectwa polskiego”, które napisał, dokumentując wydarzenia od Paryża 1924 do Sydney 2000 i Aten 2004.

Witold Duński był również bratem Elżbiety Krzesińskiej z domu Duńskiej, która zdobyła złoty medal olimpijski w skoku w dal.

Publikacje

Witold Duński jest autorem licznych publikacji, które miały znaczący wpływ na polski krajobraz medialny. Jego teksty można znaleźć w wielu szanowanych wydawnictwach oraz gazetach, w tym:

• „Po prostu”,
• „Głosie Wybrzeża”,
• „Nowej Wsi”,
• „Przeglądzie Sportowym”,
• „Świecie”,
• „Sportowcu”,
• „Interpressie”,
• „Wiadomościach Sportowych”,
• „Expressie Wieczornym-Kulisach”,
• „Przeglądzie Tygodniowym”.

Książki

• Cnoty i błędy, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1983, ISBN 83-203-1399-6,
• Twarzą do ziemi, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza 1989, ISBN 83-203-2436-X,
• Ucieczka w życie, nakł. autora 1996, ISBN 83-906055-0-3,
• Od Paryża 1924 do Sydney 2000: polscy medaliści olimpijscy i paraolimpijscy: encyklopedia ilustrowana, Polski Związek Sportu Niepełnosprawnych „Start” 2000,
• Talerz truskawek,
• Zamiatanie warkoczem.

---

Oceń: Witold Duński

---