Wiktoria Śliwowska

---

Życiorys

Wiktoria Śliwowska przyszła na świat w żydowskiej rodzinie, jako córka Józefa Lewina-Łaskiego, który po II wojnie światowej stał się znany jako Wacław Zawadzki, oraz Sary z domu Fryszman. Jej młodość naznaczona była dramatycznymi wydarzeniami II wojny światowej, kiedy to udało jej się przeżyć getto warszawskie, gdzie brutalnie zginęła jej matka.

W latach 1949–1953 podejmowała studia w Państwowym Instytucie Pedagogicznym im. Aleksandra Hercena w Leningradzie, gdzie nawiązała ważne relacje, w tym z przyszłym mężem, René Śliwowskim. Po zakończeniu nauki, w 1953 roku rozpoczęła pracę w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. Jej kariera naukowa nabrała tempa, kiedy w 1960 roku obroniła pracę doktorską, a w 1971 roku uzyskała habilitację. W 1994 roku została uhonorowana tytułem profesora nauk humanistycznych.

Śliwowska była znaczącą postacią w polskiej historiografii, autorką i edytorką wielu ważnych prac dotyczących historii Rosji, ze szczególnym uwzględnieniem epokę Mikołaja I oraz losy polskich zesłańców w tym kraju. Razem z mężem współpracowała przy publikacji książek o literaturze rosyjskiej. Należała również do zespołu przygotowującego wielotomową edycję dokumentów dotyczących powstania styczniowego, pod kierunkiem Stefana Kieniewicza. W 2008 roku, wspólnie z René Śliwowskim, opublikowali wspomnienia zatytułowane „Rosja – nasza miłość”.

Nagrody i odznaczenia

„W 2003 roku Wiktoria Śliwowska została uhonorowana Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, co stanowi znaczące wyróżnienie w jej karierze. Wcześniej, bo w latach 1999, 2005 oraz 2019, otrzymała prestiżową nagrodę Klio, która jest przyznawana za osiągnięcia w dziedzinie historii. W 2000 roku przyznano jej nagrodę specjalną Przeglądu Wschodniego, a w 2001 roku zasłużyła na tytuł doktora honoris causa Rosyjskiej Akademii Nauk.

Co ciekawe, 25 kwietnia 2019 roku to właśnie Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach wyraził uznanie dla jej dorobku naukowego, przyznając jej identyczne wyróżnienie, jak to, które uzyskała w Rosji. Te osiągnięcia potwierdzają jej znaczącą rolę w świecie nauki.

Publikacje

Wiktoria Śliwowska, znana ze swojej bogatej twórczości, ma na koncie wiele znaczących publikacji. Oto lista niektórych z jej kluczowych dzieł:

• Sprawa Pietraszewców (1964),
• Mikołaj I i jego czasy: 1825–1855 (1965),
• W kręgu poprzedników Hercena (1971),
• Aleksander Hercen (1973) – z R. Śliwowskim,
• Andrzej Płatonow (1983) – z R. Śliwowskim,
• Tryptyk kazachstański: wspomnienia z zesłania – Marian Papiński, rodzina Małachowskich, Lesława Domańska (1992) – opracowanie wspólnie z Małgorzatą Giżejewską i Januszem Ankudowiczem,
• Dzieci holokaustu mówią (1993) – opracowanie świadectw dzieci, które przeżyły Holocaust,
• Czarny rok… czarne lata… (1993) – opracowanie świadectw dzieci, które przeżyły Holocaust,
• Walerian Staniszewski Pamiętniki więźnia stanu i zesłańca (1994) (opracowanie) – z Adamem Gołkowskim,
• Walenty Woronowicz Przypadki XX wieku: 20 lat na Wyspach Sołowieckich i Kołymie: 1935–1955 (1994) – opracowanie,
• Zesłańcy polscy w Imperium Rosyjskim w pierwszej połowie XIX wieku: słownik (1998),
• Syberia w życiu i pamięci Gieysztorów – zesłańców postyczniowych: Wilno-Sybir-Wiatka-Warszawa (2000),
• Ucieczki z Sybiru Wydawnictwo Iskry 2005, ISBN 83-207-1787-6,
• Pan Puchatek: rzecz o Wacławie Józefie Zawadzkim (2006) – opracowanie tomu poświęconego ojcu,
• Rosja – nasza miłość (2008) – z R. Śliwowskim, Wydawnictwo Iskry 2008, ISBN 978-83-244-0055-3,
• Julian Sabiński Dziennik syberyjski (2009) – opracowanie z R. Śliwowskim,
• René Śliwowski Rusycystyczne peregrynacje (2010) – opracowanie.

---

Oceń: Wiktoria Śliwowska

---