Waldemar Kazanecki

---

Życiorys

Waldemar Kazanecki rozpoczął swoją muzyczną edukację w trudnym okresie II wojny światowej, kiedy to prywatne lekcje prowadził mu Aleksander Wielhorski. Po zakończeniu konfliktu, w latach 1945–1949, kontynuował naukę w Średniej Szkole Muzycznej oraz Liceum Przyrodniczym w Łodzi. Po przeprowadzce do Katowic, dzięki pracy w katowickim radiu, miał możliwość kontynuowania nauki pod okiem wykładowcy Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach, Jana Gawlasa, od którego studiował teorię muzyki oraz kompozycję. Po powrocie do Warszawy, w latach 1961–1964 uczył go prywatnie Stefan Kisielewski, co znacząco wpłynęło na jego rozwój artystyczny.

W czasie swojego pobytu w Łodzi, Kazanecki pełnił funkcję kierownika muzycznego Teatru Powszechnego, a także występował jako pianista w orkiestrze Braci Łopatowskich. W 1950 roku rozpoczął pracę w Rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach, gdzie dołączył do Redakcji Muzyki Rozrywkowej. Krótko potem współpracował z orkiestrą Jerzego Haralda, a następnie założył własny zespół instrumentalny, z którym pracował jako redaktor muzyczny aż do 1959 roku.

Orkiestra Waldemara Kazaneckiego

Wczesne lata 50. XX wieku przyniosły Kazaneckiemu wiele zmian. W Wojewódzkim Domu Kultury w Katowicach zainicjował pracę grupy zawodowych muzyków, która składała się z byłych członków orkiestry Gong, działającej wcześniej w jednym z lokali na Śląsku. Kazanecki objął pozycję lidera zespołu, komponując i aranżując wykonywaną przez nich muzykę, a także grając na fortepianie. W miarę jak do zespołu dołączali utalentowani soliści, tacy jak Jan Danek, Natasza Zylska oraz Janusz Gniatkowski, orkiestra zyskiwała na znaczeniu, zaczynając konkurować z orkiestrą Haralda, występując na koncertach oraz przed mikrofonami radiowymi.

W 1956 roku orkiestra Waldemara Kazaneckiego liczyła kilkunastu znakomitych instrumentalistów oraz rosnącą rzeszę piosenkarzy, zyskując coraz większą popularność w regionie. W skład zespołu wchodzili:

• alfred Abrahamczyk – trąbka,
• tadeusz Babiec – trąbka,
• eryk Glombek – saksofon,
• jerzy Marchwica – saksofon,
• józef Widera – saksofon,
• romuald Zając – saksofon,
• mikołaj Przybyła – puzon,
• jan Groborz – fortepian,
• edward Urbańczyk – gitara,
• robert Gabor – kontrabas,
• ali Brach – perkusja.

Na przełomie 1958/1959 roku, z powodu intensywnej eksploatacji, zespół Kazaneckiego zakończył działalność po niemal czterystu pięćdziesięciu audycjach radiowych i licznych koncertach. W miejsce dawnych solistów w składzie pojawili się nowi śpiewacy: Edward Kluczka, Zbigniew Kurtycz, Marcel Novek, a także Lidia Czarska i Halina Kaspurowa. W 1961 roku Katarzyna Bovery zastąpiła Czarską. Po śmierci Jerzego Haralda w 1965 roku, Kazanecki przejął kierownictwo Orkiestry Tanecznej Polskiego Radia w Katowicach, a niedługo później całkowicie opuścił Śląsk.

Osiedlił się w Warszawie, gdzie przez jakiś czas pełnił rolę dyrektora muzycznego w Zjednoczonych Przedsiębiorstwach Rozrywkowych oraz był wiceprezesem ZG ZAKR. Kazanecki nie tylko komponował muzykę poważną, ale także współpracował z Studiem Eksperymentalnym PR. Uczestniczył w Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt, a jego prace były prezentowane na festiwalach muzyki współczesnej w różnych krajach, takich jak Jugosławia, Stany Zjednoczone, Austria, Francja, Hiszpania oraz w Polsce (Wrocław, Poznań, Warszawa).

Waldemar Kazanecki spoczął na cmentarzu Powązkowskim (kw. 123, rząd 3, miejsce 31).

Muzyka filmowa

Waldemar Kazanecki, uznany kompozytor, rozpoczął swoją współpracę z kinem na przełomie lat 50. XX wieku. W początkowym okresie zajmował się tworzeniem muzyki do filmów krótkometrażowych, obejmujących zarówno filmy animowane, jak i dokumentalne. Z czasem jego twórczość rozwinęła się i obejmowała także filmy fabularne. Jego pierwsza kompozycja zrealizowana na potrzeby animacji to utwór do filmu o przygodach profesora Filutka, zatytułowanego „Zryw” na spływ, który został wyreżyserowany przez Władysława Nehrebeckiego w 1956 roku.

Filmowa kariera Kazaneckiego to imponujący dorobek, który obejmuje muzykę skomponowaną do około 40 filmów fabularnych, z wiodącą pozycją słynnej muzyki do „Nocy i dni”. Dodatkowo jego talent zaowocował także skomponowaniem ścieżek dźwiękowych do popularnych seriali telewizyjnych, takich jak „Czarne chmury” z 1973 roku, „Hrabina Cosel” oraz „Dom” z 1980 roku. Warto również podkreślić, że Kazanecki stworzył muzykę do setek krótkich form filmowych, w tym dwudziestu filmów oświatowych i blisko pięciuset animacji, wśród których wyróżniają się przygody Bolka i Lolka.

Jednym z jego najbardziej rozpoznawalnych utworów jest walc z filmu „Noce i dnie”, wyreżyserowanego przez Jerzego Antczaka. Utwór ten zdobył ogromną popularność po tym, jak Agnieszka Osiecka dodała do niego tekst, przekształcając go w piosenkę „Od nocy do nocy”, która stała się przebojem wykonywanym przez Halinę Kunicką.

Kazanecki skomponował muzykę do przeszło 500 filmów i seriali, a niektóre z najważniejszych dzieł to:

• Hrabina Cosel (wersja filmowa i serialowa), 1968,
• Hasło Korn (film TV), 1968,
• Do przerwy 0:1 (serial TV), 1969,
• Czarne chmury (serial TV), 1973,
• Nie ma róży bez ognia, 1974,
• Noce i dnie (wersja filmowa i serialowa), 1975,
• Brunet wieczorową porą, 1976,
• Dziewczyna i chłopak (serial TV), 1977,
• Dom (serial TV), 1980,
• Tylko Kaśka (serial TV), 1980,
• Bolek i Lolek (serial animowany),
• Baśnie i waśnie (serial animowany),
• Zaczarowany ołówek (serial animowany),
• Airport (film animowany), 1981,
• Tajemnice wiklinowej zatoki (serial animowany 1985-1988),
• Ballada o Januszku (serial TV), 1987,
• Gorzka miłość, 1990,
• Muchy króla Apsika (bajka muzyczna).

Muzyka poważna (wybór)

Przedstawiony poniżej wybór dzieł muzyki poważnej autorstwa Waldemara Kazaneckiego ilustruje różnorodność jego twórczości. Są to kompozycje powstałe w różnych latach, które pokazują jego umiejętności oraz zastosowanie różnych instrumentów. Warto zwrócić uwagę na doświadczenie kompozytora, które może być odpowiedzią na różnorodne potrzeby artystyczne i techniczne.

Rok	Tytuł	Instrumentarium
1962	Ciaccona i fuga	flet, harfa, altówka, wiolonczela
1964	Allegro	harfa i orkiestra
1965	Animazione I	puzon i orkiestra symfoniczna
1965	Animazione I	puzon i orkiestra symfoniczna
1965	Animazione II	saksofon altowy i orkiestra symfoniczna
1968	Sorgere	klarnet, puzon, fortepian, wiolonczela
1969	3 contra 3	flet, harfa, altówka, taśma
1970	Calando	klarnet, puzon, fortepian, wiolonczela
1970	Partita	orkiestra symfoniczna
1970	Antiphonos	baryton, flet, fortepian, skrzypce
1971	Antiphonos (wersja II)	baryton, flet, fortepian, skrzypce, taśma
1971	Asteroidea	harfa i taśma
1971	Gitana	skrzypce i fortepian
1971	Circulus	wiolonczela solo
1972	For One String	fortepian
1972	Image	kwartet smyczkowy
1972	Play	fortepian
1972	Collage	instrumenty klawiszowe
_	Air	sopran, flet, róg, fortepian, kontrabas, perkusja

Skomponowane piosenki (wybór)

Wybór piosenek skomponowanych przez Waldemara Kazaneckiego prezentuje różnorodność tekstów, które powstały w współpracy z wieloma znakomitymi autorami. Oto niektóre z nich:

• „Buty szewca Szymona” (sł. Konstanty Ildefons Gałczyński); wyk. Hanna Banaszak,
• „Charleston” (sł. Krzysztof Teodor Toeplitz),
• „Cygańska jesień” (sł. Janusz Kondratowicz, Jonasz Kofta); wyk. Anna Jantar,
• „Jest łódeczka na jeziorze” (sł. Stanisław Werner),
• „Kakaowe mambo” (sł. Anna Jakowska),
• „Mogło być inaczej” (sł. Andrzej Tylczyński),
• „Motor gra” (sł. P. Marzec),
• „Na nieśmiałość nie ma rady” (sł. Anna Jakowska); wyk. Katarzyna Bovery,
• „Od nocy do nocy” (sł. Agnieszka Osiecka),
• „Partyzancka ballada” z filmu Weekend z dziewczyną (sł. Andrzej Tylczyński); wyk. Jacek Lech, Czerwono-Czarni,
• „Pies i jego człowiek” (sł. Jacek Janczarski); wyk. Piotr Fronczewski, Alibabki,
• „Ulubiony dixieland” (sł. Anna Jakowska),
• „Wiluś”; wyk. Jan Kobuszewski,
• „Wiosną w parku” (sł. Anna Jakowska),
• „Za szybą mgły” (sł. Anna Jakowska); wyk. Natasza Zylska,
• „Zimowa piosenka” (sł. W. Jeżewski).

Różnorodność tematów i stylów ukazuje niezwykłą zdolność kompozytora do dostosowywania się do różnych nastrojów i koncepcji artystycznych, co czyni jego twórczość wyjątkową na polskiej scenie muzycznej.

Nagrody i wyróżnienia

W dorobku Waldemara Kazaneckiego znajdują się liczne nagrody i wyróżnienia, które potwierdzają jego talent oraz wkład w muzykę filmową. Oto przegląd jego osiągnięć:

Nagrody indywidualne:

• 1963 Złoty Smok Wawelski za muzykę do filmu Dinozaury (w kategorii filmów oświatowych),
• 1963 Złoty Smok Wawelski za muzykę do filmu Bajka o smoku (dla najlepszego filmu dla dzieci),
• 1979 Nagroda Prezesa Rady Ministrów za muzykę do filmu Proszę słonia (za twórczość dla dzieci),
• 2007 Złota Kaczka 50-lecia za muzykę do filmu Noce i dnie (w kategorii: Najlepsza muzyka).

Nagrody dla filmów, do których komponował muzykę:

• 1964 Grand Prix w Oberhausen dla filmu Czerwone i czarne Witolda Giersza (dla filmu animowanego),
• 1965 I Nagroda w Cannes (Festiwal Filmów dla Dzieci i Młodzieży) dla filmu Czerwone i czarne Witolda Giersza,
• 1965 II Nagroda na festiwalu w Moskwie dla Wizji lokalnej Janusza Kidawy,
• 1966 Złota Muszla festiwalu w San Sebastian dla filmu Skrzydła Leonarda Pulchnego (krótki metraż),
• 1966 Brązowy Ramzes na festiwalu filmów telewizyjnych w Kairze za Wystrzał Jerzego Antczaka.

Każda z tych nagród odzwierciedla nie tylko kunszt artysty, ale także jego zaangażowanie w rozwój polskiej kultury filmowej.

---

Oceń: Waldemar Kazanecki

---